Oude vrienden

Delhi, donderdag 31 augustus 2006

"You must be old friends". De Indische man staat naast hem te wachten op een gaatje in het drukke verkeer op Indira Gandi Chowk, de drukke buitenste ring van Connaught Circus. Net als hijzelf wil de Indier naar de overkant, naar Connaught Place. Voorlopig laat het voortrazende verkeer dat niet toe. Luid toeterend trekken tientallen, misschien wel honderden bussen, autoricksaws, auto's en moters aan hen voorbij. Geduldig wachten de voetgangers naast het andere wachtende verkeer uit de zijstraat die op de drukke ringweg uitkomt om hun weg te kunnen vervolgen.

De man met de hoed kan een luide lach niet onderdrukken. "What makes you think so?"
"Well, the way you greeted each other", antwoordt hij en knikt naar de bedelaar in de zijstraat, waar ze allebei zojuist langs liepen.

Een nog luidere lach. "Oh, I don't know him. Every morning I walk this way. Every morning he sits there on the pavement, gives me his best smile and makes these funny moves with his arm. Every morning he beggs me for money. Every day I return his smile but refuse to give him a rupee. Still he remains friendly and keeps smiling every day I pass. So today I gave him some rupees."

Even valt hij stil. Peinzend kijkt hij terug naar de man met een arm en anderhalf been. "In a way you might say we are old friends indeed. Sometimes a week can be a long time."
"Yes, you're right. Now I see."

"Ab kee naam kya hee?". In vloeiend Hindi vraagt de man met de hoed de Indier naar zijn naam. De Indier antwoordt wel, maar in het lawaai van optrekkende bussen, autorickshaws en ander gemotoriseerd ongedierte op de openbare weg gaat het geluid van zijn woorden verloren. Nou ja, en door zijn beginnende doofheid. Het verkeer op de ringweg staat even stil voor rood om de zijgangers toe te laten. Hij geeft de man een hand, "Nice meeting you", en vervolgt zijn weg naar de Barista Coffeeshop, waar hij een afspraak heeft met Abdul van Highland Travels om zijn trip naar Kashmir te regelen.

3 brutale vragen:

1.
Overdenk vriendschap eens. Wat is dat eigenlijk? En wanneer zijn vrienden oude vrienden? Van gisteren? Van vorige week? Van vroeger, wat vroeger ook maar zijn mag?

2.
Misschien kent u wel een oude vriend, die dit een leuk verhaal vindt. Als dat zo is, vertel het dan door. Als u zo'n oude vriend niet kent, vergeet het dan maar.

3.
Misschien, heel misschien vindt u het verhaal van de man met de hoed, die een woordje Hindi spreekt, wel een euro waard. Als dat zo is, doneer het dan aan rekeningnummer 1689.67.456 t.n.v. Stichting Luister-en-Vertel-Tournee te Oisterwijk. Zo niet, bewaar het dan voor een andere bedelaar.

ton

Koffie met kaneel in Delhi, India

Dinsdag 29 augustus 2006
Barista Coffeeshop, Delhi

De koffie komt uit Arabie. Tenminste, dat staat op de muur. 'If it's not Arabica, it's not coffee'. Daaronder wordt in het Engels uitgelegd dat ze bij Barista alleen maar 'high grown Arabica beans' prefereren boven 'ordinary Robustas'.

De kaneelstok komt van Rens Joosen Suikerwerken B.V. in Oosterhout. Het bestaat uit suiker, glucosestroop, aroma en kleurstof E150. Dat staat tenminste op de sticker. Geen kaneel dus. De man met de hoed heeft de stok gekocht bij een snoepwinkel in Oisterwijk.

De koffie, een large espresso italiano, kost 35 roepies plus VAT. Ongeveer 70 cent. De kaneelstok kostte precies 1 euro. Daar zit de BTW al in. De zacht/zoete smaak ervan past goed bij de pittige koffie.

De twee mannen die bij hem aan tafel zitten komen uit Nepal en Kashmir. De een heet Sharma, is 25 en runt sinds een paar maanden een guesthouse in zijn thuisstad Pokhara, Nepal. Zegt hij. De ander heet Raj Kumar, is 26 en werkt als second manager bij een handelsfirma in Delhi. Zegt hij. Hij is 8 jaar geleden vanuit Kashmir naar Delhi verhuisd. De man met de hoed komt uit Europa, uit Nederland. Hij zegt 27 te zijn. Maar dat is niet waar.

Hij biedt zijn twee tafelgenoten een stukje kaneel aan. Ze proeven met hun tong heel voorzichtig en bijten pas door als hijzelf een stukje heeft opgegeten. "Best lekker".

"Hoe lang ben je al in Delhi?", vraagt Raj Kumar.
"Ik ben eergisteren aangekomen", antwoordt de man met de hoed.
"Eerste keer in India?"
"Nee"
"Tweede keer?"
"Nee, ook niet. Ik tel niet meer. Vierde of vijfde keer of zo. Wat doet het ertoe?"
"Hoe lang blijf je in India?", gaat Raj Kumar verder.
"Zes weken".
"Zes weken in Delhi?" mengt Sharma zich in het gesprek. Verbazing, of is het ongeloof klinkt in de stem van de Nepalees.
'Gespeeld of echt' kan de Europeaan niet nalaten te denken. 'Laat ik maar uitgaan van echt'. "Nee, ik wil ook naar Kashmir."
"Wanneer ga je naar Kashmir?". Raj Kumar weer.
"Oh, dat weet ik nog niet. Over een paar dagen of zo".
"Wat ga je in Kashmir doen?"
"Ik wil rond 11 september mensen spreken over 9/11. Weet je wat 9/11 betekent?"

Dat weet Raj Kumar wel. Hij begint de Europeaan uit te leggen dat er in Kashmir twee soorten mensen zijn. Hardcore moslims, die een onafhankelijk Kashmir willen, en gewone moslims, zoals hij, die gewoon een goed leven willen. Tot 15 jaar geleden was het leven goed in Kashmir. Toen zijn de onlusten begonnen.

"Hoeveel mensen zijn er eigenlijk die willen dat Kashmir onafhankelijk wordt?", vraagt de Nederlander.
"Zo'n 5%. De rest wil bij India blijven en het leven van 15 jaar geleden leiden."

Ze praten gedrieen nog over de situatie in Kashmir, over de reis erheen (vliegtuig of bus), over India en over koffie met kaneel bij Barista. Misschien wel een gat in de markt voor Rens Joosen Suikerwerken B.V. in Oosterhout.


Meer verhalen? http://ton27.blogspot.com/

3 brutale vragen:

1.
Neem even de tijd het verhaal te lezen. Bij een kop koffie of zo. Al dan niet met kaneel.

2.
Misschien vond u dit verhaal leuk genoeg om met iemand anders te delen. Of een stukje eruit. Als dat zo is, wees zo vrij het door te sturen. Er rust geen copyright op; u mag ermee doen wat u goed dunkt.

3.
Misschien vond u dit verhaal wel een euro waard. Heel misschien maar. Als dat zo is, doneer het aan rekeningnummer 1689.67.456 t.n.v. Stichting Luister-en-Vertel-Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u het een euro waard vond. Anders niet. Dan kunt u die euro beter voor iets anders bewaren. Voor een kop koffie of een kaneelstok bijvoorbeeld.

ton

Luisteren in Kashmir en vertellen in Amerika

Woensdag 23 augustus 2006, nog vier dagen in Nederland

'Verdraaid, het Piusplein is afgesloten.' Een beetje geergerd ziet de taxichauffeur het ronde rood/witte bord 'verboden in te rijden voor alle verkeer' met daaronder de aanduiding 'na 50 meter'. Die laatste versoepeling van het inrijverbod helpt hem niet veel; hij wil via het Piusplein en de Paleisring naar het Stadhuisplein rijden, en dat gaat nu dus mooi niet door.

'Zal wel te maken hebben met die nieuwe cityring'. Hij herinnerde zich laatst in de krant te hebben gelezen dat de gemeente Tilburg de doorgaande wegen in het centrum ingrijpend wil veranderen om een nieuw verkeerscirculatieplan uit te voeren. Het fijne weet hij er niet van, maar de Heuvel, nu nog alleen toegankelijk voor bussen en taxi's, wordt weer open voor alle verkeer en er komt een cityring met eenrichtingsverkeer.

Hij draait de kleine Mercedes en rijdt dan maar via de Monseigneur Zwijssenstraat naar het Stadhuisplein. In de hal van het flatgebouw ziet hij een mevrouw op een bankje zitten. 'Dat is vast mijn klant'. Die gedachte blijkt te kloppen. Hij helpt de dame, die er op een eenvoudige manier toch deftig uitziet, instappen en zet de koffer op de achterbank. Na de gebruikelijke administratieve plichtplegingen te hebben gedaan vertrekken ze richting Oisterwijk.

De mevrouw gaat naar de stacaravan. Al 28 jaar ontvlucht ze de benauwdheid van de stad en zoekt rust en verkoeling in de bossen van Oisterwijk. Samen met haar man, maar die is twee maanden geleden overleden. Ze gaat nu voor het eerst alleen. "Mijn kinderen hadden gezegd dat ik de stacaravan moest aanhouden. Dat was goed voor me. Dan kan ik er af en toe even uit", vertelt ze ongevraagd de taxichauffeur.

"De studenten hebben maar geluk vandaag met het mooie weer, hoor", zegt de deftige dame. Op de Ringbaan Oost zien ze grote groepen studenten fietsen. Het is introductieweek en de nieuwejaars worden in de nieuwe stad ingewijd.

"Mijn kleinzoon is pas afgestudeerd als accountant. Hij gaat naar Australie. Daar heeft hij een hele goede betrekking aangeboden gekregen. Hij heeft getekend voor twee jaar. Komende zondag gaan we hem uitzwaaien."
"Thuis of op het vliegveld?"
"Op Schiphol. Oma, had hij gezegd, dit moet ik doen. Gelijk heeft hij. Hier in Nederland is het maar niks. Alles gaat hier achteruit. Het wordt steeds crimineler, hoor. Wat je allemaal niet in de krant leest."
"En hij denkt dat dat in Australie niet zo is?"
"Nou, veel minder dan hier, zegt hij"
"Ach, quatsch. Daar is het hetzelfde als hier."
"Zou je denken?"
"Ja, natuurlijk. Het is maar net wat je wilt zien en waar je naar kijkt. Het is maar net welke krant je leest en wat je met elkaar vergelijkt. Als je in het centrum van Amsterdam woont en je vergelijkt dat met een rustige voorstad van Sydney, ja allicht is Australie dan veel minder crimineel dan Nederland. Als er in Parramatta of in Wollogong of zo een moord wordt gepleegd, staat dat wel in de Sydney Morning Herald, maar niet in de Volkskrant of de Telegraaf. Je kunt daarin weer wel lezen dat er in Almelo of zo een pyromaan bezig is, die auto's in de brand steekt. Nu, in Australie lopen ook brandgevaarlijke mensen rond. Daar hoor je pas wat van als je er gaat wonen. Australie is wel veel ruimer dan Nederland. En het lijkt wel of de mensen in Australie relaxter zijn dan in Nederland.
"Ja, dat zei mijn kleinzoon ook al. Hij is daar op vakantie geweest en vond het er geweldig. Dus toen hij een aanbod kreeg daar te gaan werken, heeft hij meteen ja gezegd. Zijn meisje gaat ook mee. Die is ook als accountant afgestudeerd."

"En nu gaat u ze zondag naar het vliegveld brengen?"
"Ja. Oma, had hij gezegd, dan moet je ook een keer langskomen, hoor. Maar het is 22 uur vliegen. Zie je me al zo lang in een vliegtuig zitten? Ik ben 89, hoor. Dat is me veel te lang. Heeft u wel eens zo lang gevlogen?"
De taxichauffeur beaamt dat. Hij is een paar keer in Australie geweest en het vliegen is hem nog niet tegengevallen. Ook niet als het een lange zit was.

"Da's wel sterk dat u zondag naar Schiphol gaat. Dan vertrek ik ook."
"O ja? Waar gaat u heen?"
"Naar India"
"Zo, dat is ook lang vliegen"
"Niet zo lang als Australie. Het is ongeveer zeven uur vliegen."
"Hoe lang gaat u?"
"Zes weken. En daarna ga ik twee weken naar Amerika"
"En wat gaat u daar allemaal doen?"
"Ik ga in India naar Kashmir. Ik wil daar rond 11 september zijn om te luisteren hoe mensen daar die dag beleven. In Europa zullen we die dag herdenken vanwege de ellende vijf jaar geleden. In Kashmir kijken mensen misschien wel heel anders tegen die dag aan. Daar ben ik benieuwd naar."
"En wat gaat u in Amerika doen?"
"Ik ga naar een conferentie in Memphis. Het is een Gandhi-conferentie over geweldloosheid. Als het goed is ga ik daar iets vertellen over wat ik in Kashmir heb geluisterd. Wist u trouwens dat 11 september ook de dag is dat wordt herdacht dat Gandhi 100 jaar geleden voor het eerst opriep tot geweldloosheid als actie? 11 september 1906 startte hij in Johannesburg een geweldloze actie tegen apartheidswetten van de Zuidafrikaanse regering."
Nee, dat wist de dame niet. Maar ze vraagt de chauffeur van alles over die gebeurtenis en wat er daarna kwam. Ze vraagt hem meer dan hij weet. Nou ja, het is nu eenmaal gemakkelijker veel te vragen dan weinig te antwoorden.

3 brutale vragen:

1.
11 september 2001 was een tamelijk gewelddadige dag. Waarschijnlijk 10 september en 13 september ook. Alleen horen we daar wat minder van. Neem eens 10 seconden om daar over na te denken.

2.
Misschien kent u ook wel iemand, die u wilt vertellen van die 2de 11 september, die ook het herdenken waard is. Als dat zo is, stuur dit verhaal dan door. Het hoeft niet een deftige dame te zijn, hoor. Maar alleen als u denkt daar iemand een plezier mee te doen.

3.
Misschien, heel misschien vindt u het verhaal van de taxichauffeur, die naar Kashmir gaat om te luisteren en naar Amerika om te vertellen wel een euro waard. Als dat zo is, doneer het dan aan rekeningnummer 1689.67.456 t.n.v. Stichting Luister-en-Vertel-Tournee te Oisterwijk. Maar alleen als u het de moeite waard vindt. Anders niet.

ton