Brief aan prinses vanuit Rosario

Zaterdag 1 september 2012,
dag 4 van De Luister-en-Vertel-Tournee in Argentinie en Uruguay,
Grand cafe El Cairo, Rosario.


Wat is de humor van postzegels?
Hoeveel vlaggen heeft Argentinie? Hoeveel Nederland?
Waar schijnt het vaakst de zon?


Koninklijke Hoogheid,

Nederland en Argentinie hebben historisch de overeenkomst dat beide naties hun onafhankelijkheid op de Spanjaarden hebben bevochten. De Nederlanders deden er een jaar of 80 over, de Argentijnen 6. Op de geschiedenistijdlijn scheelt het grofweg zo´n twee eeuwen. De Hollanders in de 17de eeuw, de Argentijnen in de 19de. Je zou dus kunnen zeggen dat de Nederlandse natie 200 jaar ouder en volwassener is dan de Argentijnse. Iedere historicus kan je vertellen dat dat een onzinnige vergelijking is.

Gistermiddag vertelde Carlos me ook een verhaal, dat me een beetje onzinnig voorkwam. Ook al ben ik geen historicus.

Carlos heeft vier jaar in Ierland gewoond en gewerkt. In Cork. Het weer beviel hem niet zo goed. Teveel regen. Dus ging hij terug naar Rosario. Hij kon zelfs zijn oude werk weer gaan doen. Klerk op het postkantoor. Gevestigd in een mooi oud koloniaal gebouw aan de Plaza 25 de Mayo. U bent er vast wel eens ooit geweest. Het is vlakbij het Monumento a la Bandera, het monument ter ere van de Argentijnse vlag. In dat grootse postkantoor kom ik Carlos tegen. Dankzij zijn vier jaar in Ierland spreekt hij vloeiend Engels. Komt dat even goed uit! Dat uitgerekend hij degeen is, die me helpt als ik aan de beurt ben.

"Ik wil postzegels kopen." Tegelijkertijd laat ik de twee ansichtkaarten zien, die ik al in Buenos Aires voor Laure en Tom heb gekocht. "Voor naar Europa."
"Dat is 11,50 pesos per kaart."
"Okay."
"We kunnen het de gemakkelijke manier doen, of de gecomplieerde."
"Wat is het verschil?"
"Ik kan een sticker van precies 11,50 voor je uitprinten met dit apparaat hier en op de kaart plakken. Of ik kan je postzegels meegeven, maar er zijn er geen van 11,50. Dus dan moeten we uit dit boek hier de juiste zegels zoeken om bij elkaar 11,50 te maken." Carlos wijst achtereenvolgens naar een apparaatje op de balie, een klein printertje, en naar een A4-boek met vellen postzegels erin. "Alleen kan ik je die stickers niet vooruit verkopen en meegeven. Dus dan moet je er iedere keer voor naar het postkantoor komen."

Ik besluit voor de kaarten aan Laure en Tom de stickers te gebruiken, en voor de brieven de gecompliceerde methode. Zo moet ik voor de dagelijkse twee ansichtkaarten aan mijn kinderen steeds naar het postkantoor. En moet ik voor de dagelijkse drie brieven steeds zegels op de enveloppen plakken.

"Zie je," leg ik Carlos uit, "Een wijze boeddhistische monnik die ik in de Nepalese Himalaya ooit heb ontmoet heeft me verteld dat hoe meer moeite de zender voor zijn zending doet, des te groter is de kans dat de geadresseerde het weet te waarderen en erom kan glimlachen."

En zo komt het dat Carlos me verschillende postzegels met verschillende waardes laat zien. Bijna allemaal serieuze zegels, met serieuze thema´s. Ook eentje met de Argentijnse vlag erop.

"Zeg Carlos, hoe komt het eigenlijk dat ik soms een Argentijnse vlag met de zon erop zie, zoals op deze postzegel, en soms zonder, alleen de twee lichtblauwe horizontale banen met een witte in het midden?"
"Kun je je de oorlog om de Malvinas nog herinneren? Toen de Argentijnse marine tegen de Engelse streed?"
"Ja, dat is 30 jaar geleden."
"Nou, toen werd de vlag met de zon gehesen. Dat is de oorlogsvlag. Zonder zon is de vredesvlag."
"Is dat het verschil?"
"Ja."
Hm, als dat zo is, hoe komt het dan dat ik overal in Argentinie de vlag met zon zie? Dit land is toch niet in oorlog?

Voorzover ik weet heeft Nederland maar een enkele vlag, de rood-wit-blauwe. We hebben ook wel een oranje wimpel, maar die heeft geloof ik niet met oorlog of vrede te maken. Mooi onderwerp om, als ik weer terug in Nederland ben, studie van te maken.

Zou ik u daarna eens mogen ontmoeten? Ik weet wel dat u een drukke agenda hebt vol met officiele plichtplegingen en dat een niemand als ik daar eigenlijk niet in past, maar toch. Misschien heeft u ook wel eens een vrije dag, of een vrij uurtje. Het liefst nodig ik u uit voor een espresso of een cappuccino in de koffiekamer van Boekhanel Oisterwijk, de allergezelligste boekenwinkel van heel Nederland in het allermooiste dorp van de hele wereld. Nou begrijp ik ook wel dat dat misschien teveel gevraagd is. Evenzo goed kom ik dan ook net zo graag uw kant uit. Op de schaal van Rosario naar Brabant kan niets in Nederland ver weg zijn.

Met vriendelijke groet,

ton.