Brief aan Dirk

Woensdag 14 oktober 2009
Volvo De Beemd Inspiration Center, Best

In de zithoek op de eerste verdieping zit een jongen te schrijven. Niet voor het eerst, en hij hoopt ook niet voor het laatst. Hij kijkt om zich heen en realiseert zich voor de zoveelste keer dat dit toch wel een gedurfd gebouw is. Van binnen is duidelijk te zien dat hier auto’s worden verkocht, en ook aan de buitenkant is zichtbaar wat hier de bedoeling is, maar bepaald een standaardshowroom van de eerstedebeste autodealer is dit gebouw niet. Ooit heeft een ondernemer meer visie en lef gehad dan alleen de ambitie om dozen te schuiven. Of dat wijs en verstandig was, dat is een ander verhaal. Daar heeft deze jongen geen verstand van.

Hij pakt een schrijfblok uit zijn rugzak en ontdopt de elegante witte rollerpen. Laat hij zijn voornemen van vanmorgen vroeg toen hij op de autoradio naar het nieuws van vandaag luisterde nu maar eens meteen effectueren. In bijna één vloeiende brainwave schrijft hij een brief aan een andere ondernemer die ook meer ambities had dan alleen dozen schuiven en dezer dagen groots en controversieel in het nieuws is.


‘Geachte heer Scheringa, Beste Dirk,

Verstand van geld of bankieren heb ik niet. Niet dat die domheid mij ongelukkig maakt, hoor. Het is alleen zo dat de wereld van klinkende munt me niet zo boeit.

Van hypotheken, koopsompolissen, levensverzekeringen of andere kredietvormen weet ik ook al bar weinig. De tijden dat ik me daar nog in verdiepte is zo lang geleden dat die kennis verouderd en daarmee waardeloos geworden is.

Over voetbal, schaatsen of moderne kunst kan ik ook al niet met deskundigheid meepraten. En om eerlijk te zijn: zelfs over mijn favoriete sport, korfbal, komt alleen maar lekenpraat uit mijn mond.

U ziet; ik kan u in deze roerige tijden niet van dienst zijn. Of misschien toch…?

Mensen die durven ondernemen verdienen alleen al om die reden respect. Natuurlijk, dat respect wordt ook beïnvloed door de wijze waarop die mensen hun onderneming vorm geven. Ik bedoel: in zekere zin is Willem Holleeder ook zo’n ondernemende mens, maar ik hoef u denkelijk niet uit te leggen dat die ondernemingsvorm geen respect verdient. Gelukkig is dat type ondernemer eerder uitzondering dan regel. Bij alle ophef die daarover in de maatschappij ontstaat is het goed dat te realiseren.

Zonder ondernemende mensen staat de economie stil. Sterker nog: ik durf in alle onwetendheid te stellen dat zonder ondernemende mensen er helemaal geen economie zou zijn. Zonder Alfred Nobel zou er geen Nobelprijs voor Economie zijn. Ook niet voor de Vrede trouwens. Daar zijn dan weer andere mensen voor nodig die hun nek durven uitsteken.

Alleen al daarom verdienen ondernemende mensen respect. Dat zulke mensen ook wel eens gierend uit de bocht vliegen doet daar niets aan af.

Jaren geleden ontmoette ik in de Nepalese Himalaya een boeddhistische monnik. Die man intrigeerde me zo dat ik een paar dagen in zijn klooster bleef logeren. In die paar dagen vertelde hij me menig verhaal. Nietszeggende verhalen over alledaagse gebeurtenissen, eeuwenoude verhalen met eeuwenoude wijsheden, verrassende verhalend ook met een eyeopener als knipoog.

“Wat één keer kan, kan ook een tweede keer”, vertelde die monnik me in één zo’n verhaal. En “het gaat er niet om geen fouten te maken, want dat lukt toch niet. Het gaat erom gemaakte fouten te erkennen, ervoor uit te komen, en ervan te leren”, in een ander.

Ik moet u bekennen dat niet al die verhalen aan mij besteed waren. Ik bedoel: ongetwijfeld schuilt er veel zinnige wijsheid in wat hij te vertellen heeft, maar veel van die wijsheden zijn me te zweverig. Of te plat, dat komt soms ook voor. Wat dat betreft zou die monnik een goed managementboek kunnen schrijven. U kent ze vast wel: vol wijze en verstandige woorden, maar ook met de nodige platitudes.

Ik hoop dat u doorgaat met ondernemen. Dat u weer genoeg elan vindt om weer iets moois op te bouwen. Wat u één keer gelukt is, lukt u vast nog een keer. Misschien niet in dezelfde vorm of op dezelfde manier. Ik mag hopen dat ook u van gemaakte fouten leert. Maar dat doet er niet toe. Essentie is dat u doorgaat met ondernemen.

Waarom ik dat hoop? Omdat ik bewondering heb voor mensen die durven ondernemen en nog meer bewondering voor mensen die ondanks serieuze tegenslagen blijven ondernemen. En hoe verstrekkend de consequenties van het echec ook zijn, voor de ondernemer in de mens Dirk Scheringa is een faillissement van DSB niet meer dan dat; een serieuze tegenslag. Een tijdelijke setback.

Succes, en een vriendelijke groet.’


3 brutale vragen:

1.
En? Welk beeld heeft u van Dirk Scheringa? Van ondernemende mensen, die af en toe gierend uit de bocht vliegen? Soms zelfs failliet gaan?

2.
Misschien kent u wel een ondernemende mens, die dit verhaal leuk vindt om te lezen. Als dat zo is, stuur of vertel het door. Misschien helpt u die ondernemende mens er wel mee…

3.
Misschien, heel misschien vindt u deze brief aan een ambitieuze ondernemer wel een euro waard. Misschien maar hoor. Maar als dat zo is, doneer het dan aan rekeningnummer 1689.67.456, t.n.v. Stichting Luister en Vertel Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u het een euro waard vindt. Anders niet. Anders kunt u het beter bewaren voor uw eigen onderneming, wat dat ook maar zijn mag.


Vriendelijke groet, ton.