Opzeggingsbrief aan Peet vanuit het GM hoofdkantoor in Detroit

Woensdag 11 november 2009
Dag 10 van weer een Luister-en-Vertel-Tournee in Amerika
Starbucks hoofdkantoor General Motors, Detroit

Dag Peet,

Voor ik je het verhaal vertel van mijn aanwezigheid in het hoofdkantoor van wat eens de grootste autofabrikant ter wereld was begin ik met een zakelijke mededeling.

Ik zeg de huur op van mijn kantoor aan de Reitscheweg per eerstvolgende contractueel mogelijke datum. Ik heb de huurovereenkomst niet bij me, maar uit mijn hoofd is er een opzegtermijn van zes maanden. Dat betekent dat door deze opzegging de overeenkomst per 1 juli 2010 eindigt. Als ik het verkeerd zie en het anders is, dan hoor ik graag van je. En mocht het zo zijn dat je een gegadigde voor die 15 m2 vindt, die er eerder dan 1 juli in wil, dan wil ik daar best over praten.

Ik realiseer me dat dit een wat ongebruikelijke manier is. Rechtshandelingen als deze horen anders, formeler, uitgevoerd te worden. Aangetekend en zo, je kent dat wel. Maar goed, er zit een wereld van verschil tussen wat hoort en wat is.

Ik verwacht begin december terug te zijn in Nederland. Voor de zekerheid zal ik dan contact met je opnemen. In ieder geval voor 1 januari. Mocht je een meer formele opzegging overeenkomstig corporate custom op prijs stellen, dan is daar dan nog tijd genoeg voor.

Juridisch gesproken is het niet nodig dit nader te motiveren, maar ik hecht er waarde aan een en ander nader toe te lichten. Deze opzegging heeft niets te maken met mogelijke ontevredenheid.

Integendeel. Het kantoor is me uitstekend bevallen. Zeg nou zelf; hoe toepasselijk is het voor Fish Services en De Luister-en-Vertel-Tournee niet om kantoor te houden in een gebouw dat The Adventure heet? Avonturen in een avontuur, nietwaar? En stiekem vind ik het best leuk om boven een Land Rover en Range Rover dealer te zitten. Dat is alleen maar nog leuker nu je ook Jaguar dealer bent. Niet dat ik me zo’n bolide kan veroorloven, weet ook niet goed of ik dat zou willen, maar het oogt best lekker, zo’n kat. Als ik me verveel op mijn kantoor, kan ik altijd nog even in de showroom beneden gaan zitten. Wat lezen, beetje schrijven, en auto’s bewonderen.

Nee, het vertrek uit The Adventure is ingegeven door de wens zoveel mogelijk in Oisterwijk te zijn. Ook al is de afstand Oisterwijk – Den Bosch autowijs gesproken een peuleschil, te voet wordt het een heel ander verhaal. En wat ook meespeelt is dat ik vaker wel dan niet maar heel kort op kantoor ben. Werk het liefst bij klanten en opdrachtgevers op hun bedrijf. En voor vijf minuten rij ik niet zo snel op en neer van Oisterwijk naar Den Bosch.

De belangrijkste reden echter is een irrationele. De aantrekkingskracht van Oisterwijk is me te groot gebleken om er nog langer weerstand aan te bieden.

Genoeg daarover. Hoe ben ik hierzo verzeild geraakt? In deze torens, waar een van de grootste autoproducenten kantoor houdt? Weliswaar een zo goed als failliete onderneming, maar dat is slechts een detail. Als je hier om je heen kijkt zou je op het eerste oog niet zeggen dat nog maar kort geleden deze firma haar faillissement heeft aangevraagd en door de Amerikaanse regering met miljarden steun van de ondergang is gered. In de ruime ontvangsthal staan de Chevrolets, Pontiacs en Cadillacs bright en shiny te stralen, lopen de medewerkers zelfverzekerd rond. Business as usual.

Het zou natuurlijk meer in jouw en mijn straatje passen om naar het hoofdkantoor van Ford te gaan. Uiteindelijk waren Land Rover, Range Rover en Jaguar tot voor kort onderdeel van dat concern, en is Volvo dat voorlopig nog steeds. Misschien dat ik daar later deze week naartoe ga. Het is in Dearborn, een voorstad van Detroit.

Een week ben ik in deze stad, de Motor City. Niet vanwege die auto’s, hoor. In Detroit woont Gail Presby, een professor Filosofie die ik vier jaar geleden in India heb ontmoet tijdens Gandhi’s Saltmarch. Gisteren ben ik bij college’s van haar geweest en morgen ga ik ook. Maar vandaag zwerf ik door downtown Detroit tussen de hoge gebouwen door.

Detroit ligt aan de Detroit River. Dat is niet echt een rivier met een bron in de bergen en een monding in zee. Het is een soort natuurlijk kanaal tussen twee grote meren; Lake Huron en Lake Erie. Een heel breed kanaal met een heel sterke stroming. Het is niet verstandig naar de overkant te zwemmen. Die overkant is trouwens Canada.

Downtown Detroit ligt op de noordoever van de rivier. Aan de overkant, de zuidoever dus, ligt Windsor, een Canadese stad. In Detroit is Canada de zuiderbuur van de Verenigde Staten.

Het GM hoofdkantoor bestaat uit zeven hoge torens pal aan de rivier. Ernaast is een kunstwerk dat een monument is voor alle arbeiders en arbeidersverenigingen. Dat heeft wel iets: een gedenkteken voor werkers en hun vakbonden in de schaduw van de hoofdzetel van een van de grootste werkgevers ter wereld. Er werken meer dan 200.000 mensen bij GM. Socialisme en kapitalisme op de vierkante meter. Wie zegt dat dat niet samen kan gaan?

Dat monument is meer dan een eenvoudig beeldhouwwerk. Een pad loopt spiraalsgewijs naar het midden van een grote ronde marmeren steen, die als een gigantische damsteen plat op de grond ligt. Onderweg passeert het pad manshoge grove leistenen, waarin verschillende industriële ambachten zijn verbeeld. Plaatwerkers, ijzersmeders, assembleurs. Het oppervlak van de damsteen is gelardeerd met citaten van bekende en minder bekende mensen. Gandhi, Mandela en Lincoln, om er drie van de tientallen te noemen. Die minder bekende namen zijn vast BA-ers, Bekende Amerikanen, maar ik ben al niet goed in de categorie BN-ers, laat staan BA-ers.

Het is wel een ratjetoe aan uitspraken, hoor. De ene wat toepasselijker dan de andere, de ene ook wat meer een open deur dan de andere. Oordeel zelf:

‘The future depends on what we do in the present’ - Mohandas Gandhi. Yeah right! Niet echt een eyeopener, vind je wel?

‘What is wanted by the ruling circle is a docile, spineless, unorganized and inarticulate army of workers’ - Nelson Mandela. Hm, geeft te denken, niet?

‘Whenever there is a conflict between human rights and property rights human rights must prevail’ - Abraham Lincoln. Is dat zo? Gebeurt dat ook?

Het pad eindigt met een uitspraak van Samuel Gompers, een van die voor mij onbekende BA-ers. Volgens het onderschrift is hij de eerste voorzitter van de Amerikaanse Arbeidsfederatie. ‘We want more schoolhouses, and less jails… More justice, and less revenge’

Het geheel wordt bekroond met twee roestvrijstalen halfronde naalden die vanuit de grond hemelwaarts wijzen en elkaar hoog boven de damsteen bijna raken.

Ongeveer honderd meter verderop is de hoofdingang van GM’s hoofdkwartier. Een draaideur geeft me toegang tot de ruime, hoge lobby. Als in het niet is in een hoek een kleine infodesk met een dame erachter.
“Can I help you?”, vraagt ze vriendelijk als ik de balie benader.
“Yea. I’m from out of town. Actually I’m from out of country and I don’t mean Canada. I’m told there’s a revolving restaurant on top of one of these towers.”
“Yes. Well, there used to be. It’s still there, but it doesn’t revolve anymore due to some technical problem.”
“Is it open to the public? I mean: can I go there?”
“Sure. It’s called Coach Insignia. But it opens at five.”

Donaa, zo blijkt de vriendelijke dame te heten, pakt een brochure van RenCen. Zo heet het GM hoofdkwartier afgekort, het Renaissance Center voluit. Ze bladert door het boekje, vindt wat ze zoekt en legt het opengevouwen op de balie. Ze toont me een overzichtskaart van het gebouw en legt me uit hoe in Coach Insignia te komen. Met een lift naar de 73ste verdieping.

Maar goed, dat is pas om vijf uur open. Tot die tijd zit ik hier in deze Starbucks op de eerste verdieping wat te lezen en te schrijven. En als ik me verveel? Nou, dan ga ik gewoon naar beneden om me te vergapen aan prachtig gepoetste Chevrolets, Pontiacs en Cadillacs. Net als in The Adventure, maar dan anders.

Vriendelijke groet,

ton.



3 brutale vragen:

1.
Hoe professioneel is het om een zakelijke mededeling in een handgeschreven brief te doen? Die dan ook nog tamelijk onzakelijk van aard is? Hoe belangrijk zijn formele formaliteiten? Die zijn er toch niet voor niets?

2.
Misschien wilt u de ongebruikelijkheid van deze brief vanuit het hoofdkantoor van een grote autofabrikant wel met een ander delen. Misschien wel een Chevrolet-, Pontiac- of Cadillac-rijder. Een Opel-rijder misschien. Saab?

3.
Misschien, heel misschien is dit verhaal met een juridische lading u wel een euro waard. Als dat zo is, doneer het dan aan rekeningnummer 1689.67.456, t.n.v. Stichting Luister en Vertel Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u het een euro waard vindt. Anders niet.



Vriendelijke groet, ton.