Gokken onderweg naar New York

Zaterdag 21 oktober 2006, dag 10 van De Luister-en-Vertel-Tournee in Amerika,
Mesquite, Nevada.

De man met de hoed is in Mesquite, een gokstadje in Nevada, vlakbij de staatsgrens met Utah. Hij zit in een Starbucks Coffeeshop in een casino, Virgin River, een verhaal te schrijven op de laptop van Maria.

Het mooie van Starbucks is dat in bijna alle coffeeshops van deze Amerikaanse keten uit Seattle draadloze verbinding met internet mogelijk is. Als je tenminste een laptop hebt met die faciliteit. Er zijn in Amerika misschien wel meer Starbucks coffeeshops dan McDonaldsen en Burgerkings bij elkaar. Dus toen ze zagen dat hier een Starbucks is, besloten ze een uurtje te stoppen. De mobiele telefoon van Maria moet nodig worden opgeladen. Zonder voelt de Filipijnse, die een paar jaar in de VS woont, zich niet op haar gemak. De batterij van haar laptop is ook bijna uitgewerkt, al is dat minder belangrijk. En zelf kunnen de twee mensen alllebei ook wel een oplading gebruiken. Na vanmorgen in de auto een paar uur te hebben geslapen zijn ze vanuit Las Vegas vertrokken richting Colorado. Het liefst zouden ze even in het water van het zwembad in dit hotel/casino duiken, maar helaas. Net vandaag is het gesloten voor onderhoud.

Gisteravond 7 uur zijn ze uit Los Angeles vertrokken. De schrijver heeft Maria in Hollywood opgehaald. Zij gaat terug naar New York en zocht een lift. Op craigslist.com had hij haar gevonden. Twee dagen heeft hij haar aan het lijntje gehouden over zijn precieze vertrekdatum. Omdat hij het zelf ook niet wist.

Gistermorgenvroeg, op het strand van Venice Beach, had hij de knoop doorgehakt en een besluit genomen. Slechts 1 vraag had hij voor Doug, zijn gastheer in Los Angeles, en de man die hem de sleutel van de auto had gegeven. Bij een positief antwoord zou hij met de Saab van Rudy naar New York vertrekken, ook als de nieuwe kentekenplaten voor die auto ook vandaag niet zouden arriveren. Bij een negatief gaat hij met een vliegtuig terug naar Memphis. Hoe betrouwbaar is Rudy?

Hij hoefde die vraag niet eens te stellen. Uit zichzelf zei Doug een beetje zat te zijn van die hele zaak met die kentekenplaten. Sinds de aankomst van de man met de hoed in Los Angeles heeft de Amerikaan, die het kantoor van een Europese filmmaatschappij in de VS runt, per telefoon en per email zijn best gedaan, maar het resultaat is dat de kentekenplaten nog niet gearriveerd zijn. Geen resultaat dus. Erger nog; onduidelijk is wat de situatie is en wanneer die platen, die vier dagen geleden al in Los Angeles hadden moeten zijn, dan wel in LA aankomen. En daar is Doug een beetje pissig om.

"Dit zaakje stinkt", zei hij. "Ik weet niet wat er aan de hand is. Ik heb gisteravond telefoontjes gekregen van ene William in New York, die ik niet ken. Hij werkt kennelijk voor Rudy's bedrijf in New York Hij zei volgens zijn opdracht die kentekenplaten naar LA te hebben gestuurd, en dat hij me een uur later het tracknummer van de verzending zou doorgeven. Dat is mooi, want dan kunnen we bij Fedex achterhalen waar de platen zijn gebleven en of ze vandaag aankomen. Nou, daarna heb ik niets meer van hem gehoord. Niet per telefoon en niet per email. Ik heb nog wel zelf gebeld en ook met Rudy gesproken. Maar ik weet niet wat er aan de hand is. Rudy volgens mij ook niet. Dit hele zaakje stinkt."

"Dus Rudy heeft je ook niet kunnen zeggen wat er aan de hand is? Het is zijn auto. En met hem heb ik afgesproken die auto tussen de 17de en de 25ste naar New York te brengen. Hoe goed ken je Rudy eigenlijk?"

"Rudy is een vriend van me in de filmbusiness. Hij is een goede vent, die is wel betrouwbaar. Maar die andere gasten, die ken ik niet. Maar iets klopt hier niet. Ik denk dat die platen om wat voor reden dan ook helemaal niet zijn opgestuurd. Anders zou het toch heel simpel zijn om het tracknummer door te geven? En het is maar raar dat bij Fedex helemaal geen vermelding bestaat van een zending naar mijn adres."

'Ik weet genoeg. Je hebt precies gezegd wat ik weten wil. Jij zegt dat Rudy betrouwbaar is, en ik vertrouw jouw oordeel. Ik heb met Rudy afgesproken die auto naar New York te brengen, en ik wil me aan mijn deel van de afsrpaak houden. Ik rij gewoon naar New York met de oude kentekenplaten erop. Ik neem de gok. Wat ervan komt dat komt er maar van.

Ik kan alleen niet langer wachten, anders ben ik te laat in New York voor mijn vlucht terug naar Europa. Voor ik vertrek wil de olie laten vervangen. Dat had Rudy geadviseerd. En ik zag vannacht dat de koelvloeistof te laag staat. Dus als ik toch de olie laat vervangen, laat ik de auto meteen helemaal nakijken. New York is een heel eind rijden. O ja, en ik moet in Hollywood dat meisje nog ophalen."

Afgelopen nacht hebben ze in Las Vegas doorgebracht. Maria won in het Luxor Casino iets van 150 dollar met een inzet van ongeveer 45 dollar. Ze wilde dat de schrijver ook zou spelen van het gewonnen geld. "I'm your lucky fairy", zei ze. Maar hij heeft geweigerd. De gok met een ongeregistreerde auto van de ene kant van Amerika naar de andere kant te rijden is wat hem betreft voorlopig genoeg risico. Niet wijs de goden nog meer te verzoeken. Ook niet meet een gelukself bij zich.

En zo zit de schrijver in de inhouse Starbucks te schrijven, en is Maria aan het gokken.




3 brutale vragen:

1.
Wie waagt niet eens een gokje? En wie durft in alle ernst te zeggen vantevoren te weten wat daarvan komt? Als dat zo is, is het dan nog wel een gokje?

2.
Misschien wilt u deze gok wel delen. Als dat zo is, stuur of vertel het dan door aan iemand anders, Maar denk er goed over na, want wie weet wat daarvan komt.

3.
Misschien, heel misschien vindt u de gok van de man met de hoed wel een euro waard. Als dat zo is, doneer het aan rekeningnummer 1689.67.456 t.n.v. Stichting Luister-en-Vertel-Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u een euro durft te vergokken. Anders niet. Want wat u met deze euro wint, dat is wel heel onzeker.


Groet, ton.