Een Chinese nachtegaal in Amerika

Woensdag 12 oktober 2005, dag 31 van De Luister-en-Vertel-Tournee in Amerika

Memphis, Tennessee

De man met de hoed verlaat de First Congregational Church op nummer 1000 Cooper Street via de deur naast de kinderopvang. Hij verwondert zich er niet meer over dat er babys en kinderen worden opgevangen in de kerk. Kerken in Amerika doen meer dan alleen de zondagsdienst en een bijbelschool organiseren, had hij in de afgelopen weken gemerkt. En van dichtbij gezien in de week dat hij bij een predikante van de Unitarian Universalist Church in Tahlequah, Oklahoma had gelogeerd. De vele kerken organiseren ook onderwijs, medische hulp, lezingen en cursussen over allerhande onderwerpen, ook niet-religieuze, en bijstand aan verslaafden. Om maar wat te noemen. En dus ook kinderopvang. Geen wonder dat er hier zoveel kerken zijn. Het wemelt van de baptisten-, presbyteriaanse, doopsgezinde, methodistische, unitarische, eerste-dags-adventisten-, en warempel ook katholieke kerken.

Hij wrijft eens over zijn kin. Gladgeschoren voor het eerst sinds zondag, toen hij uit Tahlequah vertrok. Omdat hij gisteren en eergisteren de weg naar de badkamer in de kerk, waar hij deze week slaapt, niet kon vinden. Nou ja, en ook een beetje uit luiheid en gemakzucht.

Hij loopt over Cooper Street richting Union Avenue, een van de brede en lange boulevards naar downtown Memphis. Het is prachtig weer, de zon schijnt volop. Dat was gisteren en eergisteren anders. Toen was het bewolkt geweest. Droog en aangenaam warm om op en neer naar downtown te wandelen, maar door de bewolking een beetje bedrukt. Nu lijkt het wel alsof door de felle zon alles er kleurrijker en vrolijker uitziet. Hij hoort een vliegtuig hoog in de lucht. Niet hoog genoeg om niet de donkerblauwe en oranjerode letters van FedEx te kunnen lezen op de mechanische vogel, die wit afsteekt tegen de azuurblauwe noordkant van de lucht. Gisteren en eergisteren had hij die vliegtuigen ook wel gehoord, maar door de wolken niet kunnen zien.

Hij loopt naar Cafe Otherlands op nummer 641, bestelt een versgeperste jus d'orange van 3 dollar, betaalt de 3 dollar en 29 cent en gaat aan een tafeltje voor het raam zitten. In de zon. Hij begint zijn dagelijkse brief, dit keer aan een vrouw die directeur is van een managementadviesbureau in Nederland. Geinspireerd door een Amerikaanse televisieserie over een vrouw die president van de VS is. Futuristische fictie natuurlijk, want alle 41 presidenten tot nu toe waren mannen. Net als de huidige. Sommige critici beweren zelfs dat hij helemaal geen vrouwelijke eigenschappen heeft en zich daarom zo overdreven macho gedraagt.

Als hij zijn dagelijkse twee ansichtkaarten heeft geschreven verlaat hij Cafe Otherlands en loopt een stukje terug over het trottoir van Cooper Street. Naar een donkerblauwe brievenbus van USPS, de PTT van Amerika. Als hij de kaarten heeft gepost loopt hij weer richting Union Avenue. De poster bij de ingang van Cafe Otherlands heeft hem geinspireerd voor zijn dagelijkse verhaal. Een poster over hoe een gemeenschap op te bouwen. Of over hoe gemeenschapszin te bouwen, net hoe je het vertaalt.

Op de hoek van Cowden Avenue en Cooper Street stopt hij onder een boom. Hoor, een vogel zingt boven hem. Het lijkt de vogel wel uit het sprookje van de Chinese Nachtegaal in de Efteling. Hij gaat in het gras onder de boom zitten, legt zijn paarse rugzak naast zich neer en doet zijn hoed af. Zo blijft hij luisteren tot de nachtegaal ophoudt met fluiten. Hij kan zich niet herinneren gisteren of eergisteren ook vogels te hebben gehoord. Dat kan aan de vogels liggen, maar ook aan zijn gehoor natuurlijk. Of aan hemzelf, dat kan ook.

Bij Cafe Otherlands schrijft hij de woorden van de poster over in zijn schrijfblok. In het Engels, want dit is Amerika. Onderweg naar het Quetzel-internetcafe op Union Avenue vertaalt hij het wel. Het cafe is vlakbij de studio's van Sun Records, het label waar Elvis Presley is begonnen. Gisteren had hij dat min of meer per ongeluk ontdekt. Bij Quetzel aangekomen besluit hij de handleiding voor een gemeenschap toch maar Engels te laten. Omdat hij niet goed weet hoe sommige woorden te vertalen. Omdat dan meteen duidelijk is dat het Amerikaans is. Omdat het geen kwaad kan twee- of meertalig te zijn. Omdat ieder zijn eigen vertaling mag maken. Nou ja, en ook een beetje uit luiheid en gemakzucht.

HOW TO BUILD COMMUNITY

Turn off your tv
Leave your house
Know your neighbours
Look up when you are walking
Greet people
Sit on your stoop
Plant flowers
Use your library
Play together
Buy from local merchants
Share what you have
Help a lost dog
Take children to the park
Garrden together
Support neihgbourhood schools
Fix it even if you didn't break it
Have pot lucks
Honor elders
Pick up litter
Read stories aloud
Dance in the street
Talk to the mail carrier
Listen to the birds
Put up a swing
Help carry something heavy
Barter for your goods
Start a tradition
Ask a question
Hire young people for odd jobs
Organize a block party
Bake extra and share
Ask for help when you need it
Open your shades
Sing together
Share your skills
Take back the night
Turn up the music
Listen before you react to anger
Mediate a conflict
Seek to understand
Learn from new and unconmfortable angles
Know that no one is silent though many are not heard, work to change this.

Zeg niet dat er geen mogelijkheden zijn.

ton

3 brutale vragen:

1.
Kent u dat? Je hoort het wel, maar je kunt het niet zien. Omdat er teveel bewolking is. Dat kan aan de wolken liggen. Maar ook aan uzelf natuurlijk. Probeer eens 10 seconden door de wolken te kijken. Langer mag ook.

2.
Misschien kent u wel iemand, die de handleiding goed kan gebruiken. Of waarvan u vindt dat hij de handleiding goed kan gebruiken. Stuur het dan door. Maar alleen als u denkt hem er een plezier mee te doen. Anders niet.

3.
Misschien, heel misschien vond u de handleiding wel een euro waard. Als dat zo is, maak het over naar rekeningnummer 1689.67.456 t.n.v. Stichting Luister-en-Vertel-Tournee te Oisterwijk. Zo niet, doe het dan niet. Bewaar het dan voor later. Voor een andere handleiding.