Identiteit in Pennsylvania

Woensdag 25 oktober 2006, dag 14 van De Luister-en-Vertel-Tournee in Amerika
Brookville, Pennsylvania

'My Woman from Tokyo' klinkt uit de luidspeakers van de Subway, waar hij een 'veggie delight'-sandwich eet. Deep Purple was een van zijn favoriete bands toen hij op school zat. Lang geleden, en toch ook een beetje gisteren. Sinds zijn vertrek uit Los Angeles vijf dagen geleden heeft hij die song van de Engelse hardrockgroep een keer eerder gehoord op de autoradio van de Saab.

Het herinnert hem eraan dat Japan misschien wel een goede bestemming is voor een luister-en-vertel-tournee volgend jaar. Of zal hij het toch maar bij Israel-Syrie-Iran houden, zoals hem in India een goed idee leek? Afijn, daarover hoeft hij nu geen beslissing te nemen. Er alvast over nadenken kan geen kwaad.

'Satisfaction' van de Rolling Stones volgt. Veel Europeanen maken zich ongerust over de veramerikanisering van de cultuur op het oude continent. "We moeten onze identiteit bewaren en beschermen" hoor je vaak in Frankrijk, Duitsland, Italie, Spanje en andere Europese landen. Ook in Nederland. Wat die identiteit dan precies is of inhoudt, dat is wat moeilijker te roepen. 'Het Dorp' is in de Nederlandse muziek een klassieker, maar stamt van een Franse chanson waarvan de tekst naar Nederlandse maat is omgezet.

Deep Purple en Rolling Stones zijn zo Engels als het maar zijn kan. Je kunt erover twisten of Engeland nu wel of niet bij Europa hoort, maar het is toch zeker niet Amerika. De Amerikaanse cultuur, wat dat dan ook maar zijn mag, is voor een niet onbelangrijk deel gevormd door Europa en de Europeanen. En wordt er nog door beinvloed. Europa al dan niet inclusief de mensen van de Britse eilanden.

Ook Led Zeppelin en de Beatles heeft hij vaak gehoord op de verschillende radiostations onderweg van Californie. Net als U2, om een wat modernere Europese invloed te noemen. En nog in Los Angeles hoorde hij Shocking Blue Venus bezingen. Holland spreekt een woordje mee, al is het een oudje en een Engels woordje.

Met een beetje geluk bereikt hij morgenvroeg al New York. Niet alleen is hij dan op tijd voor het vliegtuig terug naar Europa, en kan hij naar het feest van Chris op de Columbia Universiteit, hij heeft dan ook nog tijd cadeaus voor zijn kinderen te kopen.

Hij staat op en vraagt de vrouw achter de toonbank of hij een vraag mag stellen. Dat mag.
"What is the one defining character of Americans?"
Ze weet het niet. "What's the question?", vraagt haar collega die wel heeft geluisterd maar het niet heeft gehoord.
"Greedy" is haar spontane antwoord als de vraag herhaald wordt. -hebberig. "I'm sorry, that just popped out of my mind", verontschuldigt ze zich.
"Optimistic", zegt de dame naast hem, die een sandwich aan het bestellen is. "Let's be positive".

De automobilist die onderweg is van Los Angeles naar New York gaat zitten en schrijft de antwoorden op die hij heeft gehoord. Hij denkt dat de dame gelijk heeft. 'Amerikanen hebben vaak een zonnige kijk op wat ze zien', peinst hij, terwijl hij ziet hoe het buiten pijpestelen regent. 'Niet altijd, niet overal en zeker niet in alle opzichten. Maar meestal wel. Alleen onderscheidt dat hen niet van de andere mensen in de wereld.'

'Sunday, bloody sunday". Hij hoort U2 zingen over een duistere dag in de geschiedenis van Ierland, die ook een zwarte bladzijde in de Engelse geschiedenis is. Een dag, lang geleden, met een minder optimistische lading. "How long must we sing this song."

De dame, die met haar man aan het tafeltje naast hem zit, spreekt hem aan. "Wij zijn ook de Gita aan het lezen". Ze wijst op het boekje op zijn tafel; de Bagavad Gita. Het is de aanleiding voor een goed gesprek over identiteit, cultuur en de toestand in de wereld.




3 brutale vragen:

1.
Wat rekent u tot uw identiteit?

2.
Misschien wilt u dit verhaal wel met een ander delen. Als dat zo is, stuur of vertel het dan door aan iemand anders.

3.
Misschien, heel misschien vindt u dit relaas van de automobilist, die misschien wel een vliegtuig gaat missen, wel een euro waard. Als dat zo is, doneer het aan rekeningnummer 1689.67.456 t.n.v. Stichting Luister-en-Vertel-Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u het een euro waard vindt. Anders niet.


Groet, ton.