Een domme koe in Delhi

Zondag 3 september 2006, laatste dag in Delhi

Sinds zijn aankomst in India een week geleden liep de man met de hoed iedere morgen van zijn hotel in Paharganj naar Connaught Place in het hart van Delhi. Iedere dag dezelfde route.

Door de voordeur Hotel Kashish uit, een klein stukje het kleine steegje uitlopen, bij Hotel Imperial linksaf en meteen weer naar rechts, voor het internetcafe langs. Voorbij de boom en de straatstalletjes met fruit linksaf op het metrostation Ramakrishna Ashram Marg af. Links langs dat monsterlijk lelijke, nieuwbakken loeigrote betonnen gedrocht in het smalle zijpaadje naar de weg onder het viaduct van de metro, die in een rechte lijn naar Connaught Place voert.

Een wandeling van ongeveer 30 minuten, als hij zich onderweg tenminste niet laat verleiden afgeleid te worden. Anders duurt het wel een uur. Zoals afgelopen woensdag. Toen hij door een koe werd opgehouden. Niet dat die koe iets deed of zo. Dat doen koeien in het algemeen niet. Die dieren beperken zich in de meeste gevallen tot er zijn en deze koe was geen uitzonderng. Mooi voorbeeld van zuiver existentialisme.

Nee, de man werd meer afgeleid door zijn eigen plotselinge ingeving dat hij zomaar pardoes oog in oog stond met Zijne Heiligheid de Koe. Hij kon het niet nalaten van deze unieke gelegenheid gebruik te maken een conversatie met deze goddelijke verschijning aan te gaan. Paharganj is de enige wijk in Delhi waar koeien nog vrij in het wild mogen rondlopen. De rest van de stad is het strijdtoneel voor die andere heilige koe. Die zo'n beetje over de hele wereld heilig is verklaard.

"Zeg koe, hoe komt het toch dat jij hier in India heilig bent?"
Diep stilzwijgen is het antwoord.
"Nou niet zo flauw. Je kunt me toch wel een hint geven?"
Niets, nog geen knippering van zijn ogen. Alleen een dommig soort staren. Typisch koeierig.
"Toch vind ik het maar raar", zet de man met de hoed zijn monologe dialoog voort, "ik loop op de huid van jouw soortgenoten, draag het vel van weer een andere soortgenoot op mijn hoofd, en toch word jij aanbeden als heilig, en ik niet."
De hoedeman realiseert zich het bizarre karakter van deze ontmoeting, meer in het bijzonder van zijn tot mislukken gedoemde poging een dialoog op te starten. Hij stapt verder op zijn route. Een minuut of vijftien later, want het duurt soms even voor je door hebt met een echte koe van doen te hebben.

Sinds zijn aankomst in India een week geleden liep de man met de hoed dus iedere morgen van zijn hotel naar Connaught Place. Ieder dag ging hij naar de Barista coffeeshop in N-block voor zijn dagelijkse verslaving. Een large Espresso Italiano. Behalve vandaag. Vandaag is hij eerst naar Gandhi Smriti geweest, het museum in het Birla House dat is gewijd aan het leven en de ideeen van Mohandas Gandhi. Vandaag is voorlopig zijn laatste dag in Delhi: morgen vliegt hij naar Srinagar in Kashmir om daar een week of twee te blijven. Zou zonde zijn om niet even naar dat nieuwe museum te gaan in het huis waar Gandhi in 1948 werd doodgeschoten. 'Eternal Gandhi', zo heet de permanente tentoonstelling daar. En het leek hem ook een goed idee de Nederlandse reisleidster van Djoser mee te tronen naar die Gandhi-exhibitie. Kan geen kwaad zoveel mogelijk mensen op de hoogte te brengen van wat die kleine Indier heeft te vertellen.

Daarna alsnog naar die Barista in de N-block op Connaught Place.

De twee vrouwen vragen met een simpel gebaar of de bank aan zijn tafeltje vrij is. Verder is de coffeeshop zo goed als vol op deze zonnige zondagmiddag. 'Tuurlijk. Neem plaats', gebaart de man met de hoed terug.

Hij verdiept zich weer in zijn nog te schrijven verhaal, de Times of India en zijn pasgekochte boek over een monnik die zijn Ferrari verkocht. Intussen flarden opvangend van de soms uitbundige conversatie aan de andere kant van het kleine tafeltje. De ober serveert hen twee kleine kopjes koffie.

"Can I ask you something?".
"Sure", antwoordt de rechtse van de twee vrouwen.
"Are you Italian?".
"Yes. How do you know?".
"Well. When the two of you came in you looked Italian, I heard you speak Italian and now you drink Italian. You must be Italian".
"Oh, but this is my first coffee in a month".
"Then tell me if this is just as good as Italian coffee".
De Italiaanse neemt de tijd om de espresso te proeven.
"It's so-so".
"They make better espresso in Firenze?".
"In Napoli".

In gedachten is hij al een dag verder. Van het relaxte, wereldse Delhi dat hij kent naar de onbekende moslim-samenleving, die Kashmir is. Wat hij daar verwachten kan, dat weet hij niet. De afgelopen week zijn hem verschillende beelden voorgespiegeld. Tegenstrijdige beelden vooral.

Natuurlijk, de Kashmiri met een reisbureau of andere business in Delhi hemelen in soms lyrische woorden hun thuisland op. Het paradijs op aarde, als hij hen mag geloven. En zeker niet gevaarlijk, ben je mal.

Hans, de Duitser die hij eergisteren ontmoette, vertelde hem een heel ander verhaal. Met een heel andere kijk op de enige moslim-staat in hindoe-India. Hij beschreef, nee hij noemde het een hel. Maar ja, dat kan ook aan Hans zelf liggen.

De werkelijkheid zal wel ergens in het midden liggen. Zal wel meer lijken op de verhalen van de Djoser-reisleidster. Een prachtig groene vallei tussen de bergen van de Himalaya. Vriendelijke mensen, die door de bank genomen net zo vriendelijk zijn als je je zelf opstelt. Maar ook van strenge veiligheidsmaatregelen. Van overal gewapende soldaten en poltieagenten.

Op weg terug van Connaught Place naar Paharganj ziet hij bij een boeken- en tijdschriftenstalletje de voorpagina van Outlook, een Indiaas weekblad a la Elsevier. Zijn oog wordt getrokken door een grote foto van Gandhi uit diens Zuidafrikaanse tijd, toen hij nog in westerse kleren liep; een driedelig pak met stropdas, het uniform van de advocaat. "On September 11, 1906, the Mahatma began his satyagraha in South Africa. A 100 years later India finds a ... NEW GANDHI". De enige tekst, altijd bedoeld als lokkertje voor potentiele kopers, mist zijn uitwerking niet: hij koopt een exemplaar en loopt verder.


3 brutale vragen:

1.
11 september aanstaande wordt wereldwijd een gewelddadige gebeurtenis in New York van vijf jaar geleden herdacht. 11 september is het ook 100 jaar geleden dat Gandhi in Johannesburg zijn acties voor geweldloosheid als wapen begon. Neem eens tijd daarover na te denken. 10 seconden, of langer.

2.
Misschien weet u wel iemand, met wie u dit verhaal wilt delen. Of een stukje van het verhaal. Vertel of stuur het dan verder. Maar alleen als u het het vertellen of versturen waard vindt. Anders niet.

3.
Misschien, heel misschien vindt u het verhaal van de man, die een dialoog met een koe wilde beginnen, en die aandacht vraagt voor de 100 jaar oude ideeen van een kleine Indier wel een euro waard is. Als dat zo is, doneer het dan aan rekeningnummer 1689.67.456 t.v. Stichting Luister-en-Vertel-Tournee te Oisterwijk. Als dat niet zo is, laat het dan. Hoeveel is zoveel dommigheid nu eigenlijk waard?ton