Misplaatst wantrouwen

Vrijdag 21 april 2007, Oisterwijk

"Kun je binnen 5 minuten hier zijn?", vroeg de gewezen secretaris van de Stichting.
"Dat lukt wel", sprak de oprichter van de Stichting in zijn zwarte mobieltje. Hij zit aan een tafeltje bij het raam in Koffiehuis Willeke den Draaier. Thuis in Oisterwijk.
"Binnen 5 minuten is hier een man van de Belastingdienst. Ik weet niet hoe ver je hier vandaan bent. Het lijkt me handig als je erbij kunt zijn."
"Ik zit in de Dorpsstraat. 5 Minuten is misschien een beetje kort. Geef me 10 minuten om naar mijn auto te lopen en naar de Pannenschuur te komen".
"Je moet er echt wel over 5 minuten zijn, anders heeft het geen zin meer"
"Ik kom eraan. Vang jij die man op en zeg dat ik onderweg ben".

Hij stopt zijn schrijfblokken, de boeken en de pennenetui in zijn rugzak. Hij loopt naar de bar. De serveerster is nog bezig met gasten aan een tafeltje. Hij wacht bij de bar, pakt alvast zijn portemonnaie. Twee minuten later betaalt hij de espresso en de warme chocolademelk met slagroom. Hij loopt door de Dorpsstraat, door het steegje naast de Albert Heyn, over de parkeerplaats naar zijn auto. De blauwe rugzak zet hij op de bruine bekleding van de achterbank van de oranje auto, zelf stapt hij voorin. Achter het stuur. Op de Vloeiweg belt hij de ex-secretaris. "Ik rij al op de Vloeiweg. Ben er zo". "Okay. De man van de Belastingdienst is er al".

Hij parkeert de auto recht voor het huis van de secretaris, stapt uit, loopt naar de voordeur en belt aan. De vrouw van de secretaris doet open. "Ze zitten aan de keukentafel". Ze zegt nog wat, maar in zijn haast ontgaat hem wat. "Tís wat, he?", of iets in die trant. Hij loopt de kamer binnen. Aan de keukentafel kijkt hij de secretaris op de rug. Daartegenover ziet hij een man met een vriendelijk gezicht. Casual gekleed. Hij begroet de secretaris, en stelt zich voor aan de man; "ton". "Tom".

Tom vertelt kort wat hij de secretaris al heeft uitgelegd. De Belastingdienst gaat onaangekondigd op bezoek bij startende ondernemingen. Nieuw beleid. De bedoeling is bij starters misverstanden en andere ontsporingen rondom omzetbelasting tijdig recht te zetten. Het gaat alleen om de omzetbelasting. Bij de selectie van te bezoeken starters is ook de Stichting Luister-en-Vertel-Tournee uitgekozen. En zo is hij hier in het huis van de secretaris van de Stichting terechtgekomen. Ex-secretaris, wordt hem verbeterd.

Eerst wil Tom wat gegevens over de Stichting Luister-en-Vertel-Tournee verifiëren. Zo heet de Stichting toch? Ja. En klopt het dat de Stichting op dit adres is gevestigd? Nee, dat klopt niet. De Stichting heeft een correspondentieadres in Oisterwijk, Postbus 238, maar heeft verder geen kantoor of een ander vestigingsadres. Alleen voor de fiscale administratie heeft het een alternatief adres bij het administratiekantoor dat de administratie verzorgt. Kennelijk is dat de afgelopen tijd niet helemaal goed gegaan. Anders zou hij nu niet hier zijn.

Het gesprek duurt tot bijna half 1. Door de bank genomen is het een plezierig gesprek. De secretaris en de oprichter kunnen niet nalaten een deel van hun frustratie over de Belastingdienst te uiten. Over de absurd hoog ambtshalve opgelegde aanslag, over het gedoe met het adres, over de onduidelijkheid onder welk kantoor van de Belastingdienst de Stichting nou precies valt, Tilburg, Helmond of Oss? Verder is het vooral een feitelijk, prettig verhelderend gesprek. Wat doet de Stichting precies?, wat zijn de activiteiten?, wie is wat?, wat doet de oprichter precies als hij niet een van de bestuursleden is?, waar betaalt hij zijn reizen van?, welke rol speelt de Stichting daarbij?

Nou, leggen de secretaris en de oprichter beurtelings uit, eigenlijk doet de Stichting nog niets. De bedoeling is dat in de toekomst De Luister-en-Vertel-Tournee wordt georganiseerd. Wanneer die toekomst is, dat is nog onduidelijk. Het kan volgend jaar zijn, over vijf jaar of over tien jaar. Als de tijd rijp is. Tot die tijd is De Luister-en-Vertel-Tournee niet meer dan die reizen en de verhalen. Die reizen financiert ton zelf. De revenuen ervan zijn voor de Stichting, om een fonds op te bouwen voor die toekomstige Luister-en-Vertel-Tournee. "Die revenuen, dat is die 1 euro, die onderaan de verhalen wordt gevraagd?", vraagt Tom. "Ja", antwoorden de oprichter en de secretaris. "Hoeveel is er totnutoe ontvangen?". "Nou, sinds de oprichting in februari 2005 alles bij elkaar ongeveer 1.000 euro." "O, dan is 20.000 euro omzetbelasting wel erg veel".

Omgekeerd legt Tom uit wat de achtergrond van zijn bezoek is. Dat de minister wil dat de Belastingdienst beter gaat functioneren, dat de Stichting onder competentie van kantoor Tilburg valt, waar hij werkt. Maar de Stichting valt ook onder competentie van kantoor Oss, blijkt uit ontvangen brieven van de Belastingdienst zelf. Tom kan de twee mensen niet goed uitleggen hoe dat nu precies zit. En ook geeft hij aan dat er met hem nu geen concrete afspraken kunnen worden gemaakt. Daarvoor moet de Stichting bij de Belastingdienst zijn.

Aan het eind vraagt ton Tom zijn kaartje. T.A.M. Bramener leest hij. Adres, telefoon- en faxnummer van de Belastingdienst Tilburg. Geen functie, geen email-adres. ton vraagt Tom welke functie hij heeft. Er komt niet meteen een antwoord. "Velddienstmedewerker", zegt hij na even nadenken.

Tom zegt toe een verslag van het gesprek te maken en op te sturen naar het juiste correspondentieadres. "Wanneer kunnen we het verwachten?". Dat kan hij niet precies zeggen. Hij gaat daar niet alleen over.


86-JT-TS. Dat is het kenteken van het kleine rode autootje van Tom. Ze rijden tegelijkertijd weg uit de straat waar de gewezen secretaris van de Stichting woont. In tegengestelde richting. De oprichter draait rechtsaf de Dommel in, en dan linksaf richting Langvennen Zuid. Samen met Langvennen Noord, Langvennen Oost en de Zoom is dat de doorgaande weg in de Pannenschuur. Een duiveltje in hem zegt dat er iets niet klopt. Die Tom de Vries was wel erg vaag op een paar concrete vragen. Terwijl hij zijn auto langs de kant van de Dommel stilzet, ziet hij voor zich het rode autootje over de Langvennen Zuid schieten. Hij belt de secretaris. "Zeg, had jij tijdens het gesprek op enig moment het idee dat we hier te maken hadden met een oplichter?". "Nee. Jij wel?". "Ja, op sommige momenten wel. Hoe zag zijn legitimatie eruit?" "Gewoon, een pasje van de Belastingdienst. Maar wat is het motief? Wat valt er te halen? Oplichters doen het voor geld of sex. Ik zie niet hoe er hier wat te halen is". "Ik ook niet, maar dat wil niet zeggen dat het er niet is. Ik vond hem soms een beetje vaag." "Waarom bel je niet gewoon de Belastingdienst? Dan weet je het.". "Je bent me voor, maar eerst wilde ik weten wat jouw gevoel was. Ik bel wel".

"Goedemiddag, Belastingdienst. Met Vromans"
"Goedemiddag mevrouw Vromans. Met ton uit Oisterwijk. Mag ik u iets vragen?"
"Natuurlijk. Waarmee kan ik u helpen?"
"Kunt u nakijken of ene Tom Bramener bij de Belastingdienst kantoor Tilburg bekend is?"
"Waarom wilt u dat weten?"
"Wij hebben zojuist onaangekondigd bezoek gekregen van iemand die beweerde van de Belastingdienst te zijn. En ik wantrouw het een beetje. Ik heb hier zijn kaartje, en daarop staat de naam T.A.M. Bramener. Kunt u eens nakijken of die naam bij u bekend is?"
Ïk kan wel even kijken. T.A.M. Bramener zei u?"
"Ja. Theodoor Anton Marinus Bramener"
"Nee, die komt in het systeem niet voor. Weet u zeker dat het goed gespreld is?"
"Ik lees het van zijn kaartje voor me"
"Ik heb wel een Theodoor Anton Nico Bramener, maar geen Marinus"
"Hm, er staat toch echt een Marinus op dit kaartje. Welke functie heeft die man die u gevonden heeft?"
"Er staat geen functie bij. En hij is niet op kantoor. Ik zie in zijn agenda dat hij vandaag op velddienst is"
"Velddienst zegt u?"
"Ja"
"Kunt u in zijn agenda ook zien waar? Misschien in Oisterwijk?"
"Nee, dat staat er niet bij"
"Nou, in ieder geval heeft u me gerust gesteld. Laten we het er maar op houden dat de medewerker die u in het systeem heeft gevonden dezelfde is als de man die zojuist bij ons op bezoek is geweest. En dat of in het systeem of op zijn kaartje de voorletters verkeerd zijn gespeld. Vriendelijk dank voor uw moeite."
"Graag gedaan. Prettige dag nog"
"U ook nog een plezante dag"

Meteen de secretaris gebeld. "Ik heb de Belastingdienst gebeld. Tom Bramener is bekend, maar dan met andere voorletters. T.A. Nico in plaats van T.A. Marinus. Ik denk ik bel je meteen om je dit te zeggen". "Bedankt". "Niks te danken. Prettig weekeinde en ik bel je nog". "Okay"



3 brutale vragen:

1.
Ook wel eens onaangekondigd bezoek van de Belastingdienst gehad? Ook wel eens het gevoel gehad dat er iets niet klopte maar niet weten wat? En, wat heeft u toen gedaan?

2.
Misschien vindt u dit verhaal over misplaatst wantrouwen wel de moeite waard door te vertellen. Als dat zo is, stuur of vertel het door.

3.
Misschien, heel misschien vond u dit verhaal over de belastingperikelen van de Stichting wel een euro waard. Als dat zo is, doneer het aan rekeningnummer 1689.67.456 van de Stichting Luister en Vertel Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u het dat waard vindt. Anders niet.



Vriendelijke groet, ton.