Brief aan Paul uit Dusseldorf en New York

Donderdag 22 oktober 2009
Dag 1 van De Luister-en-Vertel-Tournee in Memphis
Flughafen Dusseldorf International


Hoi Paul,

Nou, echt mooi is ze niet, de blonde vrouw tegenover me aan een tafeltje in de Starbucks pal naast gate B53. Om 10.55 vertrekt daar Air France 8422 naar Paris Charles de Gaulle.

Nou hangt het er natuurlijk van af wat je echt mooi vindt. Zelf vind ik bruin of zwart mooier dan blond. In de regel dan. Als blond wel je voorkeur is, dan kan deze vrouw misschien wel voor echt mooi door gaan. Wie weet.

Ze zit niet helemaal recht tegenover me. De meeste tijd kijk ik tegen haar profiel. En daar schuilt voor mij haar schoonheid. Een rechte, beetje spitse neus met daaronder lippen die niet te dik niet te dun zijn. Als ze niet praat of lacht staat haar mondhoek een beetje omhoog. Alsof ze immer glimlacht.

Ken je dat? Er zijn mensen waarvan het gezicht altijd op zeuren staat. Nog voordat ze iets zeggen krijg je al zin om er niet naar te luisteren, beducht voor weer een klaagzang. Zelfs als het geen negatief verhaal is, maar een vrolijk bericht, slagen die mensen erin de vrolijkheid van hun bericht met de mimiek van hun mond een tegenovergestelde lading mee te geven. Ken je dat? Irritant, vind je niet?

Dan ken je het omgekeerde misschien ook wel. Mensen wier natuurlijke mondhouding steeds up is. Die glimlachend slecht nieuws brengen. Kan soms ook knap irritant zijn, die eeuwige optimisten. Deze vrouw neigt me meer naar het neutrale met een positief ingestelde grondhouding.

Ze heeft een fijne kinlijn. Duidelijk een kin, niet te overdreven. Vanuit de mond in profiel recht naar beneden en in een mooie bocht gaat de lijn over in een licht schuin oplopende kaak. Fijntjes is sowieso het woord dat me invalt als ik haar profiel bestudeer.

De ogen, beter gezegd: oog, staat precies goed in het profiel. Als ze vanuit mijn perspectief gezien haaks naar rechts kijkt valt de oogkas mooi achter de brug tussen neus en voorhoofd. De lijn van voorhoofd, neusbrug, bovenlip en kin is als een lineaal getrokken en oogt net zo verticaal rechtop als de vrouw zit. Fiere verschijning, zou ik zeggen.

Haar oren, beter gezegd: oor, kan ik niet zien. Haar haar, blond dus, halflang maar meer lang dan kort, zit ervoor. Het zit springerig los. De volle scheuten bepalen grotendeels het silhouette. Haar voorhoofdslijn ligt precies in het verlengde van de verticale kinlijn. Daar waar huid overgaat in haar houdt de lijn op recht te zijn.

Hm, hoe langer ik naar haar kijk, hoe mooier ze me wordt. Misschien ken je dat verschijnsel ook wel. Een van de aantrekkelijke kanten aan een vliegveld is de hoge congestie aan mooie vrouwen. Een goede reden om te vliegen...

De echte reden voor mijn aanwezigheid hier is natuurlijk een andere. Morgen begint in Memphis de jaarlijkse Gandhi King Conferentie, waar ik sinds 2005 elk jaar heen ga. Drie dagen met speeches, workshops en discussies over de idealen en ideeen van Mohandas Gandhi en Martin Luther King. En over hoe die idealen en ideeen concreet kunnen worden gemaakt in hedendaags dagelijks leven.

* * *

Dinsdag 3 november 2009
Dag 2 van weer een Luister-en-Vertel-Tournee in Amerika
Starbucks Broadway en 103th Street, New York

Gelukkig zijn vliegvelden niet de enige plek waar mooie vrouwen zijn. En gelukkig zijn mooie vrouwen niet de enige belichaming van schoonheid.

Het schijnt dat schoonheid een subjectieve ervaring is, die zich moeilijk laat objectiveren. Toch zijn er wel rationele wetenschappelijke onderzoeken gedaan naar het fenomeen schoonheid. Er is best wel een soort grootste gemene deler aan data te verzamelen, waarmee met kracht van zinnigheid iets te zeggen valt over wat mooi is en wat niet. De gulden snede schijnt daar een rol bij te spelen.

Zo las ik dat het gezicht van de actrice Michelle Pfeiffer volgens dat onderzoek de perfecte verhouding benadert. Toeval of niet, in het vliegtuig van Dusseldorf naar Newark gisteren zag ik een film met haar in een van de hoofdrollen. De film boeide me maar matig, maar inderdaad: de schoonheid van Michelle Pfeiffer maakte veel goed.

Je wist het vast al, maar het bevestigt maar weer eens dat kracht niet alleen in de essentie hoeft te zitten, maar ook gewoon in een mooie vorm schuilt.


Vriendelijke groet, ton.


3 brutale vragen:

1.
Over smaak valt niet te twisten, wordt gezegd. Over wat mooi is en wat niet al evenmin, wordt gezegd. En soms kan schoonheid gecreeerd worden door er lang naar te kijken. Net als omgekeerd: soms wordt schoonheid kapot geanalyseerd en houdt het op mooi te zijn. Weet u wat u mooi vindt?

2.
Misschien vindt u dit verhaal wel mooi genoeg om het te delen. Als dat zo is, stuur of vertel het door. Maar alleen als u denkt daar iemand een plezier mee te doen.

3.
Misschien, heel misschien vindt u dit verhaal, dat eigenlijk een brief aan een vriend is, wel een euro waard. Als dat zo is, doneer het dan aan rekeningnummer 1689.67.456, t.n.v. Stichting Luister en Vertel Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u het een euro waard vindt. Anders niet. Anders kunt u het beter bewaren voor als u iets moois wilt kopen.



Vriendelijke groet, ton.