Wat doet ertoe in Santa Cruz?

Vrijdag 9 november 2007,
dag 9 van De Luister-en-Vertel-Tournee in Bolivia
Cafe 24, Santa Cruz

Raar is dat; vandaag was een mindere dag. En het begon zo goed. Verkenner werd vroeg wakker in kamer numero 3 van Alojamiento Santa Barbera. Al om vijf uur. Als vanzelf. Heerlijk om vanzelf vroeg wakker te worden. Teken dat lichaam en geest genoeg energie hebben getankt. Dat het tijd is de dag te gaan beleven. Dat het tijd is de dimensie van dromen te gaan verruilen voor de dimensie die ongelukkigerwijs en misleidend werkelijkheid wordt genoemd. Alsof dromen niet echt kunnen zijn!

Neem nu het moment van nu. Verkenner leeft als in een droom. Het is vrijdagavond. Een zwoele lenteavond in Santa Cruz. In Cafe 24, op de hoek van van het centrale plein in deze stad, Plaza 24 de Septiembre, is door de glazen deur aan de palmen op het plein te zien dat het hard waait. Woest en heftig schudden de bladeren in top op en neer. Vele lantaarns verlichten het plein en de mensen die er flaneren. Dressed to impress. Dat is buiten. Binnen speelt live een driemansbandje. Twee akoestische gitaristen, eentje zingt ook, en een trommelaar. Mooi? Ben je gek! Het klinkt Verkenner voor geen meter in de oren.

Maar dat doet er niet toe. Het doet er niet toe dat het enige aantrekkelijke voor zijn oren de stem van de zanger is. Klinkt een beetje als Juanes, die Columbiaanse zanger die een tijdje geleden ook in Europa populair was met Camisa Negra, een zwart shirt. Het doet er niet toe dat de gitaarmuziek niet helemaal bij de zang past. En dat het getrommel helemaal niet past. Het is meer de doffe dreun van de tamtam uit het oerwoud, afgewisseld met de houten klank zoals een castagnette klinkt. Die dreun zou niet misstaan als filmmuziek voor een verhaal over een kudde naderende olifanten, die nog net niet maar bijna wel op het punt staan in blinde galop over te gaan. Het heeft iets onheilspellends. Terwijl de zang van de zanger juist krachtig in zijn lieflijkheid is. Wat je noemt een mismatch. Maar dat doet er allemaal niet toe.

Wat ertoe doet is dat hij hier is. Dat is de droom die ook werkelijkheid is. Dat hij zelf kan horen dat het allemaal wel bij elkaar hoort, en toch geen eenheid is. Het zijn vast Verkenner´s verwende oren die de harmonie ontgaan. Het is vast zijn gebrek deze taal te verstaan waardoor hij de samenhang mist tussen de hartstocht van de woorden en de passie die uit de trom dreunt. Waardoor de kracht van dit trio aan hem verloren gaat.

Wat ertoe doet is het glas rode wijn voor hem op tafel. Naast de stapel kaarten voor Laure en Tom, vandaag gekocht. Die doen er ook toe. Gisteravond, na aankomst in deze stad, eindelijk een plek gevonden om Boliviaanse kaarten te kopen. Nu heeft hij zo´n 20 kaarten voor zijn kinderen. Kan hij ze eindelijk verhalen over dit land gaan vertellen. Wat ertoe doet is het onschuldige geflirt met de serveerster. Hij hoopt tenminste dat het onschuldig is. Wat ertoe doet is de brief die hij de moeder van Laure en Tom aan het schrijven is. Robert Palmer. Eindelijk de woorden gevonden voor wat hij zeggen wil. Vragen wil. Wel niet zijn eigen woorden. Maar doet dat ertoe als het de juiste woorden zijn? Doet het ertoe van wie die woorden af komen?

Dat Verkenner zich vandaag minder voelt dan anders is zo raar, omdat er geen aanwijsbare reden voor te vinden is. Juist het omgekeerde. In de loop van vandaag de dagen van de afgelopen eerste week in Bolivia op twee na in de kaarten verwerkt. In de loop van vandaag met meer transpiratie dan inspiratie weer een verhaal geschreven en verstuurd. Nummer 10 van deze Luister-en-Vertel-Tournee, waarmee het tot nu toe een redelijk productieve onderneming is. En passant een shirt voor Tom gevonden: Camisa Boliviana, het groen-gele shirt van het Boliviaanse voetbalteam. Dat is op zich niet zo indrukwekkend. Met dat shirt gaat zijn zoon niet echt indruk maken op zijn vriendjes op het voetbalveld. Bolivia is in Zuidamerikaans voetbalperspectief zo´n beetje te vergelijken met IJsland of Finland. Een shirt van een van die landen is niet bepaald ´dress to impress´. Er wordt wel eens gewonnen, maar dat is dan ook meteen voorpaginanieuws.

Is het de wijn? Of de gelijdelijkheid waarmee de band op elkaar ingespeeld raakt? Zou het door de herkenning van de gitaarloopjes zijn? Of gewoon het late uur? Hoe het komt doet er niet toe. Wat ertoe doet is dat de muziek Verkenner na een tijdje mooi in de oren klinkt. Wat ertoe doet dat hij zich realiseert dat het weer een goede dag is geweest. Dat het weer just another day in paradise is geweest. Dat is winst.


3 brutale vragen:

1.
Ja, wat doet er eigenlijk toe? En wat niet? Ook wel eens afgevraagd waarom u het eigenlijk nou allemaal doet? Wat het dan ook maar mag zijn? Of staat u daar nooit bij stil? Leeft u gewoon het leven dat u leeft, zonder er bij na te denken waarom dat nou zo is? Dat is dan een gave. Zou ik jaloers op zijn. Ruilen? Cafe 24, Santa Cruz, Bolivia.

2.
Misschien vindt u het verhaal van een mindere dag, die eigenlijk helemaal zo slecht nog niet was, wel de moeite waard met iemand te delen. Als dat zo is, stuur of vertel het door. Maar alleen als het ertoe doet. Anders niet.

3.
Misschien, heel misschien is Verkenner´s mijmering over wat er niet toe doet en vooral wat wel u een euro waard. Als dat zo is, doneer het aan rekeningnummer 1689.67.456 van de Stichting Luister en Vertel Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u het uw euro waard vindt. Anders niet.


Vriendelijke groet, ton