Schrijven, waarom?

Dharamsala, vrijdag 29 september 2006,
dag 5 in het ballingsoord van de Dalai Lama

"Dus jij stuurt elke dag een kaart?", vraagt de mooie Israelische uit Tel Aviv.
"Elke dag twee. Een aan mijn dochter en een aan mijn zoon."
"En daar schrijf je elke dag iets op?"
"Elke dag"
"Wat schrijf je dan?"
"Van alles. Iets over de foto op de kaart. Of een gebeurtenis van die dag. Of een gedachte. Alles is goed, behalve niets"

"En je schrijft ook elke dag een verhaal?
"Bijna elke dag. Ik begin elke dag een nieuw verhaal, maar soms doe ik er wel twee of drie dagen over om het af te maken".
"En wat doe je met die verhalen?"
"Die stuur ik op"
"Naar wie?"
"Naar mensen in mijn database"
"Jouw database?"

De hoedeman vertelt van zijn database van mensen die in zijn leven een rol hebben gespeeld. Mensen, die hem van niemand iemand hebben gemaakt. En dat nog doen.

"Aan heveel mensen stuur je zo'n verhaal?"
"Ongeveer 50"
"Lezen die dat ook allemaal?"
"Dat weet ik niet. Ik denk van wel. Doet dat er wat toe dan?"
"Nou, je zegt dat het je wel drie uur kost om een verhaal te schrijven, in een cybercafe te typen en op te sturen. En soms wel langer. Zonde als niemand het leest."

Daar moet hij even over nadenken.

"Ik ben 1 mens. Ik ben geen half mens en ik tel niet voor twee; ik ben maar gewoon 1 mens. Toen ik geboren werd, werd 1 mens geboren en als ik ooit dood ga, zal 1 mens doodgaan. Niet meer en niet minder.

Iedere andere mens is ook precies 1 mens. Niet een half en niet twee.

Als maar 1 andere mens het de moeite waard vindt mijn verhaal te lezen, dan is mijn inspanning om dat verhaal te schrijven al de moeite waard geweest. Want die ene mens is precies evenveel als ik.

En het mooie is: ik weet zeker dat er altijd tenminste 1 mens is die mijn verhaal leest. Zolang ik dat maar zeker weet, blijf ik schrijven."

"So how do you make a living?", vraagt de stoere Duitser uit Sankt Pauli. "Hoe kom je aan de kost?"
"I don't; I spend it", is het meteene antwoord. "Dat doe ik niet; ik geef het uit".


3 brutale vragen:

1.
Kent u dat gevoel ook? Dat je ergens heel veel tijd en energie in steekt, en je dan afvraagt: voor wie doe ik dit eigenlijk?

2.
Misschien wilt u de dialoog tussen de Israelische en de hoedeman wel aan iemand anders vertellen. Als dat zo is, stuur of vertel het door. Maar alleen als u denkt dat het de moeite waard is.

3.
Misschien, heel misschien vond u dit verhaal wel een euro waard. Als dat zo is, doneer het dan aan rekeningnummer 1689.67.456 t.n.v. Stichting Luister-en-Vertel-Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u het een euro waard vond, anders niet.


Groet, ton.