Bedelen in Nieuw Zeeland

Maandag 30 mei 2005,
Dag 8 van de Luister-en-Vertel-Tournee in Nieuw Zeeland

Te Puke Hotel, Te Puke

De lifter met de hoed leest de regels in het boek van Coelho nog eens over.
"Am I cured?", vraagt Mari aan Dr. Igor.
"No", antwoordt de dokter,"You're someone who is different, but who wants to be the same as everyone else. And that, in my view, is a serious illness".
De advocate uit Slovenie zit al drie jaar in het psychiatrisch ziekenhuis in Ljubljana. Niet dat ze gestoord is of zo. Ze is alleen een beetje anders. Dat is alles.

De lifter zit in Molly O'Connor's Pub in het Te Puke Hotel in het kleine Nieuwzeelandse stadje met de zelfde naam. Onderweg van Napier naar Auckland. "Twaalf over twaalf" had Colleen geantwoord op zijn vraag hoe laat het is. "Mooie tijd voor een lunch", en hij had een smoked salmon sandwich besteld en garlic bread. "Anderhalf tot twee uur duurt het", had Mark gezegd. Daarna komt hij de lifter weer oppikken in het hotel. Mooi, hij is benieuwd hoe het afloopt met die Sloveense advocate, die een beetje anders dan anderen is.

Hij doet zijn sokken en schoenen uit. De sokken legt hij te drogen op de rugzak tegen de tafel. Nog nat van vanmorgen, toen hij in de regen had staan wachten op de eerste rit. De 'Bommels' zet hij onder de tafel. Nog bemodderd van vorige week, toen hij samen met Rinie en vier van zijn studenten een nachtelijke tramp-tocht had gemaakt.

Mark is advocaat in Napier. Een eenpitter; hij heeft zijn eigen kantoor, gespecialiseerd in immigratierecht. Na jaren voor een groot advocatenkantoor te hebben gewekt en het tot partner te hebben geschopt, wilde hij op een andere manier zijn vak uitoefenen en was voor zichzelf begonnen. En een handel in Vespa's begonnen, die scooters uit Italie. Zijn partners in the lawfirm begrepen hem niet zo goed. Hij had het toch allemaal goed voor elkaar?

Hij is onderweg naar Auckland om daar een trailer en twee Vespa's op te halen. Hij gaat met een omweg, want hij heeft een meeting in een stadje in de Bay of Plenty. Of de lifter dat niet erg vindt. Nee, dat vindt hij niet erg. Hij is allang blij uit de regen te zijn. En hij heeft nu het vooruitzicht in een rit Auckland te bereiken. Bovendien is hij zijn affiniteit met het advocatenvak nog niet vergeten. Dus was hij meegereden naar Te Puke. Onderweg het Nieuwzeelandse rechtssysteem met dat van Nederland vergeleken. Voorzover de lifter daar nog verstand van heeft dan. Juryrechtspraak versus rechtspraak door professionele rechters. Nu kun je je afvragen of je dat soort vragen wel aan deskundigen moet overlaten. Of is het juist beter het aan leken voor te leggen?

Vlak naast hem staat een spelmachine. Zo'n moderne electronische. 'Who wants to be a Millionaire?'. Wie wil er miljonair zijn? Nou, de lifter niet. Macht corrumpeert, zeggen ze. Geld ook. Vooral veel geld. Wij zijn geneigd te denken dat je met geld alles kunt kopen. Niet alleen dingen, dat spreekt voor zich. Nee; ook minder materialistische zaken als aanzien, status, gezondheid. Zelfs rechtvaardigheid, wat dat dan ook maar zijn mag. Als het geld oplevert worden onoirbare praktijken plotseling heel respectabel. Vooral als het veel geld oplevert. Macht corrumpeert. Of die macht nu gebaseerd is op aanzien, functie, geld, kennis, schoonheid of weer iets anders. Dus een beetje geld kan geen kwaad, teveel wel.

* * * * *

"Excuse me sir. Can you spare a dollar?". Tergend langzaam komen de woorden uit de mond van de oude vrouw op Karangahope Road. "Sorry ma'am". De lifter geeft geen geld aan bedelaars. Niet in India, niet in Nieuw Zeeland. 'Waarom eigenlijk niet?' bedenkt hij zich. Uiteindelijk bedelt hij zelf ook om geld. En om ritten.

Een uur geleden heeft Mark hem in Auckland bij het Youth Hostel afgezet. Daarna voor 27 dollar ingecheckt in de dormitory. En nu loopt hij wat door de grootste stad van Nieuw Zeeland. De straten zijn niet verlaten, maar druk is het ook niet. Niet raar voor een maandagse herfstavond. Bij het Flight Center kan hij niet laten de prijzen in de etalage te vergelijken. Naar Amsterdam kost 1075 dollar, net zoveel als naar Londen of Zurich. He, Tahiti is maar 169 dolaar. Hij kijkt nog eens goed; dat is wel heel goedkoop. Andere bestemmingen in de Stille Zuidzee zijn dezelfde prijs. Verleidelijk aanbod.

In het Koreaans restaurant op Queen Street laat hij de stokjes voor wat ze zijn. Op zijn gemak eet hij de gebakken rijst met groenten. Morgen vroeg op, om naar Kohukohu te liften. Dat stuk is net zover als van Napier naar Auckland, ruim 400 kilometer, maar waarschijnlijk veel minder druk met verkeer. Dan is het maar beter vroeg met de duim omhoog te gaan staan bedelen om een rit.

ton

3 brutale vragen:

1.
Wie weet vraag ik u wel eens een lift. Zou u stoppen?

2.
Misschien wil u het verhaal van de man met de hoed, die om een lift bedelt, wel met iemand anders delen. Als dat zo is, stuur het door. Maar alleen als u denkt dat u er iemand een plezier mee doet. Anders niet.

3.
Misschien, heel misschien vindt u het verhaal van de lifter in Nieuw Zeeland een euro waard. Als dat zo is, maak het dan over naar rekeningnummer 1689.67.456, t.n.v. Stichting Luister en Vertel Tournee te Oisterwijk. En misschien weet u wel een andere bedelaar. Ook goed. Maar alleen als u het een euro waard vindt. Anders niet.