Een goede dag geplukt

Dinsdag 28 maart 2006

Oranje. Dat is de kleur van zijn auto. Schreeuwend oranje. Maar dat kun je niet zien als de taxichauffeur zijn Volvo uit 1974 door de duisternis van de late avond stuurt. In het donker hebben alle auto’s dezelfde kleur. Bijna dezelfde kleur.

Oranje, dat is de kleur van het shirt van OJC ’98, de korfbalvereniging uit Tilburg. Oranje met rood. Dat kun je goed zien in de felle lampen van het sportveld aan de Rauwbrakenweg in Berkel Enschot. Het team van de taxichauffeur, die ook korfbaltrainer is, speelt daar haar eerste wedstrijd. Melmac, zo heet de club van de korfbaltrainer. Het is een studentenkorfbalvereniging uit Tilburg. Na een paar jaar slapend te zijn geweest is de vereniging weer nieuw leven ingeblazen. En speelt het dus vanavond zijn eerste wedstrijd. Tegen het vijfde van OJC ’98. Uitslag 12-4. Gewonnen!

Terwijl hij onderweg is van Berkel Enschot naar Vessem overdenkt hij de bijna voorbije dag. Een goede dag. Die was vanmorgen vroeg begonnen. De taxichauffeur is al gewend aan de routine van zijn dagelijkse schoolroute. Rond zes uur op. Rond zeven uur van Vessem naar Oisterwijk om de taxibus op te halen. Hij vertrekt ruim op tijd, omdat hij weet dat het starten van die meer dan dertig jaar oude Volvo soms nogal wat tijd vraagt. Vooral als het geregend heeft. Soms wel 10 minuten. Maar vandaag niet. Vandaag slaat de motor in één keer aan. En dus is hij al voor half acht bij het taxibedrijf in Oisterwijk.

Kwart voor acht vertrekt hij in de rolstoelbus naar Tilburg om de twee leerlingen op te halen. Kwart over acht bij de een in de Reeshof, tien minuten later bij de ander op Amarant. Rond kwart over negen komen ze aan bij de Emiliusschool in Son. Weer tien minuten later zijn beide jongens in de klas. De taxichauffeur drinkt een glas water in de aula van de school, samen met een stuk of tien andere taxichauffeurs. Een telefoontje naar Taxi Janssen leert hem dat de centrale hem niet nodig heeft. Dus rijdt hij terug naar Vessem. Naar het café in het voormalige gemeentehuis. Carpe Diem.

Als kerstgeschenk had hij van Taxi Janssen nu eens niet een kerstpakket gekregen. Roland, de eigenaar/directeur, had heel goed begrepen dat een voedselpakket aan hem niet zo besteed zou zijn. In plaats daarvan had hij een boekenbon gegeven. En dus vond de taxichauffeur zichzelf twee dagen later terug in Boekhandel Oisterwijk. Uiteindelijk koopt hij ‘Supermacht Europa’ van Rob de Wijk en het boek van Wouter Bos, die beweert dat dit land zoveel beter kan. Nog voor hij het leest, belooft de taxichauffeur beide schrijvers na lezing te vertellen wat hij ervan vindt. Maar na één keer lezen weet hij dat eigenlijk niet zo goed. En dus besluit hij het nog maar een keer te lezen, maar nu met een meer analytische blik. En zo komt het dat hij de rest van de dag in Carpe Diem doorbrengt, worstelend met de visie van de PvdA-voorman op de toekomst van Nederland.

Om kwart over drie is het tijd om de twee jongens bij de Emiliusschool op te gaan halen. De school is om vier uur uit, en hij wil niet te laat zijn. Nadat hij beide leerlingen thuis heeft afgezet, de laatste klokslag vijf, rijdt hij terug naar het taxibedrijf in Oisterwijk om de witte Mercedes Benz taxibus weer om te ruilen voor zijn eigen oranje Volvo. Even neemt hij de tijd om Carla Janssen te helpen bij een personeelsadvertentie, haalt zijn post op bij het TPG Business Point van Oisterwijk en doet bij de Albert Heijn in de Dorpsstraat kleine boodschappen. Daarna vertrekt hij naar het sportpark aan de Rauwbrakenweg in Berkel Enschot, waar hij zijn team de eerste wedstrijd ziet winnen.

Een goede dag geplukt.