Dromers, denkers en doeners op Tahiti

Papeete (in gedachten), woensdag 1 juni 2005
De eerste dag van de Luister-en-Vertel-Tournee op Tahiti

Er zijn drie soorten mensen op de wereld. Dromers, denkers en doeners. Nu zijn er in werkelijkheid natuurlijk veel meer soorten mensen. Op deze Aarde alleen al zijn er volgens onbetrouwbare tellingen zo'n zes miljard en god weet hoeveel er daarbuiten nog rondzwerven. Eigenlijk is ieder van die zes miljard een soort in zichzelf. Maar ja, dat is voor ons menselijk brein een beetje onbevattelijk, dus stoppen we die zes miljard in categorieen. Zo kunnen we een beetje overzicht houden.

Het liefst onderscheiden we in twee categorieen, dat is het duidelijkst. Mannen en vrouwen. Jongeren en ouderen. Voorstemmers en tegenstemmers. Ja-knikkers en nee-zeggers. Maar ja, de werkelijkheid is nu eenmaal niet zwart- wit, dus hebben we ook nog meer ingewikkelde indelingen. Witte, zwarte en gele mensen bijvoorbeeld. Of verschillende leeftijdscategorieen. Of verschillende nationaliteiten. En zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan, afhankelijk van hoe gedetailleerd je het wil hebben. Grappig trouwens; we categoriseren om overzicht over de totale werkelijkheid te kunnen hebben, maar als we teveel in details gaan raken we het overzicht kwijt. Dat is allemaal veel te complex voor het menselijk brein, dus laten we het voor het gemak even bij drie soorten houden. Zelfs als je er twee kwijt bent is dat op de vingers van 1 hand te tellen. Dromers, denkers en doeners dus.

De dromers, dat zijn de idealisten van deze wereld. Nou droomt ieder van die zes miljard mensen wel eens, maar daar hebben we het hier niet over. Laten we het over de ergste soort van dromers hebben, de dagdromers. Dat zijn de luchtkastelenbouwers. De mensen die voortdurend met hun hoofd in de wolken lopen. Die allerlei onmogelijke ideeen hebben. Met de nadruk op onmogelijk.

Beeld je bijvoorbeeld in dat je ervan droomt om naar Tahiti te gaan. Omdat je ooit eerder op dat altijd-zonnige eiland in de stille zuidzee bent geweest en nog eens terug wil. Of omdat je altijd al geinteresseerd bent geweest in Paul Gauguin, de Franse schilder en tijdelijke vriend van Vincent van Gogh die geinspireerd werd door de schoonheid van dat eiland. En dan vooral door de schoonheid van de vrouwen van dat eiland. Of omdat je een fan van Jacques Brel bent. Die Belgische troubadour die op een van de vele eilanden in de buurt is overleden. Of omdat je dokter zegt dat je overspannen bent en dat je nodig er eens helemaal uit moet. Als we al weten wat we dromen, dat wil nog niet zeggen dat we ook weten waarom we het dromen. Om welke reden dan ook, je dagdroomt ervan eens naar Tahiti te gaan.

De denkers, dat zijn de filosofen van deze wereld. De Plato's en Aristotelessen onder ons. Of, voor de christelijken, de Thomas van Aquino's en Augustinianussen. Of, voor de verlichte denkers die er ook zijn, de Hegels en Kanten onder ons. We hebben het hier over de mannen met de moeilijke woorden. Of nog erger, de mannen die nieuwe woorden verzinnen, omdat onze taal hun bedenksels niet bij kan houden. Als we dat laatste eens even omdraaien zouden we ook kunnen zeggen dat hun gedachten onze taal vooruitlopen. Om een of andre reden zijn het bijna allemaal mannen. Zouden vrouwen minder denken? Of heeft hun denken tot nu toe niet de aandacht en waardering gekregen die het verdient?

Beeld je in dat je nadenkt over je Tahiti-droom. Dan schiet je te binnen dat vanuit Europa Tahiti een takke-eind weg is en vliegen al gauw zo'n drieduizend euro kost. Met een boot duurt een tijdje, en tijd heb je ook niet meer zoveel. En andere vormen van transport, lopen, fietsen of met de auto is te belachelijk om over na te denken. Maar beeld je nou eens in dat je in Nieuw Zeeland bent. Om precies te zijn in Auckland. Dan is Tahiti plotseling een heel stuk dichterbij. En stel je nou eens voor dat je wat door Auckland slentert. Omdat je bijvoorbeeld maar 1 nacht daar bent en toch een indruk wil hebben van die stad. Ook al is het maar een klein indrukje en beslist niet representatief. Maar het is meer dan niks. En dan zie je in de etalage van een reisburo een aanbieding hangen; Tahiti voor 169 dollar. En ook al is dat nog steeds een boel geld, het is toch een heel stuk minder dan die 3000 euro. Kijk, dan denk je toch anders over die droom.

De doeners, dat zijn de entrepreneurs onder ons. En laten we uit die categorie de ergsten nemen. Niet de bedachtzame, weloverwogen ondernemers. Nee, de opportunisten. De go-getters. De mannen die eerst schiten en dan pas vragen gaan stellen. Of nog erger; de mannen die eerst schieten en dan pas na gaan denken over het doelwit.

* * *

Kohukohu (in werkelijkheid), 2 juni 2005
Dag 11 en de laatste van de Luister-en-Vertel-Tournee in Nieuw Zeeland

Naast de dromers, de denkers en de doeners is er nog een vierde categorie mensen. En helaas maar waar, dat is de grootste categorie. Dat zijn de niet-durvers. Dat zijn de angsthazen. Dat zijn de nee-zeggers onder ons. Degenen, die altijd wel honderdduizend redenen weten te verzinnen waarom we iets vooral niet moeten doen. Omdat dit kan gebeuren, en dat zal geschieden. Omdat zus kan misgaan, of zo'n ramp plaats kan vinden. Hoe dan wel, dat moeten anderen maar bedenken. Het zijn de mensen die wel zien wat niet mogelijk is, maar niet wat wel mogelijk is. Angsthazen zijn degenen die liever niets doen, alleen maar negatief nadenken en zeker niet dromen. In ieder geval niet overdag.

Als zo'n angsthaas een droom heeft, is het eerste wat hij doet de droom zo snel mogelijk ontdromen. Dromen zijn bedrog, houdt hij zich voor. Met beide benen op de grond blijven staan. Je weet wat je hebt, wat je krijgt moet je maar afwachten. Of de beste remedie om te ontdromen: realistisch zijn. Wat dat dan ook maar zijn mag.

Soms slaagt zo'n haas erin zijn angst te overwinnen. Dan denkt hij toch na over zijn droom. Hij vraagt zich niet langer af OF zijn droom te verwezenlijken is. Liever peinst hij HOE hij zijn droom werkelijkheid kan laten worden.

Maar uiteindelijk helpt denken alleen hem niet verder. Hij doet het of hij doet het niet. Hij zegt ja of nee tegen zijn droom.

En zo komt het dat de Luister-en-Vertel-Tournee op Tahiti is beland. In gedachten dan.

* * *

Sydney, vrijdag 3 juni 2005 (in werkelijkheid)
Dag 2 van het vervolg van de Luister-en-Vertel-Tournee in Australie

Ieder mens heeft alle eigenschappen, zelfs tegengestelde. Iedere mens is een dromer. Iedere mens is een denker. Iedere mens is een doener.

In iedere mens schuilt ook een angsthaas. Gelukkig is iedere mens in staat zijn angst te overwinnen. Iedere mens is immers ook een durver.

Durf te dromen, durf te denken, durf te doen.

ton

3 brutale verzoeken:


1.
Heeft u ook zo'n onmogelijke droom? Gun uzelf de tijd de droom te dromen. Hoeft niet in Tahiti te zijn, hoor. Dromen kun je overal en altijd. En je kunt altijd nog besluiten het niet te doen.

2.
Misschien weet u wel iemand, die u kan helpen bij uw droom. Denk er eens over na. Als dat zo is, stuur het door. Wie weet krijgt u wel ideeen waar u zelf nooit aan had gedacht. Maar alleen als u denkt er goed aan te doen. Anders niet. Houd het dan maar voor u zelf.

3.
Misschien heeft bovenstaand verzinsel u inspiratie gegeven voor uw eigen Tahiti-droom en aan het denken gezet. Misschien, heel misschien zet het u aan het doen. Misschien, heel misschien vindt u het luchtkasteel van de Luster-en-Vertel-Tournee wel een euro waard. Als dat zo is, maak het dan over naar rekeningnummer 1689.67.456, t.n.v. Stichting Luister en Vertel Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u het een euro waard vindt. Anders niet. Houdt die euro dan maar voor uw eigen droom.