Vruchtbaarheid en trots in Kashmir

Gulmarg, zaterdag 9 september 2006, dag 6 van De Luister-en-Vertel-Tournee in Kashmir

Je kunt wel zien dat Kashmir vruchtbaar is. Onderweg van Srinagar naar Gulmarg ziet de passagier met de hoed hoe groen deze vallei in de uitlopers van de Himalaya is. Als er geen volle rijstvelden te zien zijn, rijpe graanakkers of fruit- en notengaarden, wordt het uitzicht vanuit de jeep-taxi op het heuvelachtige landschap beheerst door bossen en groene weilanden.

Je kunt wel zien dat Kashmir betwist land is. In Srinagar zag de wandelaar met de hoed al dat het wemelt van de soldaten en agenten. Allen gewapend met geweer of mitrailleur, op hun post bij een overheidsgebouw of patrouillerend door de straten. Gekleed in bruinig khaki of groen-zwart camouflage, meestal baret soms helm op, steevast met kogelwerend vest aan. Onderweg van Srinagar naar Gulmarg in de witte Tata Sumo ziet hij de alomaanwezigheid van het Indiase leger in deze vallei op de grens van Pakistan en India nog duidelijker. Op de één uur durende rit van 54 kilometer telt hij toch zeker 10 checkpoints.

Niet bij alle checkpoints hoeft Nuzir, de chauffeur van de Indiase terreinauto, die te luxe is om voor jeep door te gaan maar te spartaans om te kunen concurreren met Europese, Japanse en Amerikaanse SUV's, te stoppen. Maar twee keer wel. Routineus vraagt de controlerende militair Nuzir naar zijn bestemming en informeert naar zijn passagier, even routineus antwoordt de taxihauffeur "Gulmarg" en "tourist from Europe". Ja, dat was het goede wachtwoord: hij mag doorrijden.

"Waarom twisten India en Pakistan eigenlijk over Kashmir?", wil de toerist uit Europa weten van de taxichauffeur, terwijl de Tata achteloos de steile weg vol haarspeldbochten naar Gulmarg neemt.
"India en Pakistan vechten over Kashmir. En de Kashmiri zijn het slachtoffer. Wij lijden onder de strijd die de hoge heren in Delhi voeren", geeft de chauffeur uiting aan het collectieve zelfmedelijden, dat bij veel meer Kashmiri te beluisteren valt. "Alles wat wij willen is vrede en rust. Zodat wij onze business kunnen doen. Zodat toeristen hiernaartoe kunnen komen en wij geld kunnen verdienen." Verrassende volzinnen van de man, die verder maar gebrekkig Engels blijkt te kunnen. Maar waarom die strijd maar doorgaat, daar krijgt hij geen verstaanbaar antwoord op.

Even later loopt de Europese toerist met de Australische hoed een restaurant binnen op een heuvel, die uitkijkt op Gulmarg. Hij gaat bij het raam zitten, zodat hij goed zicht heeft op de gebeurtenissen in het Indiase skidorp. Niet dat er veel gebeurt. Te skien valt er sowieso niets; alle sipistes zijn groene weilanden, de skiliften zijn werkeloos en de gondola brengt toeristen alleen maar naar boven om van het uitzicht te genieten. Daarvan zijn er ook al niet zoveel. De meeste paardemenners lopen wat verloren rond, hun paarden meedrentelend. Werkeloos, ook al.

Drie westerse jongens, die tegelijk met hem in Gulmarg aankwamen, checken de kamers van het hotel dat bij het restaurant hoort. Hij nodigt ze uit voor een drankje. Ze heten Damien, Neil en Lukas en komen uit USA, Israel en Tsjechie.

Damien, de luidruchtigste, vraagt hem waar hij vandaan komt. "Europe", is het antwoord. "Europe is very big", reposteert de Amerikaan. "So is the US".

Even later, als hij een brief aan het schrijven is, komen ze bij hem aan tafel zitten. Damien, kennelijk nog steeds nieuwsgierig naar zijn precieze herkomst, spiekt op de schrijfblok.

"So you are from Holland?"
"Yes. You know how to read Dutch?". De Nederlander is verbaasd over het alfabetisme van de Yank.
"No, but I can distinguish Dutch from German or Danish"
"That's uncommon for an American, or even for a native English speaker"
"Yes, but why didn't you say you're a Dutchman rightaway?", verandert de blonde Amerikaan van onderwerp.
"A well, we all have our reasons for doing the things we do", is het ontwijkende en nietszeggende antwoord.
"But you should be proud of your country. Most Dutchmen I know are proud of Holland"
"So am I. But I'm proud of being a European too. One does not exclude the other. I'm proud of being a Brabander too. How about you?"
"What about me?"
"What state are you from?"
"Colorado"
"So. Do you feel Coloradorian, or American?"
"American of coure. But America is one country, and Europe is not."
"Not yet. That's just a matter of time."
"Maybe, maybe not. I'm also proud of the state of Colorado. What about you, Neil?"
De Israelier wordt naar zijn vaderlandsliefde gevraagd. Het gesprek wordt van een dialoog een trioloog. Als daarna ook Lukas zich erin mengt, zijn ze verzeild geraakt in een quattroloog.


3 brutale vragen:

1.
Wel eens nagedacht over de grens tussen gepaste trots op je vaderland en doorgeschoten nationalisme? Over de kracht van het een en de gevolgen van het ander? Nee? Neem er eens tien seconden de tijd voor. Meer mag ook.

2.
Misschien sprak dit verhaal in tenminste twee talen en zes nationaliteiten u wel aan. Genoeg om het met een vriend of een kennis te delen. Als dat zo is, stuur of vertel het door. Maar alleen als u denkt hem of haar daar een plezier mee te doen. Anders niet.

3.
Misschien, heel misschien vond u dit patriottistische verhaal wel een euro waard. Als dat zo is, doneer het dan aan rekeningnummer 1689.67.456 t.n.v. Stichting Luister-en-Vertel-Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u het waard vond, anders niet.


Groet, ton.