De trein naar Dusseldorf gaat niet naar Dusseldorf

Dinsdag 7 september 2010
Dag 1 van de Luister-en-Vertel-Tournee in Iran
Venlo, Centraal Station

De trein naar Düsseldorf gaat maar tot Monchengladbach. Reizigers worden verzocht daar over te stappen. Even nadenken; als de trein naar Düsseldorf niet verder gaat dan Monchengladbach, is het niet meer de trein naar Düsseldorf. Flauw taalspitsvondigheidje.

Op perron 1a zit een zwerver wat op een gitaar te pielen. Gevulde boodschappenwagen naast hem. Een klein hondje met een riem eraan vast. Traag en orenschijnlijk ideeenloos plukt de man aan de snaren. Niet onaangename muzak, maar voor de man met de hoed niet boeiend genoeg stil te blijven staan. Hij benijdt de vrijheid van de zwerver niet. Net zomin als de onvrijheid van de hond.

8.05 zal de trein naar Düsseldorf Hbf vertrekken, volgens het informatiebord boven het perron. En dus nooit aankomen op dat Hauptbahnhof, volgens de omroeper. Hm, dan zal hij een ander reisschema moeten maken om op het station van Düsseldorf en vandaar op het plaatselijke vliegveld te komen.

Hij moet nog wennen geen mobieltje meer bij zich te hebben. "Wat een vrijheid!" had Bert uitgeroepen toen de man met de hoed hem vertelde naar Iran zijn mobiel niet mee te nemen. "Geen telefoon!" Een maand lang zonder handige rustverstoorder. Hij zal wel zien hoe vrij dat gemis is. Hij zal wel zien hoe prettig die vrijheid voelt.

Een maand gaat hij naar Iran. 8 september heen, 7 oktober terug. Geen vastgesteld reisschema, niet meer dan wat vage ideeen over te bezoeken plaatsen. Mashhad, de heilige stad in het noordoosten bij de grens met Turkmenistan; Bam, kijken wat er nog te zien is na de aardbeving van vijf jaar geleden; Bander-e Abbas, hoe mondain kan een badplaats zijn in een islamitische republiek? Shiraz natuurlijk, Perzische cultuur in optima forma wordt gezegd; Persepolis, nalatenschap van een beschaving eeuwenouder dan de zijne; Esfahan, een must voor iedere Iranganger. En als er dan nog tijd over is naar Qom, misschien de Kaspische Zee, wie weet de bergen in het noordwesten, uitlopers van de Kaukasus.

Maar ach, hoe gaat dat soms. Onverwachte gebeurtenissen en ontmoetingen kunnen een heel ander reisschema opleveren. Boeiende en interessante mensen kunnen je verleiden van de ingeslagen weg af te wijken. Ook een vorm van vrijheid. De trein naar Düsseldorf die niet naar Düsseldorf gaat zal achteraf misschien wel een voorbode zijn voor een verrassende wending in de Luister-en-Vertel-Tournee in Iran. Misschien wel, misschien ook niet.

* * *

Enkele uren later, Flughafen Düsseldorf. Inmiddels is de man met de hoed op het vliegveld van Düsseldorf aanbeland. Later dan oorspronkelijk gepland, maar nog steeds veel te vroeg. Het is half elf 's avonds en zijn vlucht naar Istanbul vertrekt morgen 11.25 uur. Tijd genoeg om te lezen en te schrijven. Tijd genoeg voor een energetiserende slaap op een van de leren banken in de grote vertrekhal van dit vliegveld.

Tijd herinnert hem aan het gemis van het mobieltje, Bij gebrek aan een horloge fungeert in zijn dagelijkse leven de mobiele telefoon als klok en als wekker. Zou gebrek aan besef van tijd ook een vorm van vrijheid kunnen zijn?

De verlichting in de vertrekhal wordt gedimd. Schoonmaaksters. de meesten met een hoofddoek om, bevolken de hal. Luidruchtige veegmachines glijden over de blinkende tegels. Tijd om te gaan slapen.


3 brutale vragen:

1.
Tijd, telefoon en vrijheid; wat hebben die drie fenomenen met elkaar te maken? Gun u zelf eens 10 seconden die combinatie te overdenken.

2.
Misschien wilt u dit verhaal wel delen. Misschien kent u wel iemand die ook geinteresseerd is in de Iran-reis van de man met de hoed. Als dat zo is, stuur of vertel het door. Maar alleen als u denkt iemand daar een plezier mee te doen.

3.
Misschien, heel misschien is dit begin van het Iran-avontuur u wel een euro waard. Als dat zo is, doneer het aan rekeningnummer 1689.67.456 t.n.v. Stichting Luister-en-Vertel-Tournee in Oisterwijk. Maar alleen als het u dat waard is. Anders niet. Anders bewaart u het maar voor een eigen avontuur.


Vriendelijke groet, ton.