Petje af, hoed op in Sydney

Sydney, 27 april 2005
Dag 7 van de Luister-en-Vertel-Tournee in Australie

De man met de pet loopt over Boundary Road. Heuvelafwaarts richting Pennant Hills. Hij is onderweg van Dural naar de City, een wandeling van bijna 30 kilometer. Omhoog en omlaag, want Sydney is een heuvelachtige stad. Benieuwd hoelang hij erover doet. Benieuwd of hij het uberhaupt helemaal te voet doet. Het is de eerste voettocht sinds zijn aankomst in Australie, een week eerder. Wie weet, is 30 kilometer wel net iets te ver.

Een licht gevoel van chagrijn over de 2-0 spookt nog door zijn hoofd. Als kind stond hij 's morgens altijd al een beetje met een katterig gevoel op als PSV de avond tevoren in de Europacup had verloren. Raar eigenlijk, hoe stemming kan worden beinvloed door zo'n kleinigheid als een verloren wedsrijd.

Vanmorgen was hij vroeg opgestaan, om vier uur. Om de wedstrijd tegen AC Milan te zien. Gisteravond samen met Greg uitgezocht op welke zender die wedstrijd te zien was. En hoe laat. Half zeven op SBS. Dus de wekker op half zes gezet. Ruim tijd voor een goede douche, een uitgebreide scheerbeurt, ontbijt en dan voetbalkijken op de bank. Maar al om vier uur was hij vanzelf wakker geworden en dus maar opgestaan. Als je niet moe bent is slapen zonde van de tijd.

Na een week Australie is hij al weer gewend aan de luxe van warm stromend water, electrische apparaten die het bijna altijd doen, en het gemak van hedendaagse media. Gewend ook aan de westerse orde. Auto's die in een rij rijden en stoppen voor rood licht, mensen die op hun beurt wachten in de winkel, in bus en trein eerst passagiers laten uitstappen en pas daarna instappen.

De man met de pet overpeinst de nederlaag. 'Eigenlijk speelde PSV helemaal niet zo slecht', denkt hij met zijn boerevoetbalverstand. Als je tenminste afgaat op het spelbeeld. Maar ja, het is wel 2-0. En dat zijn de koude, harde cijfers. Het resultaat telt. 'Zou wel een wonder zijn als ze nu nog de finale in Istanbul halen. Petje af als dat lukt.'

Na iets meer dan een uur is hij bij Pennant Hills en volgt de borden richting Epping. In zijn rugzak is naast een trilogie van Paulo Coelho en de biografie van Albert Einstein een uitgebreide streetdirectory van Sydney. Af en toe moet hij stoppen om erin te kijken. Niet vaak, want de route is gemakkelijk te onthouden. Na Pennant Hills richting Beecroft en Epping. Vandaar via Eastwood en Ryde naar Victoria Road. Die weg gaat helemaal naar de City. En alles tussen de bomen, want Sydney is een groene stad.

'Eigenlijk is het helemaal niet zo'n wonder als PSV toch nog AC Milan uitschakelt' bedenkt hij. Immers; als je ondanks goed spel met 2-0 kunt verliezen kun je ook met 2-0 winnen zonder de beste te zijn. Een van de aantrekkelijke kanten van sport is de onvoorspelbaarheid ervan. Dat de op-papier-beste niet altijd wint. Als dat wel zo zou zijn, zou het kijken naar sport veel van haar spanning verliezen. En daarmee veel van haar aantrekkingskracht. En dus vindt er volgende week in Eindhoven misschien wel een wonder plaats. Het is maar net wat je een wonder noemt.

Na drie uur lopen is de pet pas bij Ryde. Nog niet halverwege. Drie uur onder de Australische herfstzon. Het is maar goed dat hij een pet op heeft. De lucht is knalblauw. Geen wolk te zien. Het enige wit in de lucht is van de overvliegende vliegtuigen. Laag genoeg om voor de man met de pet herkenbaar te zijn. Meestal witte boeings met de helrode staart van Qantas. En anders het blauw en rood van Virgin Blue. En verder dus die zon. Het gat in de aardse ozonlaag is recht boven Australie, dus zonder hoed of pet zou zijn hoofd aardig verbranden.

Hij besluit even te rusten. Dus zoekt hij een muurtje op en haalt twee boeken uit de rugzak. De stratengids van Sydney om te checken of hij nog goed zit en Coelho's fantasie over Bernadette's verschijning in Lourdes en die van een Portugese in Fatima. Na een half uur is hij genoeg uitgerust, weet hij weer precies hoe hij lopen moet en is hij er nog meer van overtuigd dat wonderen echt bestaan. Het is maar net wat je een wonder noemt.

Iedere seconde wordt er ergens op de wereld een mens geboren. Menigeen, die van nabij een geboorte heeft meegemaakt, noemt dat wel een wonder. Vrouw of man, dat doet er niet zoveel toe. Zo bezien vindt er iedere seconde op de wereld een wonder plaats. En misschien nog wel vaker, als je al die andere geboortes meetelt. Want waarom zou de geboorte van een mens wel een wonder kunnen worden genoemd, en die van pak-'m-beet een koe, een leeuw of een kangoeroe niet? De natuur kent trouwens nog wel meer wonderen dan alleen het begin van nieuw leven. Het is maar net wat je een wonder noemt.

Ryde is een van de grotere buitenwijken in het noorden van Sydney. De pet ziet hoe wel 20 buslijnen door het oude centrum gaan. Hij kan de verleiding niet weerstaan er een te nemen. Het is al half twee, en hij wil uiterlijk rond vieren in de City zijn. Greg moet voor een afspraak in de City zijn en had voorgesteld hem een lift terug te geven naar Dural. Vijf uur bij de Starbuck's in Darling Harbour, Sydney's trendy hotspot. Vantevoren wil hij nog een nieuwe hoed kopen.

Zijn oude hoed was de pet in Delhi kwijtgeraakt. En sindsdien is hij dat bruinleren kledingstuk op zijn hoofd gaan missen. Niet alleen omdat hij geen bescherming tegen de brandende zon meer heeft. Het voelt ook een beetje naakt aan. De goedkope pet, in Delhi gekocht voor 40 roepies, is toch niet hetzelfde. Raar eigenlijk, hoe je stemming kan worden beinvloed door zo'n kleinigheid als een verloren hoofddeksel.

Dus lijn 620 genomen naar Town Hall. Drie kwartier later loopt de pet over George Street, de oude hoofdstraat van Sydney. Hij loopt een outdoor-winkel binnen. Verschillende Australische hoeden. Hij kiest een donkerbruine. En zo verandert de man met de pet weer in de man met de hoed.

Van George Street naar Darling Harbour is maar een klein stukje. Twee minuten met de monorail. Of tien minuten lopen. Starbuck's heeft hij snel gevonden. Hij kende die vestiging van de Amerikaanse koffieshop-keten nog van twee jaar geleden. Zijn oog wordt getrokken door het zwarte krijtbord van het Oneworld Sportcafe ernaast. Of liever; door wat er op dat blackboard staat. ' Semi-final UEFA Champions League AC Milan - PSV Eindhoven, Live on screen.'

De hoed gaat eens kijken. Het cafe hangt vol met televisieschermen. Kleine, grote, en een heel groot scherm. Er is een wedstrijd Australian Rugby op. Het uitzendschema leert dat er sporten van over de hele wereld te zien zijn. Australisch rugby en football, Amerikaans football, baseball en basketball, en tennis, auto- en motorsport van overal. En European Soccer dus.

'Een goede plek om volgende week naar het wonder van Eindhoven te kijken', denkt hij. 'En als ze doorgaan, neem ik mijn hoed af.'


ton


3 brutale vragen

1.
Neem even rust. 10 seconden of zo. Denk eens aan een wonder dat u heeft meegemaakt. Of dat u nog gaat meemaken. Mag ook een minuut zijn. Of een half uur. Net hoeveel tijd u heeft.

2.
Misschien kent u wel iemand, die dit wonderlijke verhaal leuk vindt om te lezen. Stuur het dan door. Maar alleen als u denkt er iemand een plezier mee te doen. Anders niet.

3.
Misschien, heel misschien heeft dit verhaal u geinspireerd zelf een wonder te gaan beleven. Zou kunnen; immers de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Misschien, heel misschien vindt u het een euro waard. Als dat zo is, maak het dan over naar rekeningnummer 1689.67.456, t.n.v. Stichting Luister en Vertel Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u het wonderbaarlijk genoeg vindt voor een euro. Anders niet.