Van een kruisvaarderskasteel in Syrie naar Bolivia

Zondagmorgen, 25 maart 2007,
in de ochtend van dag 25 van De Luister-en-Vertel-Tournee in Syrie,
Krak des Chevaliers.

Min of meer per toeval is de man met de hoed in Hotel Beirbers beland. Gistermorgen, toen nog in Homs, was het plan om een microbus naar Krak des Chevaliers te nemen, een paar uur in dat kruisvaarderskasteel rond te struinen, en dan naar Lattakia te gaan, aan de Middellandse Zee.

Het was al een beetje laat toen hij eindelijk in die microbus zat. Dat kwam natuurlijk niet zomaar, maar dat doet er nu even niet toe. Een klein uurtje duurde de rit naar Qala'ad al-Hosn, zoals het kasteel in het Arabisch heet. In die tussentijd veranderde het weer. Liever gezegd; het verergerde. 's Morgens in Homs had hij lopend door de brede straten al gemerkt dat er een stevige wind waaide. Af en toe moest hij zelfs zijn hoed vasthouden. In dat uurtje kon hij door het raam van de bus goed zien dat die wind niet minder werd.

In het kasteel valt niet veel te merken van het weer buiten. Het is in zo'n goede staat, ondanks de leeftijd van bijna 1000 jaar, dat binnen echt binnen is. In een van de torens is zelfs een restaurant. Maar als hij buiten komt, in het grote open plein van het oude fort van de ridders die Jeruzalem en het Heilige Land op de moslims hadden terugveroverd, wordt hij in een mum van tijd nat; het is gaan regenen. Hij wordt er een beetje sikkeneurig van.

Misschien is hij wel al te lang gewend aan mooi weer. Misschien komt zijn sjagrijn ook wel doordat hij vandaag nog niets geproduceerd heeft. Geen verhaal, geen brief, geen kaart, zelfs niet een stukje geschreven. Misschien komt het wel doordat hij zich realiseert dat zijn schrijfblokken niet al te waterdicht in zijn rugzak zitten. Alleen al de gedachte dat de regen de productie totnutoe verwatert.... Hoe dan ook; hij heeft een beetje slechte zin.

En hij heeft al helemaal geen zin meer om naar Lattakia te gaan. Weer een nieuwe plaats, weer op zoek naar een goede plaats om te overnachten, weer op zoek naar een internetcafe. Liever zou hij terug naar Damascus gaan. Daar weet hij tenminste de weg.

Deze Luister-en-Vertel-Tournee zit er bijna op. Tevreden kan hij niet zijn; weer is het niet helemaal geworden wat hij van plan was. Geen lust meer nog te schrijven. De verhalen, de brieven, zelfs de kaarten naar Laure en Tom kosten moeite. Het lijkt wel werken! En hij baalt van zijn traagheid. Het kost zoveel tijd om te begrijpen wat om hem heen gebeurt, genoeg te begrijpen in ieder geval om het in woorden te kunnen vatten. Zelfs dan blijft hij ontevreden over het resultaat. En dan heeft hij het alleen nog maar over eigen gebreken. Er zijn ook tegenslagen van buitenaf. Slechtweer-dagen.

Ousama, de jongen in het kasteelrestaurant, weet wel een hotel in de buurt. Terwijl ze om het kasteel heen omhoog lopen, worden de twee overvallen door een hoos- en stormbui. Ze schuilen even in een restaurant, maar het is al te laat; drijfnat komen ze in het hotel aan. Aan de nieuwigheid en luxe is te zien dat dit wel eens boven zijn budget zou kunnen zijn. Maar hij heeft geen zin regen en wind te trotseren om een goedkoper hotel te vinden. Die onwil wordt versterkt door zijn herinnering aan de beschrijving in Lonely Planet van dit kasteel; er is volgens die backpackersgids geen budget-accomodatie in de buurt. Het komt hem wel goed uit zich dat juist nu te herinneren. Hij checkt dus maar in. Inderdaad; 20 dollar voor een nacht, ruim boven budget.

Zo is het gekomen dat hij niet in Lattakia is, zoals gepland, maar in een chique hotel met een magnifiek uitzicht op een middeleeuws kruisvaarderskasteel. Dat dan weer wel.

Vanmorgen, aan het ontbijt, ontmoette hij een groep Iraniers uit Teheran, die op rondreis door Syrie zijn. 6 mannen en 5 vrouwen. Zeker twee mannen en een vrouw spraken redelijk goed Engels. Goed genoeg om een goed gesprek te hebben. En zojuist heeft hij koffie gedronken met Abraham David, een Australier uit Sydney. Hij is consultant in 'finance', zeg maar geld, werkt momenteel voor een Japans project in West-Australie en reist al jaren geregeld naar het Midden-Oosten.

* * *

Zondagavond 25 maart 2007
in de avond van dag 25 van De Luister-en-Vertel-Tournee in Syrie
Lattakia

Een stukje lopen, een microbus, twee autobussen en weer een stuk lopen later is de man met de hoed in Lattakia. Hotel gezocht en gevonden, twee zelfs; die met de Kuifje-posters genomen. Internet-cafe gevonden, twee zelfs; allebei uitgeprobeerd. In de ene, Centernet, het laatste verhaal naar 50 mensen ge-emaild, email gecheckt en een beetje over nieuwssites gesurfd. Hij leest artikelen over een Syrische imam in Tilburg. Spijtig bedenkt hij zich geen tijd meer te hebben nog deze Luister-en-Vertel-Tournee naar Yabroud te gaan, het dorp waar die imam vandaan komt. In het andere internetcafe, Planet, checkt hij twee uur later opnieuw zijn email, surft weer wat over nieuwssites, en gaat even naar efteling.nl en cheaptickets.nl.

He, een berichtje van Phile. Een vrouw uit Oisterwijk, digitaal verrassend actief en daarmee een bewijs dat niet alleen jonge mensen overweg kunnen met muis en toetsenbord. Ooit, toen de man met de hoed nog taxichauffeur was, heeft hij haar vanuit Oirschot naar huis gebracht. Ze was geinteresseerd in zijn verhalen. Sindsdien zit ze in zijn adressenbestand en stuurt hij haar, als de P aan de beurt is, een verhaal. Vooral die uit Syrie spreken haar erg aan.

Onderweg van Krak des Chevaliers naar hier heeft hij eens overpeinsd wat te doen. Het sjagrijn van gisteren is weg. Hij is blij ondanks de tegenzin naar Lattakia te zijn gegaan.

Hij besluit zich niet door tegenslagen te laten tegenhouden. Of het nu van buitenaf komt of van binnenuit. Hij weigert domweg zich uit het veld te laten slaan door slecht weer of door eigen gebreken. Ook weigert hij zich te laten opjagen door wat dan ook. Dat hij nogal traag van begrip is, da's verrekte lastig, maar geen reden niet door te gaan.

Op cheaptickets legt hij een reservering vast voor De Luister-en-Vertel-Tournee in Bolivia. 1 November van Brussel naar Sao Paolo, 1 december terug.

3 brutale vragen:

1.
Binnen is binnen, en buiten is buiten. Binnen is het droog en buiten regent het, soms. Maar wat als het binnen ook regent? Ook wel eens slechte zin gehad? En, hoe ging de zon weer schijnen? Toch niet niet, hoop ik.

2.
Misschien vond u dit verhaal ondanks het sjagrijn toch de moeite waard met een ander te delen. Als dat zo is, stuur of vertel het door.

3.
Misschien, heel misschien vond u het verslag van een weekeindje in Syrie wel een euro waard. Als dat zo is, doneer het aan rekeningnummer 1689.67.456 van de Stichting Luister en Vertel Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u het dat waard vindt. Anders niet.



Vriendelijke groet, ton.