Een Amsterdamse Amerikaan in Memphis

Dinsdag 17 oktober 2006, dag 6 van De Luister-en-Vertel-Tournee in Amerika,
In een Boeing 737 van US Airways onderweg van Memphis naar Phoenix naar Los Angeles


Op het vliegveld van Memphis had de man met de hoed niet genoeg tijd om weer een stukje toe te voegen aan de brief, die hij aan een goede vriend aan het schrijven is. Op deze Amerika-reis schrijft hij op ieder vliegveld weer een paar bladzijdes. Dat zullen er een stuk of zes, misschien wel zeven worden, tussenstops meegeteld. Aan het eind zal er zo een vliegverhaal zijn ontstaan. Maar zojuist, in Memphis, had hij er dus geen tijd voor. Dat kwam zo:


De vertrektijd was 2.26pm. Vanmorgen had hij om 10 uur/half elf afgesproken met Cathy in de Starbucks op de hoek van Union Avenue en McClean Boulevard. Hij zit daar vanaf ongeveer kwart over negen. Tot nu toe haalt hij bij lange na niet de doelen voor deze trip. Vanmorgen heel vroeg, tussen zes en half acht, had hij een verhaal geschreven en naar ongeveer 50 mensen uit zijn database ge-emaild. Op de computer van het Pilgrim House. Zo heet het hostel van de kerk in Cooper Street, waar hij de afgelopen vijf nachten heeft geslapen. Het is pas het derde verhaal in zes dagen, dus hij loopt er drie achter.


Daarna te voet naar het postkantoor om postzegels te kopen. Hij heeft al wel de dagelijkse kaarten aan Laure en Tom geschreven, maar die bij gebrek aan postzegels nog niet op de bus gedaan. Het postkantoor is vlakbij de Starbucks op Union Avenue, 30 tot 40 minuten lopen van de kerk. Een uur als je slentert.


Terwijl hij over McCleans Boulevard richting Union Avenue loopt, komt een man naast hem lopen. "Hi. How are you?"
Het is een zwarte man van zo te zien ongeveer 35 jaar. Hij heeft een reiskoffertje bij zich. Je ziet die veel op vliegvelden; zo'n klein koffertje met wieltjes en een uitschuifbaar handvat, die vaak door passagiers voor handbagage worden gebruikt.
"I'm fine. How are you?" wedervraagt de man met de hoed hem.
"Fine too"
"Where are you going?"
"I'm going over at Peabody's to see someone"
"Are you from Memphis?"
"No. I'm from overseas"


De man met de hoed bedenkt zich dat even. 'Overseas' kent hij als een term die Engelsen vroeger gebruikten om hun kolonieen in de rest van de wereld aan te duiden. Vanuit Engeland gezien is overseas de rest van de wereld. Maar wat een Amerikaan met overseas bedoelt? De beste manier om daar achter te komen is het te vragen.


"What do you mean 'overseas'?"
"I'm from Amsterdam"
Weer is de man met de hoed verrast.
"So you speak Dutch?"
"No, I was only born in Amsterdam. But I recognize Dutch when I hear it. Are you from Down Under?"
"You mean Australia? No, I'm not from Down Under". Hij is eraan gewend dat Amerikanen denken dat hij een Australier is. De hoed en zijn accent geven hen dat idee. Net als omgekeerd; in Australie werd hij vaak voor Amerikaan gehouden. Ook vanwege de hoed en het accent.
"I'm from the Netherlands", verklapt hij.
"Cool!"

"Where are you going", is het de beurt aan de Amerikaan uit Amsterdam zijn gespreksgenoot naar diens bestemming te vragen.
"To the Starbucks on Union"
"How long you're in Memphis for?"
"Today is my last day. I have a plane to catch in the afternoon to LA"
"LA? Wow, have fun in California!"
"O, I won'tstay there for long. I'm to pick up a car in LA and drive it to New York"
"Wow, that's some ride you have!"


De man blijkt Chris te heten, 37 jaar oud te zijn, en muzikant. Een vriend van hem heeft een studio hier in Memphis en hij gaat vandaag een 'gig' doen. Na zijn geboorte heeft zijn moeder hem meegenomen naar de VS, en daar is hij opgegroeid. Ze praten tot ze bij Peabody Avenue komen. De muzikant gaat linksaf, de man met de hoed rechtdoor.


Na op het postkantoor genoeg postzegels te hebben gekocht voor wel 30 ansichtkaarten en wel 20 brieven begint hij in de Starbucks aan een nieuwe brief. Zoals elke dag. Het is brief nummer zes, dus dat is op schema. Alleen die verhalen in het Engels, dat wil maar niet lukken. Nog niet een heeft hij er afgemaakt. Dat hadden er al drie moeten zijn, volgens zijn zelf gestelde doel.


Cathy is een beetje laat. Vlak voor elf uur komt ze binnen, en verontschuldigt zich. Ze woont tijdelijk weer bij haar ouders in Germantown, een voorstadje van Memphis, heeft haar auto nog in Houston, en weet nog niet goed haar weg in het busnetwerk van Memphis. Ze drinken wat en dan stelt hij voor terug te lopen naar de kerk. Hij wil met de bus naar het vliegveld, weet nog niet welke lijn en hoe lang dat gaat duren, dus wil op tijd vertrekken om niet het vliegtuig te missen. Al zou dat niet zo heel erg onoverkomelijk zijn.


Onderweg koopt hij in een outdoor-shop een nieuw swiss knife en een travel-sheet, een lakenzak. Beide was hij in Memphis kwijtgeraakt. Zijn eigen mes bleek uit zijn rugzak te zijn verdwenen, nadat die een dag na aankomst in Memphis door Delta Airlines was nagebracht op zijn logeeradres. Hij kan niet helpen te denken dat een of andere medewerker van de security op het vliegveld van Atlanta het heeft gestolen. Zijn rugzak bleek te zijn geopend. En die lakenzak, altijd handig als je op vreemde adressen slaapt, was na de eerste nacht op onverklaarbare wijze verdwenen uit de dormitory.


Terug bij de kerk checkt hij op internet de busroutes en -schema's naar het vliegveld. Dat probeert hij althans, maar op de site van MATA, de Memphis Area Transport Authority, wordt hij niet veel wijzer. Time is running out, dus een taxi gebeld. Die is er in tien minuten. Pearl heet de chauffeuse. Ze brengt hen beiden in een klein kwartiertje naar het vliegveld. Het kost 14 dollar en een paar centen. Nu weet hij zeker dat hij vorige week donderdag teveel heeft betaald, toen hij dezelfde rit in omgekeerde richting had gemaakt. Hij had 25 dollar wel erg aan de hoge kant gevonden.


Bij het inchecken blijkt het boarden al over tien minuten te beginnen, en hij moet nog door de security. Dus doet hij gauw de kaarten voor zijn kinderen op de post, neemt hij afscheid van Cathy en gaat naar de gate. Op weg naar Los Angeles. Op weg naar een nieuw avontuur.





3 brutale vragen:


1.
Is Chris nou een Amsterdamse Amerikaan, of een Amerikaanse Amsterdammer? Het is waarschijnlijk maar net hoe je het bekijkt. Als u er even over nadenkt, weet u er zo vast nog wel een paar.


2.
Misschien vindt u dit verhaal van de man met de hoed, op weg naar een nieuw avontuur in Californie en daarna op weg naar new York, wel de moeite waard met iemand anders te delen. Als dat zo is, stuur of vertel het door.


3.
Misschien, heel misschien vond u dit verhaal van de reiziger met de hoed wel een euro waard. Als dat zo is, doneer het aan rekeningnummer 1689.67.456 t.n.v. Stichting Luister-en-Vertel-Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u het een euro waard vond. Anders niet.




Groet, ton.