Een vrouw, een man en een rugzakjongen in een cafe

Dinsdag 9 oktober 2007,
The Coffee Room, Warrensburg NY

"So, from where to where are you backpacking?" De man die hij later zal leren kennen als Doug vraagt het hem nog voor de jongen met de rugzak zijn nieuwe rugzak heeft afgedaan en op een stoel bij de tafel aan het raam met uitzicht op Route 9 is gaan zitten.

The Coffee Room is meer een huiskamer dan een cafe. Een soort keukentafel met zes stoelen er omheen, naast de kleine toonbank. Die staat vol met schalen waarop taart en gebak is uitgestald. Als de jongen met de rugzak vanaf die keukentafel naar voren loopt, passeert hij aan zijn linkerkant twee kleine tafeltjes tegen de muur, waaraan ieder twee stoelen zijn. Aan de rechterkant staat een bank met een plaid er over. Aan de voorkant is The Coffee Room een beetje wijder. Het heeft twee ramen, naast elkaar met een stompe hoek. Timmermansogend geschat 25 graden, kan ook 30 zijn. Voor het ene raam staat een houten bank met kussens en ook een plaid.. Voor het andere raam een ronde tafel met drie stoelen.

Doug zit aan een van de twee tafels tegen de muur.
"I come from nowhere going nowhere", antwoordt de jongen met de rugzak. Hij doet zijn hoed en rugzak af en neemt er zijn schrijfblok en pennen uit.
"Are you on the run?" De vrouw, die hij later zal leren kennen als Janet en die schuin tegenover Doug op de couch zit, vraagt het voor Doug op zijn ontwijkende antwoord kan reageren.
"I'm running from love" Het schiet hem voor het eerst te binnen. Had nog niet eerder zo over zijn reizen gedacht. In die splitsecond die het duurt zo'n ingeving te krijgen daagt het hem hoe waar het is. En tegelijkertijd ook hoe onwaar.
"Running for love or running from love?" Janet heeft het niet goed verstaan, maar wil het wel weten.
"Good question. It's a bit of both. I'm on the run for love en from love. But mainly from, I'ld say"

"Is that lost love or unrequited love?" Janet wil wel meteen het diepste van hem weten, zeg. Komt misschien wel door de vertrouwelijke intimiteit van dit coffee house.
"Lost love anycase, but what was that other word?"
"Onrequited"
"What does it mean?"
"Unanswered. Are you running from unanswered love?"
"It's a bit of both again"

"So, what brings you to Warrensburg?" Doug probeert het nog een keer. Zijn nieuwsgierigheid naar de vreemdeling, die de jongen met de rugzak in dit dorp van 4000 mensen is, is niet bevredigd met het vage antwoord.
"I'll tell you later. First I order an espresso. What's your name?" De jongen loopt naar Doug en geeft hem een hand.
"Doug"
"And yours?", geeft Janet een hand.
"Janet"
Hij stelt zichzelf ook voor. "Can I get you guys anything?" Nee, ze hebben allebei nog. Hij loopt naar de toonbank en bestelt een espresso. Phil, zo heet de eigenaar van The Coffee Room.

Terwijl die zich aan het espresso-apparaat zet draait de jongen zich om naar de twee Amerikaanse vrienden die hij zojuist heeft gemaakt.
"Before I tell you what brings me to Warrensburg I would like to ask you two this one question I ask allover this country. Can I?"
"Sure", zegt Janet en Doug protesteert niet.
"I'll ask the question first and then I'll explain why I ask this one question. How do we build the beloved community?"
Hij geeft de twee een moment om de vraag te laten bezinken.
"I'm in the US because of a conference that will be organized in Memphis Tennessee end of October. 26th and 27th to be exact. It's going to be a Gandhi-King Conference. You've heard of Gandhi?"
"Sure", Janet antwoordt voor beide Amerikanen.
"Okay, and being American you probably know King. Well, the theme of the conference is building the beloved community. In order to prepare for this conference I travel the US and pop this one question to as many people as I can. The answers I collect will be my contribution to the conference somehow. Any answer will do. Even if someone doesn't know. That's an answer too. I want answers from all layers of society. From the homeless people in the street who think they have nothing all the way down to high society, from people who seem to have everything. So I asked this question to people like Donald Trump and Bill Clinton."

Intussen heeft Phil zijn espresso gemaakt. Ruikt goed. Voor hij terugloopt naar zijn plaats bij het raam om te horen wat het antwoord van Janet en Doug zal zijn gunt hij ze nog even de tijd het te overdenken. En zichzelf de gelegenheid het bordje te lezen dat bij de deur hangt.

MOTTO TO LIVE BY. Life should NOT be a journey to the grave with the intention of arriving safely in an attractive and well preserved body, but rahter to skid in sideways, chocolate in one hand, latte in the other, body thoroughly used up, totally worn out and screeming "WOO HOO, what a ride!"

Hm, dat woohoo-deel spreekt de jongen van de rugzak wel aan, en dat het leven niet bedoeld is om veilig en risicoloos bij het graf aan te komen, dat kan hij ook wel onderschrijven, al dan niet met een warme chocolademelk en latte in beide handen, maar dat van dat opgebruikte, versleten lichaam, nee, daar gaat hij niet in mee. Hij gelooft meer in het idee dat je lichaam als een tempel voor je geest is, en dat je die tempel goed moet onderhouden. Gebruiken ja, maar niet opbruiken en verslijten. Dat gaat ongewild vanzelf.

Gewapend met een espresso gaat hij terug naar Janet en Doug.
"I have two words", zegt Janet nog voor hij goed en wel zit.
"Okay. Let me have a seat and let's hear it"
"But it's going to be an either/or"
"Fine by me"
"See, these two words came up to me, and I'm not sure wich one will be my answer. So it'll be an either/or"
"You got me puzzled and curious"
"Unconditional love. I think that's how we build the beloved community."
"That's a good answer. I like that. But what exactly do you mean by unconditional love?"
"Well you know, love to give without expacting something in return. It's rendering love to someone, no conditions attached"

"So, what's the or-part?"
"Trust. I was thinking either unconditional love or trust"
"Isn't one necessary for the other?", mengt Doug zich weer in het gesprek, "does not unconditional love require trust?"
"I guess you're right", zegt Janet na enig nadenken.
"Aha! So it's not an either/or answer after all. It's an and/and. I like that!"

In gedachten verandert de jongen van de rugzak meteen ook maar het levensmotto van The Coffee House. WOO HOO, what a ride! And what a body!. Het een sluit het ander niet uit.


3 brutale vragen:

1.
U hoort het vast af en toe ook wel. Het is van tweeen 1. Of: het een of het ander. Of: prioriteiten stellen. Keuzes maken. Voorbeelden van denken in termen van of/of. Denkt u ook vaak in termen van of/of? Of ook in en/en?

2.
Misschien vindt u dit verhaal over een rugzakjongen die vrienden maakt in Amerika wel de moeite waard het door te vertellen of door te sturen. Als dat zo is, ga uw gang.

3.
Misschien, heel misschien is het driehoeksgesprek u wel een euro waard. Als dat zo is, doneer het aan rekeningnummer 1689.67.456 van de Stichting Luister en Vertel Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u het uw euro waard vindt. Anders niet.



Vriendelijke groet, ton