Slapen van Memphis naar Bolivia

Zondag 4 november 2007,
dag 4 van De Luister-en-Vertel-Tournee in Bolivia
Quijarro

Afgelopen nacht heeft Verkenner voor het eerst in bijna een week echt goed geslapen. Echt goed wil zeggen languit horizontaal en net zo lang tot hij vanzelf wakker werd. Echt goed in tijd en ruimte geslapen. Gelukkig heeft hij meestal niet veel slaap nodig en kan hij nog steeds toe met korte slaapjes tussendoor. Het moet alleen niet al teveel nachten achter elkaar duren. Af en toe ruim de tijd hebben om uit te slapen, in combinatie met een gewoon bed, of in ieder geval een matras, is niet onwelkom. En afgelopen nacht was dat weer eens het geval. Voor het eerst in bijna een week.

Vorige week zondagnacht sliep hij comfortabel in het Pilgrim House in Memphis. Twee fantastische conferentiedagen en een leisurely sunday achter de rug met veel boeiende, interessante en inspirerende ontmoetingen. Hij kreeg weer eens bevestigd hoe mooi dit leven is.

Maandagmiddag liep hij van de First Congregational Church naar het vliegveld. Twee uur deed hij erover, vijf over zes arriveert hij. Memphis is niet zo´n druk vliegveld. Behalve dan als het om luchtvracht gaat. Dan is het volgens de statistieken die op verschillende plekken aan de muur hangen het drukste vliegveld ter wereld. Komt vast doordat Fedex in deze stad gevestigd is. Drie kleine terminals voor passagiers, kort bij elkaar. American Airlines is gevestigd in terminal A. De avond brengt hij er door op een bankje in de vertrekhal. Rond een uur of elf, als het vliegveld op wat schoonmakers na bijna leeg is, probeert hij op het bankje wat te slapen. Gaat redelijk, maar houdt niet over. De automatische deuren laten iedere keer als mensen in- of uitlopen een koude windvlaag binnen. Het is herfst in Memphis en dan zijn de nachten fris, hoe lekker warm het overdag ook geweest is. Die kilte, en de armleuningen op het bankje, waardoor hij niet lekker lang voluit kan gaan liggen, belemmeren een volmaakte nachtrust. Als hij wakker wordt is het vijf uur. Het wordt al drukker, en het is een mooie tijd om in te checken voor de vlucht naar Chicago van 9.40 uur.

O´Hare, het vliegveld van the windy city is heel wat groter en drukker. Het schijnt de meeste passagiers van alle vliegvelden ter wereld te verwerken. Nadat hij de gate heeft gevonden vanwaar later in de middag American Airlines naar Brussel vertrekt gaat hij op zoek naar kaarten van Abraham Lincoln. Die wil hij vandaag nog naar Laure en Tom sturen.

De dagelijkse kaarten naar zijn kinderen zijn meestal kleurrijke ansichts van stad, staat of land waar hij is. Empire State Building of Rockefeller Plaza toen hij in New York was, India Gate of Qatb Minar uit Delhi, of, zoals de afgelopen dagen, kaarten met Elvis, B.B. King of Martin Luther King. Driekoningen vanuit Memphis, ook al is het niet 6 januari. Soms gaat hij op zoek naar historische kaarten. Samen met de verhalen, die hij erop schrijft, hoopt hij Laure en Tom zo een beetje historisch besef bij te brengen.

Zes dagen daarvoor, op de heenweg van Brussel naar Memphis met een tussenstop op hetzelfde vliegveld, had hij een kiosk gezien met kaarten van de beroemde bebaarde president. ´Onthouden´, dacht hij nog, ´komt misschien nog van pas op de terugweg´. Helaas, niet onthouden in welke van de twaalf terminals. Hij doolt een paar uur over dit immense vliegveld. Vergeefs, koopt uiteindelijk maar ´gewone´ansichtkaarten van Chicago en geeft zijn laatste 20 dollar uit aan Illinois-souvenirs voor Laure en Tom. Doet de kaarten op de bus, O´Hare heeft een eigen postkantoor en een behoorlijk aantal brievenbussen.

De nacht van dinsdag op woensdag brengt hij door in de lucht. In een Boeing van American Airlines boven de Atlantische Oceaan. Kan ook boven de Noordpool zijn, is in het donker niet te zien. Hij kan redelijk goed de slaap vatten, maar een vliegtuigstoel is niet hetzelfe als een bed of een matras. De wakkere tijd gebruikt hij om de afspraak van woensdagavond in Enschede voor te bereiden.

Woensdag overdag geen tijd om te dutten. Auto opgehaald uit parkeergarage bij vliegveld Brussel, naar Oisterwijk voor een aantal praktische zaken, naar zijn kantoor in Den Bosch, naar Waalre voor afspraak met de penningmeester van de Stichting, naar Scandcar in Moergestel, naar camping in Oisterwijk om een plaats te regelen voor na terugkomst uit Bolivia/Brazilie, en dan naar Laure en Tom. De een treft hij thuis, de ander op het hockeyveld. Te laat vertrekt hij naar Enschede.

Zoals meestal als je te laat vertrekt komt hij te laat aan. De bijeenkomst gaat goed. Hij merkt niets van zijn vermoeidheid. Goede sfeer. Vervolgafspraak gemaakt voor 4 december, als hij terug is uit Zuid-Amerika. Kwart over elf rijdt hij weg uit Twente.

Half een parkeert hij zijn Volvo in ´s Gravenmoer, zes uur gaat de wekker weer. Veel slaap heeft hij niet gehad. Toch voelt hij zich fit en uitgerust als hij door Brabantse bossen naar Oisterwijk rijdt. Pakt daar de trein naar Brussel.

Onderweg geen tijd om even weg te doezelen. Hij is in tweestrijd: gaan of niet gaan? Uiteindelijk wordt het gaan, anders was hij nu niet hier in Quijarro. Telefoontjes naar en van Herman, Ferry, Rob, Hub en Arent helpen hem vooruit. Naar Bolivia.

Hij vliegt van Brussel naar Milaan, en slaapt op het vliegveld daar, Malpensa, een korte slaap op een comfortabele stoel. Als hij wakker wordt, is hij John Verkenner geworden. Korte slaap heeft hem een ingeving gegeven. Waar slapen al niet goed voor is. Donderdagnacht weer in een Boeing boven de Atlantische Oceaan, dit keer van Alitalia, en dit keer kan het niet missen dat het de Atlantische Oceaan is. Hij zou niet weten hoe anders van Milaan naar Sao Paolo te vliegen. De klimaatbeheersing voorkomt een goede slaap. Dzjiezus, wat staat dat ding koud! daar helpt een Alitalia-dekentje niet veel tegen.

Vrijdag overdag in Sao Paolo. Met bus en metro naar Busterminal Barra Funda. Vandaar vertrekt om half vier een bus naar Corumba. ´s Anderendaags 10 uur komt hij daar aan. Vrijdagnacht rijdend door Brazilie doorgebracht in een Marcopolo bus. Best gerieflijke stoel, maar weer haalt de airco hem uit dromenland terug naar het hier en nu. Dit keer een combinatie van kilte en lawaai, steeds als de airco aangaat. Niet dat het nou zo´n hete nacht is, maar kennelijk werkt de luchtverkoeler dan toch.

Zaterdag overdag tot een uur of drie op het busstation van Corumba gewacht totdat het politiebureautje opengaat om een Braziliaans uitreisstempel te halen. In de tussentijd Klaus ontmoet, een gepensioneerde Duitser die in Natal woont, aan de Braziliaanse kust. Die moest even het land uit omdat hij niet op tijd zijn visum had verlengd en Bolivia was voor hem het dichtstbij.

Als Verkenner dat stempel in zijn paspoort heeft en legaal het land uit mag, loopt hij eerst wat door Corumba te zwerven. Best aardig plaatsje. Niks bijzonders, maar dat geeft niet. Kan het toch wel een aardig plaatsje zijn. Hij zoekt de bushalte voor de bus naar de grens, vindt die halte ook, maar neemt samen met een local een taxi. Die brengt hem, over de grens, tot aan het treinstation. De eerstvolgende trein gaat morgen, zondag. Hij wisselt Europees geld voor Boliviaans, 100 euro levert bij een vrouw op een krukje op het trottoir 800 bolivianos op. Geen caja de cambio te vinden.

Half en half is hij van plan de nacht maar op het station door te brengen. Koud is het niet, en een matrasje heeft hij bij zich. Maar als hij langs een alojamiento loopt, loopt hij toch even naar binnen om te informeren hoeveel een kamer kost. 30 Bolivianos, minder dan 4 euro. "Muy bien".


3 brutale vragen:

1.
Ook wel eens slapeloze nachten gehad? Ook van de klimaatbeheersing?

2.
Misschien boeide het relaas van de reiziger onderweg van Memphis naar Bolivia u wel genoeg het door te vertellen of te sturen. Ga gerust uw gang. Haast u niet. Morgen is er weer een dag. Als u twijfelt, slaap er gerust een nacht over.

3.
Misschien, heel misschien is het slaapverwekkende verhaal van John Verkenner u toch een euro waard. Als dat zo is, doneer het aan rekeningnummer 1689.67.456 van de Stichting Luister en Vertel Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u het uw euro waard vindt. Als u er alleen maar van gaat gapen, laat dan maar.


Vriendelijke groet, ton.