Zonder bagage in Memphis

Vrijdag 13 oktober 2006, dag 2 van De Luister-en-Vertel-Tournee in Amerika
Memphis, Tennessee

Wow, het is koud in Memphis zo vroeg in de morgen! De man met de hoed kan zich dat van vorig jaar niet herinneren. In zijn groene Dalai Lama-shirt loopt hij de kerk uit waar hij gisteravond is aangekomen en waar hij tot dinsdag blijft, the First Congregational Church op Cooper Street. Hij heeft dezelfde kleren aan als gisteren. Dat zijn ook dezelfde die hij eergisteren droeg, toen hij uit Eindhoven vertrok. Dat donkergroene shirt dus met een citaat van de Dalai Lama over the true meaning of life. Gekocht in India twee weken geleden. En een donkerblauwe Dockers-broek. Ook gekocht in India, maar dan nog geen week geleden.

Noodgedwongen dezelfde kleren; zijn bagage was gistermiddag op het vliegveld van Memphis niet aangekomen. In Atlanta, bij de tussenlanding, had hij zijn rugzak nog van de band gehaald en opnieuw door de security-check laten gaan, zoals de nieuwe Amerikaanse veiligheidsmaatregelen voorschrijven, maar ergens tussen Atlanta en Memphis is er dus iets misgegaan. De man van de Delta Bagage Service was heel vriendelijk en behulpzaam, maar dat hielp hem niet aan zijn bagage. Twee latere vluchten van Delta Airlines uit Atlanta brengen zijn bagage ook niet mee. En dus had hij met alleen zijn handbagage - een kleine rugzak met een sweater, een regenjas, een schrijfblok, Der Spiegel, twee boeken en zijn portefeuille - een taxi naar het logeeradres aan Cooper Street genomen.

In het groene shirt en de donkerblauwe broek, met het blauw-witte rugzakje op zijn rug, gaat hij op weg naar de Christian Brothers University. Vandaag begint daar de conferentie waarvoor hij naar Amerika is gegaan. Een Gandhian Conference on Nonviolence. Even denkt hij erover zijn grijze sweater uit de kleine rugzak te halen, maar hij besluit de kou te verbijten. Die trui aantrekken kan altijd nog.

Aan de overkant van Young Avenue ziet hij een verlicht bord 'OPEN'. Jee, het is pas kwart over zeven. Zou dit cafe nu al open zijn? Is het wel een cafe? De beste manier daar achter te komen is er heen gaan.

'Java Cabana' heet het en het blijkt een coffeehouse te zijn. Open vanaf half zeven, staat op een groot bord bij de deur. De man met de hoed gaat er binnen.

"Goede morgen. Hoe is het vandaag?", allerhartelijkst begroet het meisje achter de toonbank hem. Na 1 dag is hij al gewend aan die typisch Amerikaanse uitbundigheid.
"Ook goedemorgen. Alles goed vandaag. En met jou?"
"Ook goed. Of ben ik te vroeg dat te vragen?"
"Nee hoor, helemaal niet. Hoe heet je?"
"Bet. En jij?"
De man met de hoed noemt zijn naam. "Hoe komt het dat je zo vroeg open bent?"
"Ik hou ervan om de mensen zo vroeg in de morgen langs te zien komen. Lust je koffie?"
"Nee, orangejuice. Heb je dat?"
"Ja hoor"
"Is deze zaak van jou?"
"Nee, ik werk hier alleen maar". Onderwijl pakt Bet een flesje Tropicana jus d'orange uit de koelkast. "Kom je uit Memphis?"
"Nee. Ik ben hier gisteren aangekomen. Ik kom hier voor een conferentie op de Christian Brothers University".
"O, de eigenaar van dit cafe is een lerares op CBU. Ze heet Mary Burns"
"Waarin geeft ze les?"
"Poezie"
"Poezie? Dat is interessant"

Hij gaat aan een tafeltje zitten, doet zijn hoed af en begint een brief te schrijven. 'Maar goed dat ik gistermorgen op het vliegveld van Dusseldorf een schrijfblok heb gekocht', denkt hij in zichzelf. Zijn andere schrijfblokken, nog uit India, zitten in de grote rugzak, die dus gistermiddag op het vliegveld van Memphis nog niet was aangekomen. Hopelijk brengt Delta vandaag zijn bagage. De meeste spullen zijn vrij gemakkelijk te vervangen. Kleren en zo. Maar er zitten ook een paar nog-niet-afgemaakte brieven, verhalen en aantekeningen uit India in. Het zou vervelend zijn als hij die kwijt is.

De man met de hoed wil op tijd bij de Universiteit zijn. Hij heeft zich als vrijwilliger opgegeven en zijn shift is van 9 tot 12 uur. Van vorig jaar weet hij nog dat het ongeveer 20 minuten lopen is en dat het een gemakkelijk te vinden route is. Hij zet de wekker op zijn telefoon op 8.10 en leest en schrijft nog wat.

Zoals gepland rinkelt de telefoon om tien minuten over acht. Hij stopt schrijfblok en boeken in zijn rugzak, haalt toch maar de grijze sweater eruit, betaalt en loopt het cafe uit. De nog frisse Memphis-lucht komt hem prettig tegemoet als hij via Young Avenue en East Parkway naar de Christian Brothers University loopt.

Ergens halverwege realiseert hij zich het flesje sinaasappelsap, nog halfvol, in Java Cabana te hebben laten staan. 'Ha, als Delta mijn spullen niet kwijtmaakt, doe ik het zelf wel' grinnikt hij in zichzelf om zijn vergeetachtigheid.



3 brutale vragen:

1.
Wat is eigenlijk the meaning of life? Daar is geen Dalai lama voor nodig om een antwoord op te vinden.

2.
Misschien vindt u dit verhaal van de man met de hoed in Memphis wel de moeite waard met een ander te delen. Als dat zo is, stuur of vertel het door. Maar alleen als u het de moeite waard vindt. Anders niet.

3.
Misschien, heel misschien vond u dit verhaal van de reiziger met de hoed wel een euro waard. Als dat zo is, doneer het dan aan rekeningnummer 1689.67.456 t.n.v. Stichting Luister-en-Vertel-Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u het een euro waard vond, anders niet.
Groet, ton.