Ontmoetingen in Milaan

Donderdag 1 maart 2007
De eerste dag van De Luister-en-Vertel-Tournee in Syrie
Malpenza Aiport, Milaan

Drie uur is de tussenstop in Milaan. Even voor zeven is de Nederlander hier vanuit Dusseldorf aangekomen, en om 21.50 staat vertrek van Alitalia AZ830 naar Damascus gepland. Als alles goed gaat, en meestal gaat goed, in ieder geval in hoofdlijnen, is hij aan boord.

Tussenstops vindt hij niet zo erg. Vaak is het wel prettig om op weg naar een nieuwe Luister-en-Vertel-Tournee ergens onderweg op een of ander vliegveld een tijdje te wachten op een aansluitende vlucht. Het kan hem zelfs niet zoveel schelen als een tijdje wachten een paar uur of een halve dag is.

Mooie plek om een beetje rond te hangen, zo'n vliegveld. Mooie winkels vaak, meestal niet de goedkoopste. Mooie mensen ook, zou er een verband tussen zijn? Zo ook Malpenza. Best wel een druk vliegveld. Bestemmingen naar de hele wereld, leuk voor een dagdromer. Inderdaad mooie winkels, en mooie mensen. Duur ook, dat wel. De spullen in die winkels.

Tegenover de Nederlander zit een man te spelen met een modelvliegtuig. Italiaans uiterlijk: donker lang haar, bruine teint, modieuze kleding, hippe instappers ook. Hij herkent het vliegtuig als een P18 Mustang, een Amerikaans type uit de tweede wereldoorlog. Het vliegtuigje staat op een plateau. Als de man aan een knopje zit, begint de propellor te draaien en het lijkt wel alsof het toestel omhoog en omlaag gaat. Zal wel als souvenir zijn gekocht, misschien wel voor zijn zoon, maar kan hij zich niet inhouden er zelf mee te spelen. Hij heeft ook een grote knalroze doos bij zich, zo te zien een Barbie-pop met toebehoren. Vast een souvenir voor zijn dochter. Benieuwd of hij daar ook mee gaat spelen. Verdraaid, de Nederlander heeft het nog niet gedacht, of de Italiaan tegenover hem bergt de Mustang op en pakt de Barbie-doos.

Naast de Nederlander zitten een jongen en een meisje. Het meisje zit twee stoelen van hem, de jongen een stoel daarnaast. De Nederlander kan het gesprek van de twee verstaan, vooral haar. Ze spreekt Engels, met een Zuideuropees of Latijnsamerikaans accent. Hij gokt dat ze Italiaanse is. Niet zo'n moeilijke gok als je in Milaan bent. De jongen praat niet zoveel. Kennelijk kennen ze elkaar niet; het meisje vraagt de jongen wat voor leven hij leidt. Het antwoord kan de Nederlander niet horen. Even later hebben ze het over Ronaldo, Real Madrid en Ronaldinho.

Als de twee opstaan spreekt hij het meisje aan: "Excuse me. What's your name?". Francesca heet ze. Ze komt uit Rome en is op weg naar Dubai. Hij vraagt de jongen of die ook Italiaans is. Nee natuurlijk. Stomme vraag ook: als hij Italiaans zou zijn, zouden ze wel Italiaan in plaats van Engels met elkaar praten. Waarschijnlijk. Zijn naam verstaat hij niet. Embrino of zoiets. Hij is Braziliaan en op weg naar Brazilie. Aha, vandaar Ronaldo en Ronaldinho. Ze wensen elkaar een goede vlucht.

Nieuwsgierigheid wint het van de schroom. Hij staat op en loopt naar de man met het speelgoed schuin tegenover hem.
"Excuse me. What's your name?"
"Benjamin"
"I couldn't herlp noticing you bought some toys. Souvenirs for your children?"
"No. I bought them for my friends' children. I'm going to visit them"
"Where are you heading?"
"Damascus". Wat een toeval!
"Really? So am I. Are you from Milan?"
"Yes"
De Nederlander vertelt dat hij reist en verhalen schrijft. Of hij zijn naam in een verhaal mag gebruiken? Dat mag.
"Well. I'll probably see you in the plane"
"Yes. See you"
Hij loopt terug naar zijn stoel.

Een kwartier later spreekt Benjamin hem aan. Hij laat een pasfoto zien, te klein en te ver om te zien wat het precies is. De Nederlander steekt over en gaat naast de Italiaan zitten. Het is een klein meisje, 1 of 2 jaar. Nora heet ze, het is zijn dochter, die nu 3 is. Op de foto is ze 9 maanden. Ze woont niet bij hem, maar bij haar moeder in Kopenhagen. Hij heeft haar al twee jaar niet gezien. "I don't get along too well".

Nora's moeder is een Iraakse. Benjamin vroeg haar christen te worden, want hij wil een christelijke vrouw. Maar zij bleef liever moslim. Benjamin blijkt niet een Italiaan, maar een Syrier te zijn. Hij gaat even terug naar Damascus om vrienden op te zoeken. Ze wisselen telefoonnummers uit. Misschien komt het wel van een tweede ontmoeting in Damascus.


3 brutale vragen:

1.
Zomaar een willekeurige ontmoeting aan het begin van een Luister-en-Vertel-Tournee. Niets bijzonders, toch?

2.
Soms zijn juist de gewone dingen de meoite waard te delen. Als u dat van dit verhaal vindt, stuur of vertel het door. Als u dat niet vindt, ach, ga dan maar verder met waar u mee bezig was.

3.
Een niet-bijzonder verhaal van zomaar wat ontmoetingen op een vliegveld zomaar ergens in Europa. Maar misschien is dit verhaal u toch een euro waard. Als dat zo is, doneer het aan rekeningnummer 1689.67.456 van de Stichting Luister en Vertel Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u het dat waard vindt. Anders niet.



Vriendelijke groet, ton.