New Kid in Town

Zaterdag 25 augustus 2007, dag 4 van De Luister-en-Vertel-Tournee in New York
St. Joseph House, 36 East 1st Str, New York

Hij is er klaar voor. Voor drie weken New York. Afgelopen nacht voor het eerst in deze daklozenopvang geslapen. Voor het eerst in twee jaar dan. Destijds, in oktober 2005, was hij voor een nacht te gast. Beland via het Mary House, de vrouwelijke opvang twee blokken verderop, op 55 East 3rd Str. En dat adres had hij weer gekregen van Gail Presby, de filosofie professor die hij in India was tegengekomen bij de Saltmarch.

Hij heeft een bed en een nachtkastje. Naast hem ligt Whiskers, en aan de andere kant van de kamer op de eerste verdieping Joe. Vaste bewoners. Aan de andere kant van de badkamer schijnt nog iemand te wonen, maar die heeft hij nog niet gezien. Gevieren delen ze een badkamer en een toilet. Goed genoeg voor drie weken.

Als hij de buitendeur openmaakt om de straat op te gaan staat er een jongen aan de deur. "Do you know a place where I can get something to eat?" Over de schouder van de nieuwe gast blikt de jongen naar binnen, schuin door het voorportaaltje de eetzaal in.

"Sorry, I don't know. I came into town just yesterday" Een kort ogenblik probeert hij de situatie in te schatten. Hij ziet iets aan de jongen, maar kan niet thuisbrengen wat. Aparte houding: handje in de zij, lijzige spraak, provocerend en toch meegaand, hoofd schuin, brutale oogopslag maar wel vriendelijk. Is dit een vaste bezoeker? Past niet helemaal bij de gemiddelde; tot nu toe heeft de gast alleen maar oudere homeless people in St. Joseph House gezien. Op zaterdag is er geen soep. Vier dagen in de week, van dinsdag tot vrijdag wordt in dit opvangtehuis soep met brood geserveerd voor de daklozen in de omgeving. Ook dan zijn er alleen maar oudere mannen, had hij gisteren gezien. En een enkele vrouw. Maar vandaag dus niet.

"Is someone in who works here?", vraagt de jongen, die de gast ziet twijfelen. Paul en Jim heeft de gast vanmorgen nog niet gezien. Paul en Jim zijn de twee mensen van The Catholic Worker die deze opvang runnen. Terwijl hij toch al wel naar ze heeft gezocht, om een paar praktische afspraken te maken. En om te vertellen wat hij de komende weken in New York komt doen. Hij werpt een blik de eetzaal in, alsof hij mirakuleus toch een van die twee te hulp kan roepen. Ziet er drie mannen, die hij gisteren ook al was tegengekomen. Hun namen is hij vergeten, maar niet dat je niet veel aan ze hebt als je niet heel erg precies bent in wat je ze vraagt en zegt. En precies, dat is nou precies wat de gast niet is, uit onwetendheid. Hij zal het zelf op moeten lossen. "I haven't seen anyone yet this morning", antwoordt hij de jongen.

De gast is een beetje onwennig met de situatie. Hij weet zeker dat er geen soepkeuken is vandaag, anders was het nu wel veel drukker geweest dan die drie, maar heeft gisteren gemerkt dat er ook wel op andere tijden door een van de ramen aan de straatkant eten wordt uitgedeeld als daar om gevraagd wordt. Voor het overige weet hij niet hoever de dienstverlening aan de daklozen van New York in dit huis gaat. Hij zou de jongen wel willen helpen, maar weet niet hoe. Weet nog niet genoeg de weg hier om te weten waar hij wat halen kan.

De jongen aarzelt. De gast aarzelt. Te lange leste loopt hij maar door naar buiten, doet de deur achter zich dicht. Ongesproken taal; hij kan de jongen niet helpen.

"Do you know what time it is?", vraagt die, terwijl hij zoekend naar de deur staart. De gast kijkt op zijn telefoon. "9.25", drie minuten afgerond. De jongen kijkt op een blaadje op de deur. Daar zijn plaatsen vermeld met de dagen en tijden. "From nine thirty to twelve on the corner of Houston and First", vat hij hardop samen. Draait om en loopt richting First Avenue.

Net als de gast, die op weg gaat naar cafe The Bean, op de hoek van First Avenue en 3rd Street. "What's your name?", vraagt hij de jongen.
"Meandir". De gast verstaat het gemompel niet zo goed.
"How did you say?"
"Meandir", geprononceerder nu.
"Sounds Indian". Geen spectaculaire conclusie; de jongen ziet er heel erg Indisch uit. Bruine teint, fijne Aziatische gelaatstrekken, zwart sluik haar op het vette af, kleine tengere gestalte. De jongen loopt veel sneller dan hij, is al drie meter verder. Nu hij er wat beter zicht op heeft, heel erg tenger. 'Uitgemergeld', denkt de gast onwillekeurig, 'meer dan hongerig', en krijgt al een beetje wroeging.
"It is. It is Hindi"
"Do you speak Hindi?. I do some"
"I don't. I believe in the holy spirit"
Einde gesprek. De jongen is al meer dan 10 meter vooruit. Life in the fast lane.

Plotseling valt de gast het kwartje. 'Gay, definitely very gay'.


3 brutale vragen:

1.
New York is zo'n plaats waar het snelle leven veel verschillende mensen bij elkaar brengt. Soms heel snel. Maar ook een plaats waar datzelfde snelle leven mensen uit elkaar laat gaan. Soms heel snel.

2.
Misschien vindt u de komst van de nieuwe gast in de stad wel bijzonder genoeg om het met een ander te delen. Als dat zo is, stuur of vertel het door. Maar alleen als u denkt dat dat voor die ander ook bijzonder genoeg is. Als het voor u alledaagse kost is, laat dan maar.

3.
Misschien, heel misschien spreekt deze ontmoeting u wel aan. Misschien is het u wel een euro waard. Als dat zo is, doneer het aan rekeningnummer 1689.67.456 van de Stichting Luister en Vertel Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u het uw euro waard vindt. Anders niet. En als u aarzelt, kijk dan of u misschien hulp bij uw aarzeling kunt krijgen. Zo niet, dan zult u zelf over uw euro moeten beslissen.



Vriendelijke groet, ton.