Brief aan jarige vriend over kinderachtige hulp in Boekhandel Oisterwijk

Zaterdag 13 oktober 2012
Boekhandel Oisterwijk, Oisterwijk

Hoi Bert,

Wat doe je als een goede vriend 50 wordt en een feest geeft?
Wat doe je als twee meisjes juniorverkoper in de Boekhandel zijn?
Hoe kan ik je helpen?

Als een goede vriend jarig is, 50 wordt, en een feest geeft, dan ga je op zoek naar een leuk cadeau. In mijn geval betekent dat een gang naar Boekhandel Oisterwijk. Kan ik mooi in de koffiekamer ook wat schrijven. Ben vandaag aan nog maar 1 brief begonnen, en volgens de Argentijnse formule 3-2-1-100 moeten er vandaag dus nog twee bijkomen.

Dus loop ik de loopplank over de drietreedse trap naar de ingang van de boekhandel op. Het is er zaterdags druk. Ik slenter langzaam naar achter, hopend op een ingeving voor een leuk en toepasselijk cadeau door al het moois dat ik onderweg tegenkom. Richting het koffieapparaat. Als ik daar de hoek omdraai, word ik aangesproken door twee meisjes: "Kan ik u helpen?"

Een beetje schrik ik ervan. De aplomb van de meisjes brengt me even van mijn stuk. Even maar, hoor. Van twee lagere schoolmeisjes valt niets te vrezen. "Nee, dank jullie wel. Ik kijk even rond."

De twee meisjes staan bij een geimproviseerde toonbank bij de kinderboekenhoek. Met zo'n ouderwetse kassa. Op hun borst allebei een kledingsticker. 'Juniorverkoper'.

"Hoe heten jullie?" vraag ik hen.
"Lotta," zegt de een.
"Anne," de andere.
"En wat doen jullie hier?"
"Wij helpen in de boekhandel."
Nog maar net terug uit Argentinie ben ik nog niet helemaal geland. Ben nog niet helemaal in Nederland geaard. Maar er daagt me wel een licht: "O, wacht eens. Vanwege de Kinderboekenweek?"
"Ja," antwoorden ze allebei tegelijk.
"En hebben jullie al veel mensen kunnen helpen?"
"Ja, best wel. Maar we hebben nog niets verkocht."
Hoorbaar spijtig.
"En op welke school zitten jullie?"
"In Haghorst."
"In Haghorst?" Verbaasd, wat doen meisjes uit dat 1000 zielen tellende dorp in een boekhandel in Oisterwijk?
"Ja."
"En wonen jullie ook in Haghorst?" Domme vraag natuurlijk: waarom zouden kinderen, die niet in Haghorst wonen, in Haghorst naar school gaan?
De meisjes antwoorden dan ook in koor bevestigend: "Ja."
"Okay. Nou, veel plezier vandaag met helpen en veel succes met verkopen."

Ik neem een espresso uit het koffieapparaat en ga aan een tafeltje in de hoek bij het raam zitten. Zie hoe Lotta en Anne ook andere bezoekers even plompverloren hun hulp aanbieden. Realiseer me dan dat ze me misschien toch helpen kunnen.

"Zeg. Misschien kunnen jullie me toch helpen."
"Nou. Zegt u het maar."
"Een goede vriend van me wordt morgen 50 en hij geeft een feest. Ik heb al een cadeautje voor hem uit Londen, maar dat vind ik eigenlijk niet zo leuk om te geven. Weten jullie iets? In deze boekhandel kun je meer dan alleen boeken kopen, toch?"
De meisjes aarzelen. Tja, van kinderboeken weten ze alles, maar zo'n grotemensenvraag, dat is andere koek. Ik probeer ze een beetje te helpen.
"Jullie hebben vast een vader?"
"Ja."
"En als die jarig is, dan geef je die vast een cadeautje?"
Dat beamen Lotta en Anne ook. En nu ik het idee van een cadeautje voor hun vader in hun hoofd geplant heb, en daarmee mijn abstracte hulpvraag een stukje dichter bij hun eigen belevingswereld is gekomen, is de vervolgvraag niet meer dan logisch: "Wat zou je je vader cadeau geven voor zijn verjaardag?"

Kijk, nu weten de meisjes wel raad. Een van de twee, ben vergeten of het Lotta of Anne is, zegt: "Mijn vader houdt heel erg van zelf koken en hij houdt ook van auto's. Dus ik vind dit wel grappig om te geven." En ze wijst naar een kaasrasp in de vorm van een antieke auto, die tussen de kookboeken staat. "Nou, dat komt goed uit. Die vriend van mij vindt het ook leuk om te koken, en hij heeft best wel wat auto's, want hij is een taxibaas en hij vindt oude auto's ook erg leuk. Dus ik vind die kaasrasp een goed idee van jullie."

Vriendelijke groet, ton.