Luisteren in Kashmir en vertellen in Amerika

Woensdag 23 augustus 2006, nog vier dagen in Nederland

'Verdraaid, het Piusplein is afgesloten.' Een beetje geergerd ziet de taxichauffeur het ronde rood/witte bord 'verboden in te rijden voor alle verkeer' met daaronder de aanduiding 'na 50 meter'. Die laatste versoepeling van het inrijverbod helpt hem niet veel; hij wil via het Piusplein en de Paleisring naar het Stadhuisplein rijden, en dat gaat nu dus mooi niet door.

'Zal wel te maken hebben met die nieuwe cityring'. Hij herinnerde zich laatst in de krant te hebben gelezen dat de gemeente Tilburg de doorgaande wegen in het centrum ingrijpend wil veranderen om een nieuw verkeerscirculatieplan uit te voeren. Het fijne weet hij er niet van, maar de Heuvel, nu nog alleen toegankelijk voor bussen en taxi's, wordt weer open voor alle verkeer en er komt een cityring met eenrichtingsverkeer.

Hij draait de kleine Mercedes en rijdt dan maar via de Monseigneur Zwijssenstraat naar het Stadhuisplein. In de hal van het flatgebouw ziet hij een mevrouw op een bankje zitten. 'Dat is vast mijn klant'. Die gedachte blijkt te kloppen. Hij helpt de dame, die er op een eenvoudige manier toch deftig uitziet, instappen en zet de koffer op de achterbank. Na de gebruikelijke administratieve plichtplegingen te hebben gedaan vertrekken ze richting Oisterwijk.

De mevrouw gaat naar de stacaravan. Al 28 jaar ontvlucht ze de benauwdheid van de stad en zoekt rust en verkoeling in de bossen van Oisterwijk. Samen met haar man, maar die is twee maanden geleden overleden. Ze gaat nu voor het eerst alleen. "Mijn kinderen hadden gezegd dat ik de stacaravan moest aanhouden. Dat was goed voor me. Dan kan ik er af en toe even uit", vertelt ze ongevraagd de taxichauffeur.

"De studenten hebben maar geluk vandaag met het mooie weer, hoor", zegt de deftige dame. Op de Ringbaan Oost zien ze grote groepen studenten fietsen. Het is introductieweek en de nieuwejaars worden in de nieuwe stad ingewijd.

"Mijn kleinzoon is pas afgestudeerd als accountant. Hij gaat naar Australie. Daar heeft hij een hele goede betrekking aangeboden gekregen. Hij heeft getekend voor twee jaar. Komende zondag gaan we hem uitzwaaien."
"Thuis of op het vliegveld?"
"Op Schiphol. Oma, had hij gezegd, dit moet ik doen. Gelijk heeft hij. Hier in Nederland is het maar niks. Alles gaat hier achteruit. Het wordt steeds crimineler, hoor. Wat je allemaal niet in de krant leest."
"En hij denkt dat dat in Australie niet zo is?"
"Nou, veel minder dan hier, zegt hij"
"Ach, quatsch. Daar is het hetzelfde als hier."
"Zou je denken?"
"Ja, natuurlijk. Het is maar net wat je wilt zien en waar je naar kijkt. Het is maar net welke krant je leest en wat je met elkaar vergelijkt. Als je in het centrum van Amsterdam woont en je vergelijkt dat met een rustige voorstad van Sydney, ja allicht is Australie dan veel minder crimineel dan Nederland. Als er in Parramatta of in Wollogong of zo een moord wordt gepleegd, staat dat wel in de Sydney Morning Herald, maar niet in de Volkskrant of de Telegraaf. Je kunt daarin weer wel lezen dat er in Almelo of zo een pyromaan bezig is, die auto's in de brand steekt. Nu, in Australie lopen ook brandgevaarlijke mensen rond. Daar hoor je pas wat van als je er gaat wonen. Australie is wel veel ruimer dan Nederland. En het lijkt wel of de mensen in Australie relaxter zijn dan in Nederland.
"Ja, dat zei mijn kleinzoon ook al. Hij is daar op vakantie geweest en vond het er geweldig. Dus toen hij een aanbod kreeg daar te gaan werken, heeft hij meteen ja gezegd. Zijn meisje gaat ook mee. Die is ook als accountant afgestudeerd."

"En nu gaat u ze zondag naar het vliegveld brengen?"
"Ja. Oma, had hij gezegd, dan moet je ook een keer langskomen, hoor. Maar het is 22 uur vliegen. Zie je me al zo lang in een vliegtuig zitten? Ik ben 89, hoor. Dat is me veel te lang. Heeft u wel eens zo lang gevlogen?"
De taxichauffeur beaamt dat. Hij is een paar keer in Australie geweest en het vliegen is hem nog niet tegengevallen. Ook niet als het een lange zit was.

"Da's wel sterk dat u zondag naar Schiphol gaat. Dan vertrek ik ook."
"O ja? Waar gaat u heen?"
"Naar India"
"Zo, dat is ook lang vliegen"
"Niet zo lang als Australie. Het is ongeveer zeven uur vliegen."
"Hoe lang gaat u?"
"Zes weken. En daarna ga ik twee weken naar Amerika"
"En wat gaat u daar allemaal doen?"
"Ik ga in India naar Kashmir. Ik wil daar rond 11 september zijn om te luisteren hoe mensen daar die dag beleven. In Europa zullen we die dag herdenken vanwege de ellende vijf jaar geleden. In Kashmir kijken mensen misschien wel heel anders tegen die dag aan. Daar ben ik benieuwd naar."
"En wat gaat u in Amerika doen?"
"Ik ga naar een conferentie in Memphis. Het is een Gandhi-conferentie over geweldloosheid. Als het goed is ga ik daar iets vertellen over wat ik in Kashmir heb geluisterd. Wist u trouwens dat 11 september ook de dag is dat wordt herdacht dat Gandhi 100 jaar geleden voor het eerst opriep tot geweldloosheid als actie? 11 september 1906 startte hij in Johannesburg een geweldloze actie tegen apartheidswetten van de Zuidafrikaanse regering."
Nee, dat wist de dame niet. Maar ze vraagt de chauffeur van alles over die gebeurtenis en wat er daarna kwam. Ze vraagt hem meer dan hij weet. Nou ja, het is nu eenmaal gemakkelijker veel te vragen dan weinig te antwoorden.

3 brutale vragen:

1.
11 september 2001 was een tamelijk gewelddadige dag. Waarschijnlijk 10 september en 13 september ook. Alleen horen we daar wat minder van. Neem eens 10 seconden om daar over na te denken.

2.
Misschien kent u ook wel iemand, die u wilt vertellen van die 2de 11 september, die ook het herdenken waard is. Als dat zo is, stuur dit verhaal dan door. Het hoeft niet een deftige dame te zijn, hoor. Maar alleen als u denkt daar iemand een plezier mee te doen.

3.
Misschien, heel misschien vindt u het verhaal van de taxichauffeur, die naar Kashmir gaat om te luisteren en naar Amerika om te vertellen wel een euro waard. Als dat zo is, doneer het dan aan rekeningnummer 1689.67.456 t.n.v. Stichting Luister-en-Vertel-Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u het de moeite waard vindt. Anders niet.

ton