Naar Bolivia

Donderdag 1 november 2007,
dag 1 van De Luister-en-Vertel-Tournee in Bolivia
half drie ´s middags in Milaan, Malpensa Aeroporta

Het is maar goed dat Alitalia AZ 149 naar Milaan vertraagd was. Anders had Verkenner niet meegekund.

* * *

Dezelfde donderdag 1 november, drie uur eerder.

¨Milano?¨, vraagt de man achter de incheckbalie op het vliegveld van Brussel aan Verkenner als die nog een meter of zeven van de drie Alitaliabalies in Rij 7 verwijderd is.
¨Si¨, antwoordt hij, als vanzelf het Italiaans van de man spiegelend. Meteen als hij dat zegt realiseert hij zich het ridicule van in een vreemde taal te praten; waarschijnlijk is de man achter de balie gewoon een Belg en praat hij ook Nederlands. Vlaams toch in ieder geval. ¨Milaan¨, bevestigt hij daarom zijn ja in zijn eigen taal. Kennelijk heeft de man het ook door. ¨U bent te laat¨, zegt hij. Inderdaad; Vlaams. ¨Uw bagage kunnen we niet meer inchecken¨ ¨Wat nu?¨, vraagt Verkenner.

De vrouwelijke collega van de man aan de balie ernaast redt de situatie. ¨Ik zal even bellen naar de gate. De vlucht is vertraagd, misschien kan meneer nog mee. En anders kan hij de bagage misschien nog aan de gate zelf inchecken.¨ Verkenner ziet zich al met rugzak door de douane en de veiligheidscontrole lopen. Die zullen wel raar opkijken! Maar het is niet nodig: zijn bagage kan gewoon worden ingechecked en met de band via het reguliere systeem mee naar het vliegtuig.

* * *

Dezelfde donderdag 1 november, een uur daarvoor

Onderweg met de trein vanuit Oisterwijk naar Brussel had hij er al rekening mee gehouden niet op tijd te zijn voor de vlucht van kwart over twaalf. Bedacht een aantal scenario´s voor het geval die mogelijkheid werkelijkheid zou worden. Een vlucht later naar Milaan versieren, al dan niet met Alitalia. Tijd genoeg: zijn aansluiting naar Sao Paolo is pas vanavond om kwart voor tien. Of deze reis cancellen, en teruggaan naar Nederland. Daar valt veel voor te zeggen.

In de trein van Roosendaal naar Brussel Noord valt het kwartje: als het hem niet zou lukken een oplossing te vinden voor zijn financiele verplichting aan Laure en Tom, nog voor hij op het vliegveld is, dan gaat deze reis naar Brazilie en Bolivia niet door. In zijn verbeelding ziet hij zich naar de incheckbalie lopen en melden dat hij niet meegaat. Dat hoeft natuurlijk niet. Hij kan ook gewoon niet opdagen. Maar dat wil hij niet. Wil zich netjes afmelden. Ook al is het op het laatste moment en kan de luchtvaartmaatschappij er waarschijnlijk niets mee mee. Ook al is het een beetje overdreven theatraal.

Het kwartje valt nadat hij in de trein van Tilburg naar Roosendaal Herman had gesproken en Ferry op het station van Roosendaal. ¨Hoe is belangrijker dan wanneer¨, had Herman onder andere gezegd nadat Verkenner hem zijn dilemma had voorgelegd. En Ferry had een paar goede vragen gesteld. ¨Wat kun je bereiken door naar Bolivia te gaan dat je niet kunt bereiken in Nederland?¨, en hij had zichzelf meteen de omgekeerde vraag gesteld. ¨Hoe groot is de kans dat je wel aan je verplichting kunt voldoen als je niet gaat?¨ ¨Kun je een maand later naar Bolivia gaan?¨ Nee, dat gaat niet: 13 december is Laure jarig.

Verschillende kanalen probeert hij om ervoor te zorgen dat vandaag of morgen het geld geregeld is. Overmorgen mag ook. Zelfs kanalen, die hij eigenlijk niet bevaren wil. Sommige van die kanalen zijn onbereikbaar, sommige bieden geen soelaas. Of toch wel; ze brengen hem op ideeen. Hij heeft nog geld tegoed van de Stichting. Als hij dat nu eens gebruikt. Een paar telefoontjes later, ergens tussen Antwerpen en Brussel Noord, is het dankzij de penningmeester van de Stichting geregeld. Als deze trein nou op tijd in Brussel Noord is en de aansluitende trein naar Brussel Luchthaven een beetje snel wil komen, gaat het allemaal nog goed komen.

Die penningmeester had hem al eens eerder financieel geholpen. Twee jaar geleden. Autoloos bleek het toch wel heel moeilijk voor Verkenner zijn andere verplichtingen aan Laure en Tom goed na te komen. Zegt ook iets over de maatschappij waarin hij leeft, maar dat is een discussie voor een andere keer. In ieder geval hielp de penningmeester hem bij de aanschaf van een auto. Meer een project, een onderneming. Bijna iedere keer als Verkenner voor een Luister-en-Vertel-Tournee vertrekt brengt hij die auto, een Volvo uit 1974, naar Scandcar in Moergestel. Soms voor een concrete reparatie, groot of klein, soms voor een reguliere beurt, groot of klein. Niet zelden gebeurt dat op het allerlaatste moment, op de dag van vertrek of de nacht ervoor. Ook iets om over na te denken.

* * *

Dezelfde donderdag 1 november, ´s morgens 7 uur.

Kort maar goed geslapen rijdt Verkenner in zijn oude oranje Volvo van ´s Gravenmoer naar Moergestel. Via Kaatsheuvel en Udenhout, door Brabantse bossen. In Loon op Zand bij de Rabobank vergeefs geprobeerd geld uit de muur te halen. Hij fantaseert over een bankoverval, Fun Loving Criminals.

Hij belt Taxi Janssen om een taxi van Scandcar naar het station van Oisterwijk te regelen. Krijgt Roland zelf aan de lijn. Blijkt moeilijk te zijn rond kwart voor acht/acht uur een taxi te reserveren. Begrijpt Verkenner wel; rond die tijd zijn verreweg de meeste chauffeurs en auto´s en busjes ingepland voor schoolvervoer en die enkele die nog over is is voor het komende uur al bezet. Roland heeft wel een andere oplossing: ¨als je je auto nou eens bij ons neerzet? Dan zorg ik er wel voor dat hij bij Scandcar komt¨ Typisch Roland; altijd meedenken om een andere oplossing te vinden.

Afgelopen jaar heeft hij meer dan eens meegedacht met Verkenner als er weer eens iets met zijn auto mis was. Meestal startproblemen. Zakelijk gezien is het ook niet echt wijs zo´n oude auto te rijden. Zakelijk gezien kan hij beter een Volvo C30 leasen of zo. In gedachten weet hij al welke: een rode die op alternatieve brandstof rijdt. Maar dat is allemaal voor later, voor als hij weer terug het systeem in gaat. Als al ooit. Voorlopig rijdt hij een oranje ros, die hij nu in Oisterwijk parkeert in paats van Moergestel.

* * *

Dezelfde donderdag 1 november, ´s avonds 8 uur
Weer op het vliegvled van Milaan

Verkenner is zijn naam, John Verkenner. Nou ja, zo noemt hij zich voor de duur van deze Luister-en-Vertel-Tournee. Het was zomaar een ingeving in het vliegtuig van Brussel naar Milaan. Omdat hij dit keer niet alleen voor eigen rijping gaat, maar ook een beetje voor Herman en Carine op verkenning is.

Een andere ingeving. Het gebruikelijke boek dat hij steeds op een vliegveld koopt aan het eind van iedere reis gaat dit keer een boek over Che Guevara worden. Toepasselijk: die Argentijnse dokter, die nu nog steeds in heel Zuid-Amerika tot de verbeelding spreekt, en niet alleen de Chavez- en Morales-aanhangers, is uiteindelijk in Bolivia gewelddadig aan zijn einde gekomen. Daar is in Bolivia vast een boek over te vinden.


3 brutale vragen:

1.
Ook wel eens op tijd gekomen door een vertraging? Ook wel eens hulp nodig gehad om uit een dilemma te komen? Zou u autoloos kunnen zijn? Ook wel eens met panne gestaan en door een vriend uit de blubber gehaald? Of kunt u alles alleen? Zonder toevallig geluk of hulp van anderen? Vast...

2.
Misschien vindt u de verkenningstocht van Verkenner nu al de moeite waard met iemand anders te delen. Als dat zo is, stuur of vertel het door. Maar misschien moet u er nog even mee wachten. Misschien maakt Verkenner wel spannendere dingen mee dan een bijna-gecancellede vlucht.

3.
Misschien, heel misschien het begin van De Luister-en-Vertel-Tournee in Bolivia, die dus ook een beetje een verkenning is, u wel een euro waard. Als dat zo is, doneer het aan rekeningnummer 1689.67.456 van de Stichting Luister en Vertel Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u het uw euro waard vindt. Anders niet.




Vriendelijke groet, ton