Hoe belangrijk is imago?

Woensdag 16 september 2009, dag 8 van weer een Luister-en-Vertel-Tournee
Newark Liberty International Airport, New Jersey

Dat gaat niet goed komen zo. Op deze manier gaat De Luister-en-Vertel-Tournee niet het succes worden dat de man met de hoed voor ogen heeft. Een week in New York en één brief verstuurd. Een volle week in the city that never sleeps en zegge en schrijve 1 brief afgerond en gepost. And to make matters worse: geen enkel verhaal geschreven. None. Dat is een pover resultaat. Slecht voor het imago van De Luister-en-Vertel-Tournee. Zo gaat het niet goed komen.

Ze zitten bij gate 67, broer en zus. Nog 20 minuten voor het boorden begint van British Airways-vlucht 188 naar Londen Heathrow. Op een televisiescherm in de wachtruimte staat CNN op. Aan de toon van de presentatoren te horen gaat het over een controversieel onderwerp. De man met de hoed kijkt op van zijn schrijfblok.

Racisme in Amerika. Aanleiding voor de controverse is een uitspraak van ex-president Jimmy Carter dat een deel van de tegenstanders van Obama’s plan voor een nationale ziektekostenverzekering racistische motieven heeft. Heftige discussies in de studio, dat is te begrijpen. Met een half oor en geen oog volgt hij het discours. Het interesseert hem, en toch ook weer niet.

Racisme in Amerika in relatie tot het presidentschap van Obama is meer een imago-kwestie dan harde werkelijkheid. Een willekeurige rijke blanke, die tegen de zorgplannen van Obama is, zal eerder het verwijt racist te horen krijgen dan een willekeurige rijke zwarte, die evenzeer tegen die plannen is. Terwijl ze misschien wel dezelfde reden bezwaren hebben. Namelijk dat ze allebei van mening zijn dat ieder individu zelf maar moet weten of hij zich tegen ziektekosten wil verzekeren en hoeveel premie hij voor welke dekking wil betalen. Of omdat ze allebei van mening zijn dat zo’n volksverzekering best wel een goed idee is, maar dat dat niet mag leiden tot meer belasting. En toch zal die blanke tegenstander sneller voor racist worden uitgemaakt dan die zwarte. Wel een heel goedkope en gemakkelijke sneer van een oude ex-president naar politieke tegenstanders. Staatsmanonwaardig gedrag.

Vandaag is voor broer en zus de laatste dag in New York geweest. Die hebben ze gebruikt om nog een paar souvenirs te kopen. De man met de hoed had zijn kinderen beloofd sportschoenen uit New York mee te nemen. Zijn dochter wilde Nikesneakers en zijn zoon Adidasvoetbalschoenen. Rode had hij gevraagd.

Zouden rode voetbalschoenen beter voetballen dan zwarte? Nou, op zichzelf niet natuurlijk. En zou het wat uitmaken of zijn zoon met Adidas, Puma of nog weer een ander merk speelt? Nike of Cruyff of zo? Zou het uitmaken of hij met drie strepen, met het fraai gestileerde pumalogo of met een swoosh erop gestikt speelt? Nee, ook niet natuurlijk. De kwaliteit van zijn spel wordt vooral door hemzelf en door zijn talent bepaald. En ook nog een beetje door zijn medespelers.

En toch, als de uitstraling van een merk er niet zoveel toe doet, waarom stoppen al die merken dan zoveel marketinggeld en aandacht in het modelleren, boetseren en oppoetsen van hun imago?

De kinderen maken zich een beetje zorgen om hun imago. Zijn dochter is van hockey naar voetbal gegaan en in een nieuw team terecht gekomen. De meeste meisjes zijn ouder en groter en soms maakt ze zich er druk om of ze niet voor jonkie wordt aangezien. En in hoeverre zijn zoon zich druk maakt over zijn imago? Nou ja, rode schoenen. What more is there to say?

Voor het imago van De Luister-en-Vertel-Tournee is de week in New York niet goed geweest. Zonder brieven of verhalen heeft het veel weg van een vakantie. En dat is niet wat de man met de hoed voor ogen heeft.

De reis naar India van de zomer was ook al niet zo productief geweest. Alleen de drie dagen dat hij alleen, zonder reisgenoten was geweest hadden evenzoveel brieven opgeleverd, de grondstof voor zijn verhalen. Vrees bekruipt de man met de hoed dat hij zijn reizen toch maar weer solitair moet gaan plannen om van De Luister-en-Vertel-Tournee een succes te maken. En dat heeft niet alleen met imago te maken.


3 brutale vragen:

1.
En u? houdt u zich wel eens bezig met uw imago? Of telt voor u alleen inhoud? Hm…

2.
Misschien vindt u dit imagoverhaal wel leuk genoeg om met een kennis of een vriend te delen. Een imagodeskundige misschien. Maar alleen als u denkt hem of haar er een plezier mee te doen. Anders houdt u het beter voor u zelf.

3.
Misschien, heel misschien vindt u dit verhaal wel een euro waard. Als dat zo is, doneer het aan rekeningnummer 1689.67.456, t.n.v. Stichting Luister en Vertel Tournee te Oisterwijk of wie u maar uw euro waard vindt. Maar alleen als u het een euro waard vindt. Anders niet. Anders kunt u het beter bewaren om aan uw eigen imago te besteden.


Groet, ton.