Brief aan uitgever vanuit Buenos Aires

Woensdag 29 augustus 2012
dag 1 van De Luister-en-Vertel-Tournee in Argentinie en Uruguay
Heathrow Airport, Londen

Hoi Willem-Jan,

Welke taal verstaat geld?
Waar in Argentinie ligt goud?
Wanneer vinden we wat we zoeken?

De Argentijnse schrijver en dichter Jorge Luis Borges schrijft zoals de Spaanse schilder en beeldhouwer Pablo Picasso schildert: bizar en absurd. Sommigen noemen dat briljant. Kan zijn, maar mij kost het moeite het te begrijpen. Komt door de zinsbouw, door het plot van zijn verhalen, maar ook door de woorden, die verzonnen lijken. Wie weet wat een hanenmat is? Wat roetigoos betekent? Fantastische verbeelding had die Borges. Een echte paviljardair! Ga eens kijken of ik in Argentinie iets van hem terug kan vinden. Het schijnt dat zijn geboortehuis in Buenos Aires nog bestaat.

* * *

Donderdag 30 augustus 2012
in een Boeing 777 van British Airways
vlucht BA 245 van Londen naar Buenos Aires
ergens boven Brazilie

We vliegen in de buurt van Sao Paolo. Nog drie uur te gaan voor touchdown op Ezeiza aeropuerto, de internationale luchthaven van Argentinie.

Zojuist vond ik de derde van de drie stenen, die ik op al mijn reizen in mijn broekzak meedraag. Was tijdens het slapen eruit gevallen. Ik heb maar liefst drie stoelen naast elkaar en 13 uur vliegen geeft dan genoeg tijd om een paar uur te slapen. Wat een bof met die drie stoelen! Heb languit kunnen liggen! Die drie stenen zijn de remedie voor een van de twee angsten, waar ik op al mijn reizen steeds weer last van heb. Wilde honden is de ene. Daar heb ik nog geen remedie tegen gevonden. Misschien een goed idee om, als ik weer terug in NL ben, een hond te nemen?

Dat Laure en Tom van me vervreemden terwijl ik over de wereld zwerf is de andere. Vijf jaar geleden kocht ik in New York bij een waarzegster op Second Avenue het anti-serum voor die angst. Drie blauwgroene mineraalstenen. Een bijzonder mooie toon groenblauw. Doet me steeds weer denken aan de kleur van het water in de rifbaaien rondom Tahiti. Magnifique turquoise, vooral als de zon erop schittert.

Die waarzegster vroeg 10 dollar per steen, maar ik mag wel zeggen dat ik toen uitstekend met haar onderhandeld heb. Kocht ze voor $ 25 per stuk op voorwaarde dat ik ze later, als ik weer eens in New York zijn ga, kan komen betalen. Je ziet, Willem-Jan, poffen is me niet vreemd. Nu heb ik een schuld van 75 dollar bij een waarzegster in New York en een probaat medicijn tegen mijn omgekeerde verlatingsangst. Zo lang die drie stenen bij elkaar blijven zullen Laure en Tom niet van me vervreemden, hoever ik ook afdwaal. Je begrijpt dat, toen ik net languit gelegen op drie vliegtuigstoelen wakker werd en bemerkte dat ik een van die stenen kwijt was, de angst me om het hart sloeg. En je begrijpt dat, toen ik die ene steen weer terug vond, een aangename serenitiet me overviel. Het mooie van iets kostbaars kwijtraken is het weer terug te vinden.

Vriendelijke groet, ton.