Brief aan steradvocaat over boeken en meer vanuit cafe in Buenos Aires

Brief aan advocaat


Woensdag 18 juli 2012,
Boekhandel Oisterwijk, Oisterwijk.

Goededag meneer Bram Mosckowicz, beste Abraham,

Hoe gewichtig is in ons rechtssysteem waarheidsvinding nog?
Wat is de juridische consequentie van een sportief verliezer?
Waar in Brabant staat het New Yorkse standbeeld van de Joodse Gandhi?

Boekhandel Oisterwijk in Oisterwijk is de allergezelligste boekenwinkel van heel Nederland in het allermooiste dorp van de hele wereld. Evident is dat niet waar, maar soms is de waarheid niet ter zake doende. Soms gaat het alleen maar om winnen.

Op een zonnige vrijdagvakantiemiddag niet zo heel lang geleden loop ik deze boekenwinkel in het voormalig Koninklijk Postkantoor binnen. Doel: voor Astrid een boekje kopen met babynamen. Niet voor Astrid zelf. Voor een vriendin van haar. Zelf heeft ze even geen tijd.
"Jij komt toch wel eens in die boekhandel?"
"Vaak."
"Hebben ze er ook boekjes met meisjesnamen?"
"Vast."
"Kun je er eentje voor me meenemen?"
"Zeker."
"Dat kan toch ook op internet?" Bert loopt binnen.
"We moeten de boekhandel toch een beetje sponsoren," verdedigt Astrid haar keuze.

En zo komt het dus dat ik op een mooie vrijdagmiddag de oploopplank over de drie treden naar de toegang tot Boekhandel Oisterwijk oploop, de boekenwinkel binnen.

Het gevraagde boek heb ik zo gevonden. Henk wijst me de weg. Verslaafd als ik ben kan ik niet laten rond te neuzen. Een uurtje tijd voor een espresso in de koffiekamer heb ik niet. Een paar minuten om door boeken te bladeren wel. Neem ook uw boek in handen. Om niet met argumenten te onderbouwen redenen is 18,50 me te veel om het te kopen. Toch reken ik even later naast het boekje met de babymeisjesnamen voor Astrids vriendin ook 19,90 af voor 'VSV' van de Leon de Winter. De schildering op de voorkaft heeft me aangetrokken. So much voor don´t judge a book by the cover...

Een man met een hoed, alleen aan een ronde tafel. In een cafe? Fles en glas bij de hand. Een tumbler. Whiskey? Een radiator in de hoek. Schaal met fruit op de vensterbank. Een groot zwart gat, het raam naar de buitenwereld. Ronde vaagwitte vlekken, die in de verte omhoog weglopen de kaft af. Straatlantaarns? Rinchtingwijzers naar de hemel? Stairway to Heaven?
Verstandelijk gezien is het een domme aankoop. Die twintig euro kan ik me eigenlijk niet veroorloven.
...

* * *

Zondag 30 september 2012,
dag 33 van De Luister-en-Vertel-Tournee in Argentinie,
Cafe Ronas, Avenida de Mayo, Buenos Aires.

Ruim twee maanden later. Een ander boek in mijn rugzak. 'De Aleph' van Jorge Luis Borges. Een bundel van verhalen van deze Argentijnse schrijver. In het Nederlands, gekocht bij Boekhandel Oisterwijk natuurlijk. Ik heb ook een Spaanstalig boekje van hem bij me, met deels dezelfde verhalen. De Nederlandse versie is al ondoorgrondelijk bizar en absurd. Aan de Spaanse waag ik me zelden.

Zou ik u mogen ontmoeten? Het liefst nodig ik u uit voor een espresso of een cappuccino in de koffiekamer van Boekhandel Oisterwijk, de allergezelligste boekenwinkel van heel Nederland in het allermooiste dorp van de hele wereld. Maar als Brabant u een wereldreis te ver is, kom ik graag uw kant uit. Op de schaal van Buenos Aires naar Oisterwijk kan niets in Nederland ver weg zijn.

Met vriendelijke groet, ton.


Ps1:

Op een mooie zonnige dag komt Bram Mosckowicz bij Petrus aan de Hemelpoort. Het kost hem een beetje moeite, maar zijn vakbekwaamheid als advocaat helpt hem geduldig naar de lange, saaie, vormelijke introductie van Petrus te luisteren. Ergens is hij ook wel gesteld op dit soort vormelijkheden en formaliteiten, alleen: kan het alsjeblieft allemaal niet een beetje vlotter?

Als Petrus klaar is begint Bram met zijn verweer. Juridisch doorwrocht komt het erop neer dat er een vergissing in het spel moet zijn, dat hij nog niet dood zijn kan, dat het zijn tijd niet zijn kan, dat hij nog zoveel te doen heeft, dat hij nog een heel leven voor hem heeft. En bovendien dat hij Joods is, dat de katholieke Petrus dus niet bevoegd is, dat hij de jurisdictie van deze Hemel niet kan erkennen. Kortom: het kan niet kloppen. "Stuur me maar weer terug."

Petrus neemt het Grote Boek erbij en bladert naar de naam van Bram. Die vindt hij uiteindelijk bij de A van Abraham, merkwaardigerwijs bijna meteen onder de gehighlighte naam van Abraham Lincoln. Met zijn vinger glijdt Petrus langzaam over de regels. Te lange leste vindt hij wat hij zoekt: "Ja. Hier staat het. Het klopt. Vandaag is uw grote dag. Vandaag is uw Hemelvaart. U heeft geluk: u bent wel degelijk aan de beurt. En de Hemel is van iedereen en voor iedereen hetzelfde. Niemand uitgezonderd."

Zoals het een goed advocaat betaamt vraagt Bram om inzage in de bewijsstukken. Niet zonder tegenzin en toch welwillend overhandigt Petrus hem het Grote Boek. In zijn eeuwigheiddurende carriere als Hemelpoortwachter heeft hij al wel lastigere types meegemaakt en in zijn bijna-goddelijke vooruitziendheid weet hij nu al dat hem nog veel te wachten staat.

Bram bestudeert de Heilige Pagina's. Zonder problemen weerstaat hij de verleiding door te bladeren naar de lemma's van clienten, familie en vrienden. Geconcentreerd vindt hij al snel wat hij zoekt. Verheugd richt hij zich tot Petrus: "Ja, er is een vergissing gemaakt. Kijk maar, hier." Met zijn vinger toont hij Petrus een passage. "Er staat hier dat ik vandaag 81 jaar oud ben, maar dat klopt helemaal niet. Ik ben uit 1960, dus pas 52. Ergens heeft iemand een vergissing gemaakt en me te vroeg laten hemelen. U moet me terug sturen."

Petrus neemt het Grote Boek weer terug en leest voor zichzelf de bevestiging van wat Bram zojuist vertelde. Hij bladert Brams lemma ten einde, bladert door naar een noot achterin het Grote Boek. Bedachtzaam laat hij tot zich doordringen wat hij er leest.

"Ik zie het al. Nou, het klopt hoor. De engelen hebben de uren, die u bij uw clienten in rekening heeft gebracht, bij elkaar opgeteld en volgens die optelsom moet u minstens 81 zijn. De zwarte uren zijn nog niet eens meegeteld."

Ps2:

Ridiculisering is de beloning voor roem en faam. Mocht ik u met bovenstaande grap, die u vast en zeker al eens eerder gehoord heeft, gegriefd hebben, dan spijt me dat. Niet omdat ik u daarmee beledigd zou hebben, maar omdat u in dat geval kennelijk onvoldoende relativeringsvermogen heeft de humor ervan in te zien. Bedrijfsblindheid is dan de prijs die u betaalt voor uw uitmuntendheid in uw vak. Hoe beter de jurist hoe moeilijker het wordt in te zien dat de wereld buiten de juridische werkelijkheid groter en echter is.