Voor Tom en Laure, en alle andere zoons en dochters

Zaterdag 6 mei 2006, dag 6 van de tweede Luister-en-Vertel-Tournee in India

's Morgens vroeg. De Nederlandse gast wordt wakker in de flat van Louise in Andheri, een buitenwijk van Mumbai.

Op het kleine kantoortje in Louise's flat hangt een poster met het portret van Abraham Lincoln. Louise is een Amerikaanse, dus het is niet zo raar dat zij de beeltenis heeft opgehangen van de man die president was tijdens een van de roerigste en zwartste bladzijdes in de geschiedenis van de Verenigde Staten. Die diezelfde geschiedenis is ingegaan als de president die de slavernij heeft afgeschaft.

Daardoor wordt de slavernij ten onrechte beschouwd als de twistappel voor de Amerikaanse Burgeroorlog. In werkelijkheid waren allerlei economische en psychologische motieven er de oorzaak van dat Noorderlingen en Zuiderlingen elkaar bloedig en vaak wreed te lijf gingen. Opvallende parallel met wat volgens een recent onderzoek in Nederland als de oorzaak voor de Tweede Wereldoorlog wordt beschouwd. Volgens de meeste Nederlanders was dat de Holocaust. Hoe gruwelijk ook, dat was niet meer dan een macaber detail bij een bloedige en vaak wrede oorlog, die om allerlei economische en psychologische redenen was begonnen.

Maar het portret van de man is bijzaak. Het grootste deel van de poster wordt in beslag genomen door woorden. Het is een brief van Abraham Lincoln aan de schoolmeester van zijn zoon.

"Gerespecteerde Leraar,

Mijn zoon zal moeten leren, ik weet het, dat niet alle mensen rechtvaardig zijn, dat niet alle mensen eerlijk zijn. Maar leer hem ook dat voor iedere schurk er een held is, dat voor iedere zelfzuchtige politicus er een toegewijde leider is. Leer hem dat er voor iedere vijand een vriend is.

Het zal tijd kosten, ik weet het, maar leer hem, als u kunt, dat een dollar verdiend veel meer waard is dan vijf dollar gevonden.

Leer hem om te gaan met verliezen, maar ook te genieten van winnen.

Houd hem weg van afgunst, als u kunt.

Leer hem het geheim van het stille lachen van binnen. Laat hem al vroeg ontdekken dat de bullebakken het gemakkelijkst te bespelen zijn.

Leer hem, als u kunt, het wonder der boeken... maar geef hem ook rustig de tijd te peinzen over het eeuwige mysterie van vogels in de lucht, bijen in de zon en bloemen op de helling van een groene heuvel.

Op school, leer hem dat het veel eervoller is te falen dan te bedriegen.

Leer hem vertouwen te hebben in zijn eigen ideeen, zelfs als iedereen hem zegt dat ze verkeerd zijn.

Leer hem aardig te zijn voor aardige mensen en streng voor strenge.

Probeer mijn zoon de kracht te geven niet zomaar achter de massa aan te lopen, als iedereen de muziek achterna loopt.

Leer hem naar alle mensen te luisteren, maar leer hem ook alles wat hij hoort te filteren door een zeef van waarachtigheid en alleen het echte dat doorkomt in zich op te nemen.

Leer hem, als u kunt, hoe te lachen als hij verdrietig is. Leer hem dat er geen schande is in tranen. Leer hem cynici uit te lachen, en voorzichtig te zijn met al teveel zoetheid.

Leer hem zijn brille en brein te verkopen aan de hoogste bieder, maar nooit een prijs te zetten op zijn hart en ziel.

Leer hem zijn oren te sluiten voor een joelende menigte, en voor zich op te komen en te vechten als hij denkt het bij het rechte eind te hebben.

Wees aardig voor hem, maar knuffel hem niet, want alleen de proeve van vuur maakt goed staal.

Laat hem de moed hebben ongeduldig te zijn, maar laat hem het geduld hebben moedig te zijn. Leer hem altijd subliem vertrouwen in zichzelf te hebben, want dan zal hij altijd subliem vertrouwen in de mensen hebben.

Dit is een grote opdracht, maar zie wat u kunt doen. Hij is zo'n goede kleine jongen, mijn zoon.

Abraham Lincoln"

De Nederlander pent de brief in zijn schrijfblok. Om later te vertalen. Vandaag gaat hij op zoek naar een andere slaapplaats in Mumbai. Hij heeft nog geen contact met Prakash gehad en is in twijfel wat nu te doen. Wachten tot hij op een of andere manier iets van hem hoort? Maar hoe lang kan dat duren? Dan maar de Saltmarch alleen lopen, of uitstellen tot later? En wat dan in de tussentijd? In India blijven? Naar Australie misschien? Of terug naar Nederland? Hij weet zeker twee mensen, die daar heel erg blij mee zullen zijn.

Voorlopig eerst maar een andere verblijfplaats in Mumbai vinden. Begin volgende week heeft hij weer met Tushar Gandhi afgesproken. Die wil hem zoveel mogelijk informatie geven om de Saltmarch te lopen. Daarna ziet hij wel verder.