Vreemd in India, veel kastjes en muren, en Australie

Woensdag 13 april, dag 43 van de Luister-en-Vertel-Tournee in India
Delhi

"Miss! Miss! Do you work at KLM?"
De vraag is een open deur. Het prachtige azuurblauw herken je overal op de wereld. En als een mooie Indiase in een stewardess-uniform van die kleur naar een gebouw loopt, waar groot met wit op blauw KLM gekroond staat, is het niet moeilijk conclusies te trekken.

Maar open deuren zijn er om door naar binnen te gaan. Dan zal je zien dat je bij een gesloten deur uitkomt. En als je die deur dan opent, soms na veel wrikken, wie weet wat voor wereld er dan opengaat.

De Indiase schone knikt bevestigend naar de blanke man met de hoed, die duidelijk vreemd is. Hij vraagt of ze weet waar het kantoor van Qantas, Australian Airlines is. Nee, dat weet ze niet. Ze wijst naar het hoge gebouw werderop in de straat. Misschien weten ze het bij Turkish Airlines.

De vreemdeling loopt terug naar het mooie gebouw op een hoek van Tolstoj Marg, dat hij zojuist was gepasseerd. De security-man houdt de deur voor hem open. Veiligheidsmensen zijn hier ook professionele deuropeners. De vreemdeling herhaalt zijn vraag naar het Qantas-kantoor. De beveiliger roept wat naar de dames achter de balie. Die roepen wat naar achter, waar hij enkele bureaus ziet. Er wordt geantwoord. Hij meent het te kunnen verstaan. De beveiligingsman bevesigt dat: "sixty six Janpath".

'Mooi', denkt de vreemdeling, 'die straat ken ik'. Janpath is de brede avenue vanuit Connaught Place naar het zuiden van Delhi. Hij is daar zojuist doorheen gelopen.

Vanmorgen had hij definitief besloten naar Australie te gaan. Onder andere om te proberen in het Engels een boek over zout te schrijven. In Mumbai had hij in de 'Times of India een advertentie van Qantas gezien: op en neer naar Australie voor vanaf 26.000 roepies. Geldig tussen 1 april en 31 juli. Voor Indiers die de hete Indiase zomer willen verruilen voor de aangename Australische winter. Zoiets als Nederlanders die de koude Europese winter willen doorbrengen in de warme Zuidafrikaanse zomer.

Dus was hij vanmorgen vroeg richting Connaught Place gelopen, het commerciele hart van New Delhi. Honderden winkels, cafe's en restaurants zijn daar bijeen geclusterd. In het midden een grote rotonde. Binnenin is eigenlijk een groot park, maar daar is nu weinig van te zien; er wordt in Delhi een metro aangelegd. Daaromheen twee cirkelvormige straten, waarvan de buitenste een brede laan is. Vanuit dit centrum leiden brede avenuen naar Old Delhi en de buitenwijken van Delhi.

Aan het geheel is goed te zien dat New Delhi een geplande stad is. Vanaf 1911 hebben de Britten deze stad gebouwd als hoofdstad voor Brits Indie. In 1931 was het zover. De zetel van British Rule in Zuid-Azie werd verplaatst van Calcutta naar New Delhi.

Tanusree had gisteren voor hem geinformeerd naar het kantoor van Qantas. Het zit op Tolstoj Marg, ten zuiden van Connaught Place. De meeste luchtvaartmaatschappijen hebben daar hun kantoor.

Vanuit de Gandhi Peace Foundation loopt de vreemdeling via Tilak Bridge naar Kasturba Gandhi Marg. Op de hoek van deze drukke, naar de vrouw van Gandhi genoemde straat met Tolstoj Marg ziet hij de twee tinten groen en het geel van ABN AMRO. Zo te zien een groot filiaal.

Het is pas negen uur en de meeste winkels en kantoren zijn dicht. Alleen de stalletjes langs de straat zijn open. Hij loopt Tolstoj Marg in. Verschillende luchtvaartmaatschappijen uit exotische landen komt hij tegen: Uzbekistan Airways, Ethiopian Airways, Kuwait Airlines, El Al. Nu is 'exotisch' een relatief begrip; vanuit India gezien zijn andere bestemmingen exotisch dan vanuit Europa. Maar al met al geen Qantas.

Op nummer 5 wordt zijn oog getrokken door het logo van KLM. 'Hoe zou het toch komen dat alles wat je kent, eerder opvalt?'. De Nederlandse airliner is gevestigd in een gebouw met de naam Prakash Deep.

Het doet hem denken aan Prakash, de vriendelijke jongen in de Saltmarch. Als een van de weinige Indiers sprak hij heel goed Engels en hij trok dan ook veel met de westerlingen op. Ook voor hen wel zo gemakkelijk om een Indier te hebben, die hen wegwijs kon maken in de soms vreemde gewoontes van dit exotische land. Na afloop van de tocht was Prakash samen met de vreemdeling en nog zo'n vijftien westerlingen in Mumbai beland. Sterker nog; de vreemdeling deelde met hem en de Amerikanen Adrian en Chris een kamer in Hotel Sea Lord.

Prakash deed zijn naam eer aan. Het is Hindi voor 'licht', en inderdaad heeft de vreemdeling hem leren kennen als een zonnig man. 'Zou je naam soms invloed op je karakter kunnen hebben?'.

Hij loopt langs het kantoor van Turkish Airlines en gaat rechtsaf Janpath in. Misschien heeft Tanusree wel oude informatie gekregen en is Qantas inmiddels verhuisd. Je weet maar nooit. Nog meer luchtvaartmaatschappijen: Royal Nepal Airlines Corporation, Lufthansa, Air Canada, Air India. Maar nog steeds geen Qantas.

Tegenover Air France ziet hij het rood en de goudgele M van McDonald's. De wandeling van een uur heeft hem geinspireerd maar ook het nodige zweet gekost. Ook 's morgens is het al aardig warm. Hij loopt de airconditioning van het Amerikaanse hamburgerconcern binnen, bestelt franse frietjes die niet meer Frans mogen heten, en ijsthee en gaat aan een tafeltje zitten schrijven.

Aan de pilaar naast hem kun je je mobiele telefoon opladen. Verschillende stekkertjes liggen op een plank, keurig bestickerd met de naam van een merk. 'Goed om te weten', denkt hij. De charger die hij in Ahmedabad had gekocht is tijdens de Saltmarch kaduuk gegaan.

Rond half elf besluit hij bij een luchtvaartmaatschappij op Tolstoj Marg naar binnen te gaan en naar het precieze adres van Qantas te vragen. Zo komt hij bij de mooie Indiase die voor de Koninklijke Luchtvaart Maatschappij werkt, de Royal Dutch Airlines, kortweg KLM. Om even later bij nummer 66 op Janpath uit te komen.

Het is pal naast Lufthansa en blijkt een verzamelgebouw te zijn van allerlei airliners: South African Airways, Delta Air, Druk Air, Japan Airlines. Maar geen Qantas. En de dames achter de balie weten ook niet waar wel. De veiligheidsman annex deuropener bladert in een soort van gouden gids. Een hele lijst, maar geen Qantas. Niet onder de Q, de K of de A. Onverrichterzake loopt de vreemdeling de deur uit.

Het schiet hem te binnen dat hij in Mumbai met zijn mobiel de servicedesk van Qantas in India had gebeld om te informeren naar de aanbieding. Misschien staat het nummer nog in het geheugen. Vast wel, want hij belt meestal vanaf een telefoonstalletje. En ja hoor; het nummer is er nog. Veel wachten en enkele gesprekken later weet hij het precieze adres: Prakash Building op nummer 5 Tolstoj Marg, op de vijfde verdieping. "We zitten in hetzelfde gebouw als KLM", zegt de vriendelijke Qantas-dame er nog bij.

En zo belandt de vreemdeling uiteindelijk op het kantoor van de Australische luchtvaartmaatschappij. Inderdaad, de advertentie in de Times of India klopt. Om precies te zijn kost een ticket naar Sydney 25.800 roepies, plus taxes. Maar dat is vanuit Mumbai. Vanuit Delhi is het 6.000 roepies meer. En ja, er zijn nog genoeg plaatsen vrij. Maar nee, je kunt geen ticket bij het Qantas-kantoor zelf boeken. Daarvoor moet je naar een reis-agentschap gaan. Er is er een op de derde verdieping: JTB.

Dus loopt de vreemdeling de trap af en bij JTB naar binnen. Inderdaad, hij kan er een ticket Mumbai-Sydney kopen. Hij krijgt zelfs korting. 23.000 roepies, plus taxes. En ja, voor de gewenste dagen zijn er nog genoeg stoelen beschikbaar. Maar nee, hij kan niet in dollars of euro's betalen, alleen in roepies.

Zoveel heeft de vreemdeling daar niet meer van. Hij had bij aankomst in Mumbai vijf weken geleden 500 euro gewisseld voor iets meer dan 27.000 roepies. Veel is daarvan nog over, maar niet genoeg om een ticket naar down under te betalen. De vriendelijke dame van JTB verwijst hem naar banken in de buurt. ABN AMRO of Thomas Cook. Hij spreekt af na lunchtijd terug te komen.

Hij loopt naar De Bank. Waarom weet hij eigenlijk niet. Misschien omdat hij als Nederlander die kent? Het omgekeerde van 'qoud agricola non scit, non edet'. Wat een boer niet kent, vreet hij niet.

Bij ABN AMRO kan hij niet wisselen. De bank biedt alleen rekeninghouders de faciliteit vreemde valuta om te ruilen voor Indias geld. Dus gaat de vreemdeling naar Connaught PLace om daar ergens te wisselen. En passant checkt hij bij een cybercafe zijn email. Voor het eerst in bijna twee weken.

Rond half twee is hij weer terug bij JTB. Om rond vier uur weer buiten te staan met een ticket voor de 20ste van Mumbai naar Sydney en 9 juni weer terug. Het heeft wel wat geduurd, maar de mensen van JTB hebben voor hem ook een visum voor Australie geregeld. Vijf weken om een boek te schrijven, een oude Poolse vriend op te zoeken, kijken hoe de Australische medemarsers terugkijken op Saltmarch en misschien naar Nieuw Zeeland om een oude vriend uit Nederland op te zoeken.

ton

3 brutale verzoeken:

1.
Gun uzelf tien seconden. Overdenk het verhaal van de vreemdeling, die een hele dag bezig was met zoiets simpels als het boeken van een luchtreis. Mag ook een minuut zijn.

2.
Ik hoop dat u het verhaal van de vreemdeling leuk hebt gevonden. Dat het een glinlach op uw lippen heeft gebracht. Misschien kent u wel iemand, die het ook een leuk verhaal vindt. Als dat zo is, stuur het door. Maar alleen als u denkt er iemand een glimlach mee te bezorgen. Anders niet.

3.
Misschien brengt het verhaal van de vreemdeling u wel meer dan alleen een glimlach. Misschien, heel misschien zet het u aan het denken. Of herkent u het. Misschien, heel misschien vindt u het een euro waard. Als dat zo is, maak het dan over naar rekeningnummer 1689.67.456, t.n.v. Stichting Luister en Vertel Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u het een euro waard vindt. Anders niet.