Hoe de vreemdeling met de hoed vriendelijke mensen ontmoet in Sydney

Sydney, vrijdag 6 mei 2005
dag 16 van de Luister-en-Vertel-Tournee in Australie

"Good morning Sir. What would you like to have?".
"Ah, a short black please".
"That'll be two forty".

De vriendelijke dame van Gloria Jean's Coffees glimlacht naar de vreemdeling met de hoed. Nou glimlacht ze naar iedere gast in de coffeeshop in Cherrybrook, dus zo ijzonder is dat nou ook weer niet. Kennelijk heeft ze schik in haar werk. Dat was de vreemdeling een paar dagen eerder ook al opgevallen.

"A good way to start the day off", verbreekt ze de stilte.
"Yeah, you're right. It's a special moment. I only drink one coffee a day"
"Is that so?"
"Yes. Anything you have a lot of, you'll find you'll appreciate less and less".

De vreemdeling betaalt de twee dollar veertig en ziet hoe zijn espresso wordt gemaakt. Hij geeft de vriendelijke barista zijn 10-rittenkaart en zij knipt er een gaatje in. Nog twee short blacks, en dan is de elfde gratis.

A busy day today?". De vriendelijke dame zet het praatje voort. Als een goede barista.
"No. I never have a busy day"
"Are you visiting here?"
"Yes. I'm in Sydney to write a book"
"What's the book on?"
"Salt"
"Salt?"
"Yes, salt. You know, that little white stuff you put on food to make it tasty. It's in your sweat and your tears as well"
"How come you're writing a book on salt?"

De vreemdeling vertelt de barista over de Saltmarch. Over zijn plan om er een boek over te schrijven. In het Engels. 27 hoofdstukken, voor iedere dag van de mars een. En ieder derde hoofdstuk gaat over een ander aspect van zout.

Hij neemt zijn espresso van de balie en gaat aan een van de tafels zitten. Zijn vaste stek, in de hoek. Zoals elke dag leest hij wat en schrijft hij twee kaarten aan zijn kinderen. Vandaag een met een kangaroe en een met een kookaburra.

"What's your name?", vraagt de vreemdeling als hij de koffieshop verlaat.
"Dianne".

* * *

Lopend naar het treinstation van Pennant Hills zingt het gesprek met Dianne nog een beetje na in zijn hoofd. Het is een goed begin van de dag voor de vreemdeling in Sydney, Australie. Van vriendelijke mensen wordt je zelf ook een beetje vrolijker. Een uur later zit hij in de trein naar de City. Een rit van bijna een uur.

Als hij voorbij Burwood is ziet hij aan de linkerkant de skyline van downtown Sydney. Hij is al zo bekend met deze stad, dat hij zonder moeite de Sydney-tower herkent, Harbour Bridge en de hoge kantoortorens van bedrijven als AXA en ANZ. Het doet hem een beetje aan Rotterdam denken. Als je met de trein van Den Haag naar Rotterdam gaat, en je gaat aan de linkerkant zitten, kun je voorbij Delft al van verre het silhouette van de stad zien. De Euromast, de Erasmusbrug en de hoge kantoortorens van bedrijven als Shell en Nationale Nederlanden.

Een Boeing 747 scheert laag over, bijna in dezelfde richting als de trein. Hij herkent het silhouette van de springende kangoeroe op de rode staart van de witte vogel. Qantas. Als hij goed kijkt kan hij de gezichten van de mensen achter de raampjes zien. Benieuwd naar de gedachten van die mensen. Met welke verwachtingen
landen die mensen op Kingsford Smith Airport?

* * *

"You like reading?"
Een kleine Aziatische man met een vriendelijk gezicht spreekt de vreemdeling met de hoed aan in de boekwinkel in George Street.
"Ah, yeah. Actually it’s an addiction. I need to read at least one or two hours a day".
"What kinda books do you read?".
"All kinds. I read several books at the same time. All different ones. I consider it an exercise to the mind."
"Well, what you’re reading today?"
"Oh, a Paolo Coelho-book, a book on the successtory of Starbucks, Mein Kampf and the biography of Albert Einstein." Een goede balans tussen oprechte positiviteit en weerzinwekkende haat.

De Aziaat blijkt een dokter uit de Filipijnen te zijn. Hij werkt voor een jaar in Australie. In een ziekenhuis. Misschien ook wel langer, want het land bevalt hem wel. Zelf houdt hij van help-jezelf-boeken. Je weet wel, die gidsen om een gelukkkiger en vriendelijker leven te leiden. Ze praten wat over wat maar in hen opkomt.

"What's your name?", vraagt de vreemdeling als hij de boekwinkel uitloopt.
"Leo".

* * *

Op de terugweg naar huis beleeft de vreemdeling met de hoed de dag nog eens in zijn hoofd. Het was weer een vrolijke dag. Meer dan de moeite waard. Een paar boeken gelezen, kaarten aan zijn kinderen verstuurd en intussen een verhaal geschreven. Nou ja, een opzet ervoor dan. Maar het was vooral een goede dag omdat hij een paar vriendelijke mensen heeft ontmoet. Een goede gedachte om de dag mee te eindigen.

ton

3 brutale verzoeken:

1.
Ook zo'n vrolijke dag gehad vandaag? Nog vriendelijke mensen ontmoet? Of moet uw dag nog beginnen?

2.
Misschien wordt u wel een beetje vrolijk van de vriendelijke mensen in Sydney. Misschien kent u wel iemand, die een beetje vriendelijkheid kan gebruiken. Als dat zo is, stuur het door. Maar alleen als u denkt dat iemand er vrolijk van wordt. Anders niet. Houd het dan maar voor u zelf.

3.
Misschien, heel misschien vindt u de vrolijkheid en vriendelijkheid van Sydney een euro waard. Als dat zo is, maak het dan over naar rekeningnummer 1689.67.456, t.n.v. Stichting Luister en Vertel Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u het een euro waard vindt. Anders niet.