Goedkoop naar Lattakia

Zondag 25 maart 2007,
dag 25 van De Luister-en-Vertel-Tournee in Syrie,
Lattakia.

Zou het komen doordat Lattakia aan zee ligt? Of is het de mediterrane sfeer in dit havenstadje aan de Middellandse Zee? Misschien komt het wel door het mooie weer vandaag. Aangename afwisseling na de regen en wind gisteren, toen hij bij Krak des Chevaliers was. Hoe het ook komt, nu al overvalt hem een gevoel van spijt morgen weer uit Lattakia weg te gaan. En hij is hier nog maar pas twee uur.

De man met de hoed loopt bepakt door het centrum van de stad. Kleine maar drukke stad, zo te zien. Op zoek naar Sharia Baghdad, Bagdad Street. Volgens de Lonely Planet zijn daar de meeste budget-hotels te vinden. En is het de drukke winkel- en cafestraat van Lattakia.

Vandaag was weer een dag van onderweg zijn voor de man met de hoed. Een dag van met een duidelijk doel voor ogen zoeken naar een manier daar te komen. Een goedkope manier wel te verstaan. Als hij luxe wilde reizen, deed hij het wel anders. Maar in zijn geval is de weg waarlangs hij zijn doel probeert te bereiken een doel op zichzelf.

Hij begon vanmorgen met de goedkoopste manier van transport. Op korte termijn het goedkoopst. Of het op lange termijn ook zo voordelig is, valt nog te bezien. Hangt ervan af wat wordt meegewogen in de kosten-baat-analyse en hoe er geteld wordt. Te voet.

Hotel Beirbers ligt hemelsbreed maar 100 meter van Krak des Chevaliers. Vanaf het balkon van zijn kamer heeft hij magistraal uitzicht op het kasteel. Het hotel ligt ongeveer even hoog, ver boven het dal beneden. Van hier is niet alleen het uitzicht op het kruisvaarderskasteel fantastisch, ook is heel goed te zien waarom deze plek voor de kruisvaarders op weg naar Jeruzalem strategisch zo belangrijk was. Kilometersver is het gebied te overzien.

Na het ontbijt drinkt hij nog een Turkish Coffee. Een man loopt de eetzaal/lobby/receptie binnen. "G'day, mate" groet hij de man met de hoed. Die groet op zijn Australisch terug: "G'day to you too".

Hij blijkt uit Sydney te komen. Abraham David heet hij. Boeiende man met een boeiend verhaal. 53 is hij, consultant in finance en hij reist al jaren naar het Midden Oosten. In Parramatta woont hij. Dat kent de man met de hoed wel; een grote wijk in Sydney. Eigenlijk meer een stadje dat door de grote stad is opgeslokt. Zijn Franse vriendin heet Emanuelle en komt uit Toulouse, maar die reist meestal niet mee.

Abraham vertelt over zijn ervaringen in Iran, Dubai en Saoedi-Arabie. Hij is voor het eerst in Syrie en zegt verbaasd te zijn over dit land. Hij had een beeld van een achterlijk land, maar dat blijkt niet te kloppen. Hij vertelt over horse-racing, zijn passie. Niet zelf, hij wedt erop. De hele wereld reist hij af, naar de beste horseraces. Dubai en Hong Kong, dat zijn tegenwoordig de topraces. En verder gaat hij naar de British Cup in Amerika, naar Parijs en Singapore en naar races in Engeland en Ierland.

Hij vertelt over een opmerkelijk verschil dat hij heeft gezien tussen Iran en Syrie. In Syrie ziet hij nauwelijks vrouwen in wnkels, hotels of restaurants werken, terwijl hij in Iran daar bijna alleen maar vrouwen zag werken. Over Iran kan de man met de hoed niet meepraten, maar in Syrie heeft hij dezelfde ervaring als de Australier.

Als op de televisie aan de muur, BBC Worldnews staat op, de gevangenneming door Iran van Britse zeemannen wordt gemeld, vertelt Abraham dat er een oorlog aan zit te komen. "For sure. They're buiding up rethorics on both sides". Hij zegt het met stelligheid.

Even later vertelt hij over cricket. Op BBC Worldnews wordt het verhaal verteld van de Britse coach van het Pakistaanse team, die in Jamaica is vermoord. Zijn team is verrassend door Ierland uitgeschakeld bij de WK cricket, die daar aan de gang is. Verstand van cricket heeft de man met de hoed niet, maar hij weet wel dat Australie al jaren een goed team heeft. En ook bij dit WK is het de grote favoriet. Australie wint van Zuid-Afrika.

Abraham vertelt dat er veel geld gemoeid is met het wedden op cricketmatches. Vorig jaar verloor Australie verrassend van Bangla Desh. Een goed team, dat wel, maar zeker niet super. Zeker niet zo goed als Australie. De odds waren 500 tegen 1. "Stel je voor dat je 10.000 dollar hebt gewed. Dan ben je in een klap milionair". Zou hij suggereren dat het een fixed match was?

Boeiende man, die Abraham. De man met de hoed vraagt of hij een kaartje heeft. Dat heeft hij. Of hij er een mag hebben? Dat mag. Of hij hem eens mag bellen als hij in Australie is?, hij komt er wel eens. Dat mag ook.

In de tussentijd regelt Abraham bij de mensen van het hotel vervoer naar Lattakia. Na wat heen-en-weer-gebel wordt het een taxi voor 60 dollar. Hij en zijn vriend Barry delen de kosten, 30 dollar de man. Even later loopt ook Barry de lobby binnen. De drie praten nog wat. "Do come to Australia", zegt Abraham bij het afscheid, "maybe we'll meet again". "I will", antwoordt de man met de hoed.

Wat een verschil. Uiteindelijk komt de man met de hoed voor ongeveer 100 pond, iets minder dan 2 dollar, op dezelfde plaats als Abraham voor 30 dollar. Stukje lopen vanaf het hotel de berg af, naar het dorp in het dal. Daar neemt hij een microbus naar de snelweg van Homs naar Tartus. De chauffeur houdt rijdend over de vierbaans-snelweg een grote bus aan, die op weg is naar Tartus. De man met de hoed stapt over. In Tartus op het chaotische busstation moet hij wel wat rondvragen, werd van het ene busje naar het andere gestuurd, maar te lange leste zit hij dan toch in de goede bus. Die naar Lattakia.

En nu loopt hij dus door die stad aan de Middellandse Zee, op zoek naar een goedkoop hotel.



3 brutale vragen:

1.
Soms is het middel belangrijker dan het doel. En soms doet het middel er niet toe, als het doel maar wordt gehaald. Neem eens 10 seconden de tijd daarover na te denken. Meer tijd mag ook.

2.
Misschien vindt u de ontmoeting met een boeiende Australier in een hotel in Syrie wel de moeite waard met iemand anders te delen. Als dat zo is, vertel of stuur dit verhaal door.

3.
Misschien, heel misschien vond u dit verslag van een reis-dag wel een euro waard. Als dat zo is, doneer het aan rekeningnummer 1689.67.456 van de Stichting Luister en Vertel Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u het dat waard vindt. Anders niet.



Vriendelijke groet, ton.